ΤΟ ΠΑΝΑΓΑΘΟ ΦΩΣ!

Το φως που είναι στοιχείο του μυστηρίου του απείρου είναι το άκτιστο φως διότι είναι άπειρο. Το πανάγαθο φως!. Αυτό που είναι πέρα από τα σύμπαντα τα φωτεινά άλλα σκοτεινά, άλλα κενά, πέρα από κάθε τι. Υπάρχει σαν το σχήμα του λοτού, όχι επακριβώς αλλά σαν αυτόν. Είναι μια καρδιά βυθισμένη σε μια λίμνη φωτός. Αυτός ο μακρινός κόσμος είναι μέσα στο μικρό μας κόσμο, μας έδωσε το μέλλον που μετατράπηκε στο πεπερασμένο κι εμείς το είπαμε παρόν. Πώς να χωρέσει η έννοια του θείου σε ένα τέτοιο μυαλό όπως το ανθρώπινο αν δεν ζήσει στην υπέρβαση, το υπέρκοσμο και το υπέρλογο για να κατακτήσει αυτό το μεγαλείο. Αυτό που διδάσκει η χριστιανική θρησκεία έχει το Λόγο του άκτιστου φωτός την ουσία του θεού που δεν έχει θάνατο. Γι’ αυτό και στην ορθόδοξη εκκλησία, η ανάσταση του Πάσχα θεωρείται πολύ σημαντική και μεγάλη γιορτή. Όχι πως τα Χριστούγεννα δεν είναι, αλλά το Πάσχα έχει το έντονο μυστηριακό κλίμα, μια τελετουργική διαδικασία που αφορά στην πάταξη του θανάτου, το υπέρκοσμο. Ο Χριστός, αναστήθηκε η ενσάρκωση του φωτός και του Λόγου του, το πρόσωπο του ίδιου του θεού, το άκτιστο φως. Αυτό που έρχεται από τα μέρη των αθάνατων που έχουν το ελιξίριο της ζωής την αγάπη, την πνευματικότητα, την ανάσταση εκ’ νεκρών. Τι πιο μεγάλο από αυτό! Τα λόγια του σεβασμιότατου Τιμόθεου Κ. Κιλίφη, μας οδηγούν στο μυστήριο για να δούμε το θεό, και μας μιλάει για μια έκσταση που νιώθουμε όταν βλέπουμε τη δημιουργία του, που είναι και η απόδειξη ότι υπάρχει θεός. « Βλέποντας λοιπόν, τη σοφία που κρύβει η δημιουργία αμέσως μπαίνεις στο μυστήριο του αόρατου Δημιουργού. Τα καταπληκτικά φαινόμενα του πνευματικού και υλικού σύμπαντος σε οδηγούν σε έκσταση. Έτσι, από την όραση, περνάς στην υπερ-όραση. Και μέσα από τη λογική περνάς στο υπέρλογο. Στο μυστήριο. Στην από-κάλυψη της αλήθειας, τη μοναδική δύναμη για να ερμηνεύσεις σωστά, τόσο την ύπαρξή σου, όσο και την ύπαρξη ολόκληρου του σύμπαντος. Βγαίνεις από τη «λήθη» και μπαίνεις στην αλήθεια. Στην αληθινή γνώση. Στην γνώση που είναι πιο πάνω από τη μεταβαλλόμενη γνώση της επιστήμης». (Κιλίφης, 1986, σελ. 25)

Εδώ η αληθινή γνώση είναι η αφύπνιση. Η έκσταση είναι και μέθεξη, ανοίγουν τα κύτταρα του εγκεφάλου ακολουθώντας το σωστό δρόμο και μπαίνουμε στην αλήθεια. Πολλοί έχουν ξεστομίσει χίλια δύο για τον κλήρο. Δεν είναι έτσι! Διότι, είναι αυτοί που στις δύσκολες στιγμές του έθνους κράτησαν τον Ελληνισμό όρθιο, τη γλώσσα από τα παλιά χρόνια μέχρι σήμερα, ας μην ξεχνάμε ότι κρατούν μέχρι σήμερα ζωντανό το αναστημένο σώμα..

Είναι αυτοί που και οι τελευταίοι έγιναν πρώτοι στο σώμα του Χριστού το οποίο είναι η εκκλησία, μπορεί να μην είναι όλοι οι ιερείς άγιοι, αλλά το άγιο υπάρχει. Και μόνο που συμβαίνει αυτό, ο άνθρωπος έχει καταφέρει να φθάσει στην τελείωση. Η τελείωση είναι ομορφιά και ομορφιά είναι η τελείωση!

Με την τελείωση και το φως της γνώσης, μιας γνώσης αλλιώτικης από τις άλλες που εξηγεί της γης το ανεξήγητο, ταξιδέψαμε νοερά, σε άλλους κόσμους ξεκινώντας από το μηχανικό μέρος μιας αλχημείας φωτός, φθάνοντας στο πνευματικό μέρος του μυστηρίου της ζωής που είναι το φως, η ίδια η ζωή χωρίς το θάνατο!

Όλα όμως αυτά δεν γίνονται χωρίς την σύνδεση και για να έχουμε σύνδεση να είμαστε ένα κανάλι με το πνεύμα και το θείο θέλει αγάπη. Η αγάπη είναι το παν!

  Της Μαρίας Σ. Άνθη
Απόσπασμα από το κεφ. 3.3
Αγάπη – Πίστη – Ελπίδα, του Βιβλίο
«Ως δια μαγείας και… κατά γράμμα».
Ηλεκτρονική έκδοση 2013