Το Βιομόριο της Ψυχής, εν συναρτήσει με το Χρόνο. Τα Μαθηματικά – (1 Μέρος)

Όπως μας περιγράφει στο βιβλίο του, ο G. Playfair, o έντμοντ Β. Σίνοτ Βιολόγος έγραψε ένα βιβλίο με τον τίτλο Η βιολογία του πνεύματος «Και σκέφτηκε ότι τα ίχνη του κυττάρου της απατηλής οργανωτικής αρχής πρέπει να υπάρχουν σε πρωταρχικό επίπεδο του κυττάρου όπου φαίνεται ότι αρχίζει η ζωή. Η μορφή του οργανισμού λέει, πρέπει να είναι προεικονισμένη στα ζωντανά κύτταρα από τα οποία αναπτύσσεται. «κάτι που ενυπάρχει σ’ ολόκληρη τη μάζα (των κυττάρων), κάτι που διαμένει μέσα στη βασική γενετική σύνθεσή του, κάνει τον (οργανισμό) να προχωρεί σταθερά προς ένα ακριβώς αποκορύφωμα. Η μορφή αυτού του «κάτι» που συντονίζει τις πολύπλευρες δραστηριότητες της ανάπτυξης σ’ ένα ορμονικό σύνολο, που τις κατευθύνει σε μια σταθερή πορεία, είναι το μεγαλύτερο μυστήριο της βιολογίας». (Playfair, 1979, σελ. 117). Εδώ ο Σίνοτ αναφέρεται στο κύτταρο λέγοντας παρακάτω ότι ο άνθρωπος επιδιώκει να εκπληρώσει σκοπούς και τραβιέται μπροστά σε κάτι που νιώθει ότι προϋπάρχει.

Το μόριο είναι υλικό της ψυχής και λειτουργεί σαν το κύτταρο. Εφόσον πολλά μόρια μικρής βαρύτητας αποτελούν την ύλη της ψυχής, και τραβιέται κι αυτή προς τα εμπρός, έχει ένα σχέδιο, μια προεικόνιση για το μέλλον. Αν είναι έτσι τότε προέρχεται από αλλού κατάγεται από το υπερπέραν ή υπερδιάστημα. Κι όπως η φυσική ύλη έχει ηλεκτρομαγνητικό πεδίο έχει και η ψυχή το βιομαγνητικό. Το μόριο επομένως προέρχεται από πηγές ενέργειας που σημαίνει ακτίνες και ακτινοβολία. Κάθε βιομόριο είναι προσκολλημένο με το ψυχικό στοιχείο. Η Ψυχική ύλη έχει πολλές παράλληλες ιδιότητες.

Στο άρθρο του περί ψυχικής ύλης ο Ερνάνι Γκιμαράες Αντράντε ένας από τους σπουδαιότερους ερευνητές ψυχικών φαινομένων της Βραζιλίας, μας πληροφορεί ότι, ο ψυχικός παράγοντας με την ιδεοπλαστική του δράση, τη διάπλαση των ιδεών, θα δημιουργήσει το νου που θα διευθύνει όλο το συγκρότημα κυττάρων και οργάνων στο μελλοντικό ενήλικο όν. Μάλιστα αναφέρει τα εξής: « Κάθε αντίδραση της απειροελάχιστης νοημοσύνης του, είναι πρόδρομος της δομικής συμπεριφοράς του μελλοντικού οργανωμένου και συμπληρωμένου όντος. Η αυτοκατάλυση της μοριακής ουσίας είναι η πρώτη χαρακτηριστική περίπτωση της κυριαρχίας της ύλης από μια ζωντανή ύλη, δηλαδή ή αρχή της διεργασίας που πρόκειται να αποκορυφωθεί στην επιθυμία να αναπαράγει το είδος του με την πράξη της σεξουαλικής αγάπης». (Playfair, 1979, σελ. 329).

Επιπλέον, μας κάνει αναφορά για ένα Βιολογικό Οργανωτικό Πρότυπο, το οποίο σχηματίζεται από μια διαδοχή μετενσαρκωτικών σταδίων. Το βιομόριο όπως μας περιγράφει μεταφέρει ένα μικροσκοπικό μνημονικό αρχείο όλων των προηγούμενων διαδικασιών ανάπτυξης κα σύμπραξης, αυτή η μεταφορά γίνεται με τα αντιλιπτόνια. Το βιομόριο στη συνέχεια κατευθύνεται σε αλυσίδες νουκλεϊνικών οξέων και πρωτεϊνών σε ένα στοιχειώδες μάθημα κοινωνικής οργάνωσης, ενώ η αλυσίδα DNA, θα μεταφέρει τα καθαρά χαρακτηριστικά των προγόνων του.   (Playfair, 1979, σελ. 333).

Εδώ βλέπουμε ότι και μνήμη υπάρχει στην ψυχή η οποία είναι ένα πολύ ζωντανό και ενεργητικό στοιχείο διότι δεν υπάρχει παθητικότητα στη ψυχή και στη μνήμη, εδώ πρόκειται για την ίδια τη ζωή.

Το Βιολογικό Οργανωτικό Πρότυπο προέρχεται από ψυχικά μόρια. Μια νοήμων οργανωτική ουσία επενεργεί στο πρωτόπλασμα έμβιων όντων. Θα οργανώνει βιολογικά και διανοητικά ένα άτομο μέχρι να ωριμάσει. Η ψυχή θα κατευθύνει το νου μέχρι να ολοκληρώσει ο άνθρωπος το σχέδιό του. Στην ουσία «Το Βιολογικό Οργανωτικό Πρότυπο είναι όλο το ιστορικό, ολόκληρης της σωματικής και διανοητικής ιστορίας σας». (Playfair, 1979, σελ. 238).

Όλα τα παραπάνω είναι παρατηρήσεις φυσικών, βιολόγων και ψυχοερευνητών, ύστερα από έρευνες και πειράματα. Ωστόσο το ανθρώπινο σώμα είναι πολύπλοκο στη λειτουργία του, με πολλές κύριες και παράπλευρες διαδικασίες στον ψυχικό πεδίο το οποίο συνδέεται με βιολογικούς και φυσικούς νόμους προκειμένου να επιτελέσει έναν σκοπό.

Μια μικρή αναφορά έκανα για να δείξω ότι ο άνθρωπος όλα τα βρίσκει και τίποτα δεν μπορεί να μείνει παντοτινά κρυφό. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, έχουν μαθηματική φυσική χημική βιολογική και ψυχοερευνητκή εξήγηση. Δεν μπορούν να εκφραστούν αυτές οι επιστήμες μέσα στο μετρημένο γήϊνο χρόνο, όταν δεν υπολογίσουμε και την υπερβατικότητα, διότι ο ίδιος ο χρόνος και μετατοπίζεται και διογκώνεται, συνεχώς ανοίγει. Το άχρονο δεν έχει αρχή και τέλος.

Α Μέρος. Ακολουθεί η συνέχεια στο επόμενο τεύχος

  της Μαρίας Σ. Άνθη
Α Μέρος. Απόσπασμα από το κεφ 4.4.
Από το βιβλίο «Ως δια μαγείας και κατά γράμμα».
Ηλεκτρονική έκδοση 2013