Ζήτημα διαχείρισης χρόνου: Ο χρόνος αξίζει τον σεβασμό σου
Καθημερινά παρατηρούμε τους εαυτούς μας και τους γύρω μας να συμπιέζουν δεκάδες δραστηριότητες μέσα στην ημέρα τους. Θα μπορούσε μάλιστα κανείς να σκεφτεί πως η ημέρα μας αποτελείται μάλλον από 30 ώρες αντί για 24. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν ισχύει και δεν θα μπορούσε να ισχύσει λόγω των περιστροφών του πλανήτη στον οποίο κατοικούμε γύρω από τον ήλιο.
Η αντίληψη του χρόνου
Είναι βέβαια άξιο προβληματισμού το γεγονός ότι κάποιες στιγμές αισθανόμαστε τον χρόνο να κυλάει πολύ αργά και κυριολεκτικά βασανιστικά, ενώ άλλες φορές περνούν ατελείωτες ώρες σε μία στιγμή. Θα μπορούσαμε να πούμε λοιπόν ότι ο χρόνος δεν αποτελείται από μία ή δύο μεταβλητές, αλλά βρίσκεται πάντα σε συνάρτηση με πάρα πολλούς και ποικίλους παράγοντες. Κάποιοι από αυτούς έχουν να κάνουν με εμάς και τον τρόπο που τον διαχειριζόμαστε -ενδεχομένως και τον σεβασμό με τον οποίο τον χρησιμοποιούμε- και κάποιοι με τον τρόπο με τον οποίο τον διαχειρίζονται οι άνθρωποι με τους οποίους συνδιαλεγόμαστε.
Τα δύο άκρα της διαχείρισης του χρόνου
Για παράδειγμα κάποιος ο οποίος έχει παραιτηθεί από τη ζωή και επιμένει να απομονώνεται μη πράττοντας απολύτως τίποτα, αλλά και κάποιος ο οποίος κάνει υπερβολική χρήση του χρόνου, εκδηλώνουν και οι δύο μία μορφή υποσυνείδητης έλλειψης σεβασμού απέναντι στον χρόνο, η οποία συχνά οδηγεί σε σαφείς δυσαρμονίες στην καθημερινότητα τους.
Θα μπορούσαμε να πούμε λοιπόν ότι αυτός που αρνείται να πράξει, άρα και να χρησιμοποιήσει το χρόνο του δημιουργικά, εκδηλώνει αλαζονική συμπεριφορά γιατί υποτιμά τον χρόνο που του παραχωρήθηκε και αδιαφορεί γι’ αυτόν. Ενώ ο δεύτερος ο οποίος βρίσκεται στο άλλο άκρο και κάνει κατάχρηση αυτού, παρουσιάζει κάποιες τάσεις πλεονεξίας ή ακόμα και νοητικής ή συναισθηματικής λαιμαργίας, γιατί τα θέλει όλα και τα θέλει τώρα και κάνει τα πάντα για να τα προλάβει ή να τα αποκτήσει.
Και στις δύο περιπτώσεις η διαχείριση του χρόνου εκφράζεται με δυσαρμονικό τρόπο και τα αποτελέσματά της στη ζωή μας είναι ξεκάθαρα και εμφανή τόσο σε σωματικές φθορές οποιασδήποτε μορφής όσο και σε νοητικό και συναισθηματικό επίπεδο αλλοιώνοντας τον οργανισμό μας, αλλά και τις σχέσεις μας με τους άλλους.
Η ισορροπημένη διαχείριση του χρόνου
Αν όμως οι επιλογές μας βασίζονται στο πώς θα γίνουμε καλύτεροι και θα εξελιχτούμε ως άνθρωποι, τότε και ο χρόνος θα λειτουργεί ως σύμμαχος και θα ρέει αρμονικά και χωρίς άγχος. Αν πάλι οι προθέσεις μας στηρίζονται σε εγωιστικά κριτήρια, τότε και ο χρόνος θα είναι είτε υπερβολικά πλεονάζων σε σημείο πλήξης είτε διαρκώς ελλιπής και περιορισμένος.
Έτσι λοιπόν συμπεραίνουμε ότι ναι μεν η ελαστικότητα και η σχετικότητα με την οποία κυλάει ο χρόνος μπορεί να είναι γεγονός, ωστόσο και ο σεβασμός και η ισορροπημένη και ποιοτική διαχείριση του χρόνου που έχουμε στα χέρια μας θα έπρεπε επίσης να αποτελεί γεγονός.
Επομένως είναι πολύ σημαντικό κάθε ημέρα που φτάνει στο τέλος της να αναλογιζόμαστε. Σήμερα φέρθηκα με σεβασμό στον χρόνο που είχα στη διάθεση μου; Και αν όχι, πού παρέκκλινα; Αυτός είναι ένας καλός τρόπος να συνειδητοποιούμε πράγματα και να λειτουργούμε ισορροπημένα αποφεύγοντας τις έντονες φθορές στη ζωή και στο σώμα μας.
Γιατί ο χρόνος, παρόλο που σε αυτό το εξελικτικό επίπεδο που βρισκόμαστε είναι ακόμα δύσκολο να έχουμε πλήρη επίγνωση αυτού, έχει υπόσταση και μάλιστα ισχυρή. Όταν είναι σε θέση να διαμορφώνει διαστάσεις μπορούμε ίσως να φανταστούμε πόσο εύκολα μπορεί να διαμορφώσει την καθημερινότητά μας.
Στο χέρι μας είναι αυτό να γίνει με ισορροπία. Και τότε όλα θα κυλούν με μία φυσική και αβίαστη ροή εκδηλώνοντας κυρίως συναισθήματα αρμονίας και πληρότητας…
Της Κατερίνα Γαβρίλη, Ψυχολόγος
