Η γη είναι αντανάκλαση μιας άλλης ζωής
Η γη είναι αντανάκλαση μιας άλλης ζωής και γι’ αυτό υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις. Άνθρωποι που δεν επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τη φθορά του χρόνου κατά κάποιο τρόπο καταφέρνουν να μηδενίζουν τη βαρύτητα μέσω του ηλεκτρομαγνητικού τους πεδίου, το οποίο εμφανίζει αυξημένη συχνότητα. Η μεγάλη βαρύτητα στη γη (βαριά ύλη), δημιουργεί τη μεγάλη φθορά και τη μικρή διάρκεια ζωής στον άνθρωπο.
Οι πλανήτες στην 4η 5η και 6η διάσταση έχουν αρνητική μάζα. Βρίσκονται στο μείον διότι φεύγουν ζωτικά σωματίδια και προστίθενται εδώ στη γη. Η γη έχει θετική μάζα, δέχεται την πρόσθεση, ενώ δίνει την εντύπωση ότι σε όλα λειτουργεί αφαιρετικά, επειδή όλα έχουν αρχή και τέλος (γεννιέται κάτι, ζει και στο τέλος, μετά από μια ορισμένη χρονική διάρκεια, πεθαίνει). Και στους άλλους πλανήτες γίνεται αυτό αλλά με αντίθετη φορά (στροφή) από αυτή στη γη και έχει διαφορετική λειτουργία η διαδικασία της γέννησης της ζωής και του θανάτου.
Ο μηδενισμός της βαρύτητας είναι πάνω από το φυσικό νόμο του αίτιου και του αποτελέσματος. Αυτό γίνεται με την παρεμβολή ενός κόσμου παράλληλου, μιας ενέργειας, σε έναν άλλον, ο οποίος όμως έχει ηλεκτρομαγνητικό πεδίο το οποίο στην ουσία «καταπίνει» το άλλο. Το ίδιο ίσως μπορεί να συμβαίνει και στις μαύρες τρύπες του διαστήματος όταν εισβάλει το παράλληλο σύμπαν, το οποίο εκδηλώνεται με ενέργεια και δεν παραλείπει να λειτουργήσει με τους δικούς του φυσικούς νόμους. Ησυλλογιστική αυτή βασίζεται στον επηρεασμό των πλανητών εκτός του ηλιακού μας συστήματος, πάνω στο δικό μας ηλιακό σύστημα, αρκεί να υπολογίσουμε όλες τις σφαίρες σαν συστήματα σωμάτων που δεν λειτουργούν ξεκομμένα μεταξύ τους.
Οι φυγόκεντρες δυνάμεις του θείου τριγώνου φθάνουν στα έσχατα σύμπαντα, αλλά πρέπει να μελετάμε τις μεταβολές, τις αντίστροφες φυσικές δυναμικές, όχι μόνο στο μακρόκοσμο, αλλά μέσα σε ένα μικρόκοσμο, ερευνώντας σωματίδια και ακτινοβολίες μόνο σε ορατά πεδία. Όλες οι ενέργειες έχουν αφετηρία και πηγή πέρα από τα όρια. Αναρωτιέται κανείς, πώς είναι δυνατόν να έχουμε τόσο πολύ το κεφάλι κάτω, προσπαθώντας να εξηγήσουμε φυσικά φαινόμενα και λειτουργίες προσαρμόζοντάς τες στο δικό μας ανθρώπινο περιορισμένο ορίζοντα, εξετάζοντας δυνάμεις και ενέργειες αγνοώντας αυτό που είπε ο Αριστοτέλης ότι οι ενέργειες είναι πρότερες των δυνάμεων (Αριστοτέλους, Τα Μετά τα Φυσικά, 1050b, σελ. 101).
Μηδενίζοντας τη βαρύτητα, με τις ενέργειες αυτές έχουμε άνωση, όταν έχουμε άνωση, έχουμε μέθεξη σε όλο το σώμα. Όταν η μέθεξη είναι συνεχής, κάτι που συμβαίνει μόνο με τη συνεχή άσκηση, τότε ακολουθεί η σύνδεση με το υπεραισθητό, το οποίο ασκεί δόνηση στο σώμα μας και αρμονία στα ανόμοια και στα άνισα, εφόσον υπάρχει η πολυμορφία στη ζωή. Η νότα της αρμονίας είναι το αποτέλεσμα αυτής της συνεχούς σύνδεσης με τη συμπαντική μνήμη του υπεραισθητού. Η αρμονία ακολουθεί πάντοτε αν και μόνον αν, έχουμε γνώση των συμπαντικών νόμων της ηθικής.
Αυτοί οι νόμοι, έχουν σκοπό να οδηγήσουν τον άνθρωπο και τη γη στην αφθαρσία, κάτι που η πάλη δυνάμεων και των τάξεων μέσα στην αιωνιότητα, το μαρτυρεί. Η αφθαρσία διέπει όποιον έχει γνώση και τηρεί κατά γράμμα αυτούς τους νόμους τους σύμπαντος. Πολλοί θα αναρωτιόνται ποιοι είναι αυτοί οι νόμοι. Είναι η αμόλυντη σκέψη, η εσωτερική παρθενία, η ταπεινότητα, το αμόλυντο σώμα και άλλα τα οποία αφορούν την εξύψωση του πνεύματος, όμως απαραίτητο είναι, να είναι κανείς πεντακάθαρος, με τη θέλησή του. Οι ηθικοί νόμοι, είναι οι νόμοι του σύμπαντος, αιώνιοι ίδιοι κι απαράλλαχτοι από τότε που γεννήθηκαν τα ουράνια σώματα μέχρι σήμερα.
Γράφει η Μαρία Σ. Άνθη
Η επανάληψη… Το άνοιγμα των πυλών
