Το Βιομόριο της Ψυχής, εν συναρτήσει με το Χρόνο. Τα Μαθηματικά – (2 Μέρος)

Στο προηγούμενο τεύχος, μια μικρή αναφορά έκανα για τα ψυχομόρια, μια νοήμων οργανωτική ουσία, για να δείξω ότι ο άνθρωπος όλα τα βρίσκει και τίποτα δεν μπορεί να μείνει παντοτινά κρυφό. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, έχουν μαθηματική φυσική χημική βιολογική και ψυχοερευνητκή εξήγηση. Δεν μπορούν να εκφραστούν αυτές οι επιστήμες μέσα στο μετρημένο γήϊνο χρόνο, όταν δεν υπολογίσουμε και την υπερβατικότητα, διότι ο ίδιος ο χρόνος και μετατοπίζεται και διογκώνεται, συνεχώς ανοίγει. Το άχρονο δεν έχει αρχή και τέλος.

Όπως μας περιγράφει, ο Gay Lyon Playfair, «Ο μακαρίτης Άντριαν Ντόμπς, ένας από τους σημαντικότερους μαθηματικούς της Βρετανίας, πρότεινε μια θεωρία για το πώς μπορεί να εξηγηθεί η πρόγνωση υπό το φως των νέων αντιλήψεων για το χρόνο. Αφορούσε τη χρήση αυτών που αποκαλούσε ψιτρόνια, δηλαδή σωματίδια με φανταστική μάζα που μπορούν ν’ αλληλεπιδράσουν με σωματίδια που έχουν πραγματική μάζα και ταξιδεύουν ταχύτερα από το φως. Τα ψιτρόνια είπε μπορούν να απορροφήσουν πληροφορίες και ύστερα να τρέξουν αστραπιαία πίσω στο χρόνο μέσα σε κάποιον δεκτικό εγκέφαλο, που μαθαίνει έτσι για ένα γεγονός που δε συνέβη ακόμη». (Playfair, 1979, σελ. 255).

Σπουδαίοι άνθρωποι και επιστήμονες άγγιξαν τα όρια του ακαθόριστου για να μας πουν ότι όλα έχουν μια λειτουργία και μια εξήγηση. Για να τη βρούμε πρέπει να βγούμε από τα καθορισμένα όρια, διότι αυτά που συμβαίνουν στο φυσικό πεδίο, συντελούνται κάπου αλλού, έχουν τη λειτουργία τους, ίσως στο μεταφυσικό πεδίο. Πέρα από το φράγμα του χώρου, του ήχου, του χρόνου, της ύλης. Δεν μπορεί κάποιος που έχει ασχοληθεί με μεταφυσικά θέματα να μην έχει μελετήσει φυσική, μαθηματικά, φιλοσοφία, χημεία, βιολογία, αστρονομία. Δεν μπορεί να μην έχει αφιερώσει τη ζωή του, στη μελέτη και να μην κομίζει το νέο.

Ακόμη κι αυτοί που ακούν τη λέξη μεταφυσική και δυσανασχετούν και έχουν σπουδάσει μια από αυτές τις επιστήμες, μια μέρα θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι προϋπάρχει κάτι όπως για την βιολογία έγινε λόγος στην προεικόνιση, στην ενέργεια και την επενέργεια βάσει ενός αρχικού σχεδίου. Θα καταλήξουν σε ένα από τα παιχνίδια του χρόνου, που τα αλλάζει όλα ριζικά και λειτουργεί ανατρεπτικά, για να εκφράσει την αλήθεια και το παράδοξο που γίνονται στο τέλος ένα και που μπορεί να εκφραστούν κάπως λογικά. Ακόμη κι αν όλα τα αγνοήσουμε, είναι δικαίωμά μας, ένα όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, τα μαθηματικά. Αυτά δεν μπορούμε να τα αγνοήσουμε διότι όλες οι επιστήμες έχουν ως βάση τους αριθμούς.

