Ζήτημα στιλ …

Το στιλό είναι επεξεργασμένο σύμφωνα με τις ανάγκες για τα γράμματα που θέλουμε να κάνουμε. Το στιλό επικοινωνεί με το χέρι, το χέρι με εμάς και στη συνέχεια προσδιορίζονται οι επιλογές. Η αφή συμπράττει στην παραγωγή. Το δε στιλ, είναι στο στιλό δεδομένο. Στη συνέχεια το αντικείμενο αποκτά μνημικά ίχνος στον εγκέφαλο. Έτσι λέμε πως συνηθίσαμε πια να γράφουμε με ένα συγκεκριμένο στιλό. Αποκτά όμως και τη μνήμη του προκατόχου του το αντικείμενο, μέσω των μοριακών μεταβολών που υπόκειται διά της συνεχούς μεταβολής και τριβής με τις άκρες των δακτύλων μας.

Στη φυσιολογία των αισθήσεων θα μπορούσαμε να πούμε ότι η σύνθεση ύλης επιδρά ή αλληλεπιδρά με ομογενή στοιχεία, των αισθητηρίων μας κι έχουμε το ανάλογο δημιουργικό αποτέλεσμα. Αν ερχόταν σε επαφή με ανομοιογενή στοιχεία, όσο και να πιάναμε στο χέρι μας το στιλό δεν θα είχαμε θετικό αποτέλεσμα. Θα είχαμε αρνητικό. Η σύνθεση της ύλης άλλοτε υπακούει σε φυσικούς νόμους, άλλοτε όχι κι αυτό γιατί δεν λειτουργεί αυτόνομα. Όσο κι αν έχει την ατομικότητά της, σχετίζεται περισσότερο με τα διανοητικώς καλλιεργημένα άτομα, αφού η εκδηλωτικότητά τους εξαρτάται από τη σύνθεση της ύλης μέσα στην οποία τα ίδια τα άτομα φέρονται και καλλιεργούνται.

Η σχέση χεριού και στιλό είναι έκφραση και κίνηση και εξελίσσεται μέσα στο χρόνο. Άρα είναι περισσότερο δυναμική και λιγότερο στατική αυτή η σχέση. Είναι η προσωπική μας σχέση για το συγκεκριμένο αντικείμενο που πρέπει να υπάρχει για να μπορέσουμε να αξιολογήσουμε το αντικείμενο. Η οργανική ύλη υπερισχύει της ανόργανης, γιατί η ανώτατη δημιουργία των οργανικών όντων μοιάζει ασύλληπτη.

Γνωστή είναι εξάλλου και η υπόθεση με τα βιολιά Stradivarius. Πρώτα υπήρξε ο Στραντιβάριους και μετά το βιολί του. Ο Αναξαγόρας πρώτος είχε πει πως βάση της κίνησης των ζωικών σωμάτων συνειδητά και ασυνείδητα είναι ο Νους.

Η προβληματική

Το κείμενο «Ζήτημα Στιλ», και όχι «Η προβληματική» είναι ένα απόσπασμα από την εργασία μου πάνω στο θέμα το «Στιλ», στο Εργαστήρι Δημοσιογραφίας. Ένα άλλο κομμάτι υπάρχει σε εγχειρίδιο του Future Business School στην ενότητα Επικοινωνία μιας κι δίδαξα εκεί το 2001, «Δημόσιες Σχέσεις».

Στο κείμενο αυτό καθώς και στα άλλα ερμηνεύω το στιλ ως έκφραση και κίνηση. Η προβληματική που αναπτύσσεται στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι προηγείται ο νους από το στιλό. H οργανική ύλη είναι ο νους και ο Στραντιβάριους, η ανόργανη είναι το βιολί. Το στιλό έχει εξάρτηση από μια πρότερη αρχική κατάσταση που δεν μπορούμε να καθορίσουμε. Θα καθοριζόταν και θα είχαμε συμπέρασμα και αποτέλεσμα αν ανάμεσα στις Επιστήμες δεν υπήρχε ο δυϊσμός.

