To *ΕΓΩ*
Σε αυτή την πολυτάραχη ζωή συνέχεια μαθαίνουμε. Μαθαίνουμε ανθρώπους, μαθαίνουμε το πως να διαχειριζόμαστε τους ανθρώπους και το πιο σημαντικό είναι ότι μαθαίνουμε τον εαυτό μας καλύτερα μέσα από αυτούς.
Συνέχεια ανακαλύπτουμε κάποια στοιχεία του εαυτού μας που πραγματικά μας εκπλήσσουν είτε με την καλή έννοια είτε όχι. Μια μέρα λένε είναι αρκετή για να σου αλλάξει την ζωή, η ζωή μας αλλάζει συνέχεια. Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν και εμείς εκεί να παλεύουμε να μάθουμε το “ΕΓΩ” μας. Πολλές φορές κάνουμε πράγματα που παλιότερα ίσως να τα κατακρίναμε και λέγαμε “Εγώ αποκλείεται”.
Αυτό το “ΕΓΩ” όμως είναι ζαβολιάρικο και κρύβει πολλές εκπλήξεις από πίσω του. Μια μέρα λένε είναι αρκετή για να σου αλλάξει την ζωή, η ζωή μας αλλάζει συνέχεια. Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν και εμείς εκεί να παλεύουμε να μάθουμε το “ΕΓΩ” μας.
Κάποτε σαν μεγάλη DRAMA QUEEN που ήμουν ή (μάλλον το έπαιζα) καθόμουν βράδια ολόκληρα μέχρι το πρωί να προσπαθώ να ανακαλύψω το “εγώ” μου, σκέψεις, τσιγάρα, βιβλία και κλάματα με συνοδεύαν σε αυτή την ολονυχτία μέχρι να ξημερώσει και να πέσω σε λήθαργο. Αποτέλεσμα όλο αυτό δεν είχε, γιατί άκρη δεν μπόρεσα ποτέ να βγάλω με εμένα και θυμάμαι τα λόγια του πρώην και της μάνας μου να λένε “εμείς άκρη μαζί σου δεν μπορούμε να βγάλουμε” και δεν είχαν και άδικο. Οπότε αφού δεν γίνετε να διαφωνήσω μαζί τους έτσι και εγώ σιγά σιγά αποφάσισα να αφήσω το “ΕΓΩ” μου να φανερωθεί και να μου ανοιχτεί από μόνο του χωρίς εγώ να πιέζω τις καταστάσεις.
Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να χαλαρώσω ώστε να του δώσω χώρο να αρχίσει να μου δείχνει τον καλό του εαυτό και όχι αυτό της “DRAMA QUEEN”, έπρεπε να φορέσω το καλύτερο χαμόγελο μου ώστε να βλέπει τα πράγματα λίγο πιο θετικά και για να γλυκάνει, το τελευταίο που επιχείρησα να ακολουθήσω ήταν το να πάψω να σκέφτομαι και να ξανασκέφτομαι τα ιδιά και τα ίδια πράγματα που τόσο καιρό δεν μπορούσα να βγάλω άκρη.
Έπρεπε να αφήσω πίσω μου τις δεύτερες σκέψεις και την αναποφασιστικότητα μου που είναι και το κύριο χαρακτηριστικό μου. Απλά έπρεπε να αφήσω το “ΕΓΩ” μου ελεύθερο να εκφραστεί και τελικά μου ανοίχτηκε και εκείνο σιγά σιγά και μου έδειξε πόσο όμορφο είναι όταν δεν το βασανίζω.