Όλες οι ενέργειές μας, διέπονται από μαθηματικές πράξεις και δεν εννοούμε στις τρεις διαστάσεις, είναι αυτά τα μαθηματικά του ανοιχτού χρόνου της τέταρτης διάστασης κι εκφράζουν ζωντανή ύλη. Ζωντανή ύλη θα πει κανείς ότι είναι όλος ο οργανισμός μας. Επακριβώς όμως, ζωντανή ύλη, είναι αυτό που μας κάνει να διαφέρουμε από ένα κομμάτι άψυχο υλικό, αν και τίποτα δεν είναι άψυχο, εφόσον περιλαμβάνεται από άτομα με πυρήνα κ.λ.π Τα μαθηματικά που εκφράζουν την γεωμετρία του σύμπαντος, είναι ζωντανά μαθηματικά. Όλοι οι μεγάλοι τεχνίτες και γλύπτες τα γνώριζαν π.χ ο Φειδίας, ο Ικτίνος. Ας δούμε με τι λόγια αναφέρεται ο Andre Suares για τον Ικτίνο για τον πρωτομάστορα που έχτισε τον οίκο του θεού σε τούτον τον κόσμο. «Ικτίνε είσαι εσύ που δίνεις στο σύμπαν ανθρώπινη μορφή και στον Όλυμπο ανθρώπινες διστάσεις. Ω, συμμετρικό πνεύμα, ζωντανή μεγαλοφυία των μαθηματικών». (Suares, 2001, σελ. 60). Αυτά είναι τα ζωντανά μαθηματικά που ανταποκρίνονται σε συμπαντικές σταθερές. Ο Ικτίνος είναι ζωντανή μεγαλοφυία καθώς εκφράζει τα ζωντανά μαθηματικά.

Θεωρώ ότι αυτά αποτυπώνονται πάνω μας την ώρα της δημιουργίας μας, σχηματίζονται δεξιά κι αριστερά των κροτάφων μας, δεξιά κι αριστερά έχουμε το χέρι που είναι η προέκταση του εγκεφάλου, πάντως μέχρι το ύψος των ώμων μας σχηματίζονται. Όχι μόνο για απίθανα αριστουργήματα, αλλά και για ό, τι εύστοχο και πλήρες πάμε να κάνουμε. Είναι οι εξισώσεις της δημιουργίας.

Δεν μπορούμε πάνω εκεί σε αυτές τις εξισώσεις να γράψουμε ολόκληρο πόνημα, να δώσουμε μια προέκτταση στη σπείρα, να συνθέσουμε , να ανασυνθέσουμε, μας έχει αφαιρεθεί η γνώση. Έχουμε ένα καινό από όταν άρχισαν να κλείνουν τις φιλοσοφικές σχολές μέχρι σήμερα. Μας λείπει η πεμπτουσία της γνώσης. Όποιες άλλες ανακαλύψεις έγιναν δεν επαρκούν για να θεμελειώσουμε τόσο μεγάλα νοήματα. Με την αφαίρεση της γνώσης τίποτα το σημαντικό δεν προστέθηκε για την πρόοδο του ανθρώπου παρά μόνο πάρα πολύ λίγα. Το καινό καλύπτει ένα πάρα πολύ μεγάλο διάστημα. Είναι σαν να έχουμε σώμα χωρίς ψυχή. Είμαστε νεκροί. Μπορώ να πω μόνο ότι ανά τους αιώνες έγιναν σποραδικά κάποιες προσπάθειες. Κάποιοι είχαν κάποιες αναλαμπές και έτσι μας έβγαλαν λίγο στο φως, αλλά το σκοτάδι παραμένει, δεν είναι αρκετό. Χρειαζόμαστε επιστροφή στις ρίζες μας και όχι μόνον αυτό. Πρέπει να κοιτάξουμε και στο μέλλον!… θέλουμε πίσω την ψυχή μας.

της Μαρίας Σ. Άνθη
Β Μέρος- Απόσπασμα από το κεφ. 4.4 Από το βιβλίο
«Ως δια μαγείας και κατά γράμμα».
Ηλεκτρονική έκδοση 2013