ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ DÉJÀ VU

Spread the love

Ο όρος «Deja Vu» προέρχεται από τη γαλλική γλώσσα και σημαίνει «το έχω ξαναδεί». Η ονομασία είναι σχετικά καινούργια, όμως το φαινόμενο αντίθετα είναι πολύ παλιό. Το φαινόμενο αυτό δηλώνει μια αίσθηση οικειότητας με κάτι που κάποιος δεν θα μπορούσε να έχει. Οι απόψεις είναι πολλές όπως και οι θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί γι’ αυτό στους πνευματικούς κύκλους. Το 75% των ανθρώπων έχουν βιώσει έστω μία φορά στη ζωή τους το φαινόμενο του «Déjà vu”. Σύμφωνα με τη μελέτη του Arthur Funkhouser υπάρχουν τρείς μορφές “Déjà vu”, α) “Déjà Vécu” (κάτι που το έχουμε ήδη βιώσει), β)Déjà Senti (σημαίνει «το έχω αισθανθεί ξανά», δηλαδή δηλώνει μια αίσθηση που την έχουμε βιώσει ξανά) και γ) “Déjà Visite” (σημαίνει «το έχω επισκεφτεί ξανά»).

Το φαινόμενα του “Déjà vu”, “Deja Vecu”, “Deja Senti” και “Deja Visiste”, συμβαίνουν συνήθως όταν το άτομο βρεθεί σε κάποιο μέρος, χώρο ή κατάσταση που δεν έχει ξαναβρεθεί ή ακούσει για αυτό. Μπορεί να αισθανθεί διάφορα συναισθήματα, να αισθανθεί πράγματα ή ακόμα και να περιγράψει κάτι στη πρωτύτερή του μορφή ή γεγονότα. Μια σειρά από μελέτες έχουν δείξει ότι περίπου τα δύο τρίτα του ενήλικου πληθυσμού ισχυρίζονται ότι είχαν τέτοιες ή παρόμοιες εμπειρίες. Επιπλέον, έρευνες έχουν δείξει ότι αυτές οι εμπειρίες τείνουν να εμφανίζονται συχνότερα και ενδεχομένως, πιο έντονα όταν οι ερωτηθέντες ήταν νέοι, δηλαδή μεταξύ των 15 έως 25 ετών. Ένα πολύ σημαντικό και αδιαμφισβήτητο κομμάτι αυτού του φαινομένου δεν είναι μόνο οι μαρτυρίες αλλά οι λεπτομέρειες και η επίγνωση γεγονότων και πραγμάτων που τα άτομα δεν θα μπορούσαν να γνωρίζουν. Για το λόγο αυτό πολλοί αποδίδουν την εσωτερική αυτή γνώση στο φαινόμενο της αστρικής προβολής, των προηγούμενων ζωών και της μετενσάρκωσης.

Το άτομο μπορεί τη δεδομένη στιγμή να ανακαλεί άθελά του μια μνήμη μιας περασμένης ζωής ή να συμβαίνει το φαινόμενο της αστρικής προβολής, δηλαδή να προβάλει το αιθερικό του σώμα σε κάποια άλλη χρονική στιγμή και να βιώνει καταστάσεις και γεγονότα που δεν έχει βιώσει ή δει ποτέ ξανά.

Η επιστημονική εξήγηση είναι απλά ότι έχει να κάνει με τις διαδικασίες της μνήμης. Υπάρχουν τμήματα του εγκεφάλου που είναι εξειδικευμένα για κάθε χρονική στιγμή, για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Σε γενικές γραμμές, οι κροταφικοί λοβοί εξειδικεύονται σε ότι έχει συμβεί στο παρελθόν, οι μετωπιαίοι λοβοί με το μέλλον, και οι υποκείμενες, ενδιάμεσα τμήματα (το μεταιχμιακό σύστημα) που εξειδικεύεται με ότι συμβαίνει στο παρόν. Για να αισθανθούμε κάποιο προαίσθημα ή να δούμε κάτι για το παρελθόν ή το μέλλον, θα πρέπει να στρέψουμε τη προσοχή μας εκεί. Δηλαδή, όταν σκεφτόμαστε το μέλλον ενεργοποιούμε τους μετωπιαίους λοβούς, έτσι λαμβάνουμε μηνύματα ή προαισθήματα για το μέλλον, το ίδιο για το παρόν ή το παρελθόν, ανάλογα που θα στραφούμε.

Όταν συμβαίνει το φαινόμενο του “Déjà vu”, πρέπει να δοθεί προσοχή σε ό, τι συμβαίνει τη δεδομένη στιγμή, αν η αίσθηση που δημιουργείται είναι επώδυνη, το άτομο πρέπει να προσπαθήσει να αποσυνδεθεί από την αίσθηση που του δημιουργείται από το παρελθόν, και να προσπαθήσουμε να εστιάσει στο παρόν. Η εμπειρία αυτή μπορεί να είναι πολύ ευχάριστη ή και το αντίθετο, ανάλογα τα συναισθήματα και τις εικόνες που το άτομο παράγει εκείνη τη στιγμή. Υπάρχουν περιπτώσεις ατόμων που έχουν βιώσει αυτό το φαινόμενο, και είχαν δυσάρεστα συναισθήματα, βίωναν πολλές καταστάσεις και γεγονότα ταυτόχρονα, πράγμα που τους δημιούργησε συναισθηματικό και ψυχολογικό ρήγμα. Δεν σημαίνει πως όποιος βιώσει το φαινόμενο αυτό θα είναι δυσάρεστο, τις περισσότερες φορές, απλά δημιουργείται μια πολύ μεγάλη αίσθηση οικειότητας και σύνδεση με το χώρο , αντικείμενο ή γεγονός.

Αρκετοί ψυχαναλυτές αποδίδουν το “Déjà Vu” στη φαντασίωση ή επιθυμία εκπλήρωσης ενός ατόμου, ενώ κάποιοι ψυχίατροι το αποδίδουν σε μια αναντιστοιχία στον εγκέφαλο που προκαλεί σύγχυση με αποτέλεσμα να μπερδεύεται, και να συγχέεται το παρόν με το παρελθόν. Πολλοί παραψυχολόγοι πιστεύουν πως οι αποδείξεις είναι αρκετές και τεκμηριωμένες και ότι σχετίζεται με μια εμπειρία προηγούμενων ζωών. Προφανώς, θα πρέπει να διερευνηθεί αρκετά ακόμα το πολυσυζητημένο αυτό φαινόμενο, κάθε κλάδος το αναλύει διαφορετικά και οι απόψεις ποικίλουν. Οι έρευνες συνεχίζονται, όπως και οι εμπειρίες αυτές. Οφείλω να αναφέρω πως οι περισσότεροι που το έχουν βιώσει έχουν σχηματίσει την άποψη πως δεν είναι παιχνίδι του μυαλού, και όντως κάτι διαφορετικό συμβαίνει. Αν είναι μνήμες από περασμένες ζωές ή αστρική προβολή; Σίγουρα η κάθε περίπτωση είναι μοναδική ακόμα και αν έχει ομοιότητες με κάποια άλλη, και πρέπει να διερευνηθεί πολύ καλά, για να αποδειχθεί ο ακριβής λόγος και το αίτιο που ένα άτομο βίωσε τη συγκεκριμένη εμπειρία.