Ο Αναξαγόρας όμως ήξερε. Γι’ αυτό και η εργασία σταματάει στον Αναξαγόρα. Αν προχωρήσουμε την ανάλυση μπαίνουμε σε μια επικοινωνία που βρίσκεται ένα επίπεδο πιο πάνω, οπότε μιλάμε για την Επιστήμη του Πνεύματος. Όπως η πράξη είναι αποτέλεσμα προδιάθεσης, από ένα επικοινωνιακό στιλ, έτσι κι εδώ έχουμε εξάρτηση από την πρότερη κατάσταση, ποια είναι; Η δύναμη του νου. Τι έχει;

Ενέργεια. Τι κάνει αυτή η ενέργεια; Δημιουργεί ή παράγει. Η ενέργεια έχει πηγή και ταυτότητα.

Δεν πρέπει να αρκεστούμε στο ότι σκέφτεται πρώτος ο νους κι ύστερα ο άνθρωπος ενεργεί, διότι ο ίδιος ο Αναξαγόρας δεν ήθελε να πει μόνο αυτό. Εδώ μας μιλάει για μια βάση κίνησης ζωικών σωμάτων συνειδητά και ασυνείδητα. Τι εννοεί με το «ασυνείδητα»; Εμείς μπορούμε με βάση τα όσα γνωρίζουμε το «ασυνείδητα», να το ελέγξουμε και να το ερμηνεύσουμε; Όχι. Δεν το γνωρίζουμε, είναι ο άγνωστος Χ. Το ασυνείδητο μπορεί να είναι μια ιδιαιτερότητα, μια ιδιότητα, ένα ταλέντο, μια προδιάθεση, ή ροπή προς κάτι.

Το ασυνείδητο θα το γνωρίζαμε αν λαμβάναμε υπόψη την ταυτότητα της ουσίας μας. Η ουσία μου, δηλαδή η τέχνη του να είμαι συγκεντρώνει κάποια βασικά στοιχεία. Αυτή καθορίζει ένα μεγάλο μέρος του ασυνειδήτου, το οποίο εκδηλώνεται μια συγκεκριμένη στιγμή. Είναι κρυμμένο και θα εκδηλωθεί όταν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες και το περιβάλλον. Επομένως σωστά λέμε «άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου». Εδώ προκύπτει ένα άλλο ερώτημα: Μήπως κάποιοι γνωρίζουν;

Γνωρίζουν αυτοί που ξέρουν την πηγή της ενέργειας του τάδε ανθρώπου. Αυτό το κάτι άλλο θα πρέπει να μας απασχολήσει διότι είμαστε εμείς οι ίδιοι. Μπορούμε να απαρνηθούμε τον εαυτό μας; Όχι. Σε καμία περίπτωση. Εδώ είναι ολοφάνερο ότι πάνω στο κομμάτι ασυνείδητο προϋπάρχει κάτι από εμάς που το καθορίζει σε βασικά σημεία του. Επομένως προηγείται αυτό το κάτι συνειδητά και ασυνείδητα. Για φανταστείτε παντοδυναμία. Άρα, στο στιλ ψάχνω την ουσία, την ταυτότητα και την πηγή.

Όταν βρω την πηγή εξηγώ το τώρα και οτιδήποτε είναι μετά από αυτό και πριν από αυτό.

Εδώ μιλάμε για εμβάθυνση στο θέμα για μια βαθύτερη και σπάνια γνώση που δεν αποκλείω ότι κάποιοι την έχουν. Αναρωτιέμαι ποιες είναι οι πράξεις τους που επηρεάζουν τόσο ψηλά επικοινωνιακά τα πρόσωπα και τα πράγματα και μπορούν να ξέρουν.

Της Μαρίας Σ. Άνθη
Η επανάληψη… Το άνοιγμα των πυλών