Θανατερές μαγειρικές

Ο έρωτας, δέσμιος της διώροφης μεζονέτας, σερνόταν καθημερινά κουβαλώντας το ασήκωτο βάρος ενός έγγαμου βίου.

Το ρολόι του τοίχου ψιθύριζε  ότι σε λίγο εκείνος θα επέστρεφε από τη δουλειά του.  Το τραπέζι είχε φορέσει ένα λινό σε παλ χρώμα. Στο φούρνο το λαβράκι με κουκιά και μάραθο μοσχομύριζε ενώ η πανακότα με άρωμα μαστίχας και γλυκό βύσσινο ξεκουραζόταν στο ψυγείο. Το μάραθο και η μαστίχα κάλυπταν το ποντικοφάρμακο που είχα προσθέσει στα υλικά του δείπνου.  Ενασχόλησή μου τον τελευταίο καιρό οι γκουρμέ μαγειρικές, απ’ όπου δεν έλειπαν οι προσωπικές μου πινελιές. Στην τελευταία επέτειό μας όμως επέμενε να μαγειρέψει εκείνος. Άσχετος με τη μαγειρική, η μαραθόπιτα μου ακούστηκε σαν άθλος. Η πίτα είχε ωραίο χρώμα, πετυχημένο ψήσιμο. Στην πρώτη μπουκιά όμως, η μυρωδιά της, κάτι ανάμεσα σε μάραθο, ούζο και ούρα με χτύπησε δυνατά στη μύτη∙ τελικά έφαγα άλλες 3-4 μπουκιές αναμειγνύοντάς τις με λευκό κρασί.

Στην ώρα της όπως πάντα η πόρτα ήχησε το συνηθισμένο ξερό ήχο. «Καλησπέρα» είπα ενώ το χαμόγελό έκανε φιλότιμες προσπάθειες να χαράξει στα χείλη μου. Με προσπέρασε χωρίς λέξη και πήγε στο σαλόνι. Γέμισε ένα ποτήρι ουίσκυ και έβαλε τα πόδια του πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού. Από τα σφιγμένα δόντια μου το «Κατέβασε τα πόδια σου» ακούστηκε σαν σύριγμα.  Σηκώθηκε χωρίς να μου ρίξει ούτε ένα βλέμμα. Πήγε στο μπάνιο∙ άνοιξε το νερό και γδύθηκε ρίχνοντας τα ρούχα του στο πάτωμα, μπροστά από το καλάθι με τα άπλυτα. «Πρέπει να μιλήσουμε» είπα. Το νερό σταμάτησε και κείνος βγήκε τυλιγμένος με την πετσέτα, ξυπόλητος. Βρεγμένες πατημασιές σημάδεψαν τη διαδρομή του μέχρι το υπνοδωμάτιο. «Το παρκέ!» φώναξα σκουπίζοντας τα νερά με τα πεταμένα ρούχα του πριν τα βάλω στο καλάθι με τα άπλυτα.

Την άλλη μέρα, τα κρύα σεντόνια της μεριάς του μου μαρτύρησαν ότι είχε φύγει πολύ πρωί. Το βράδυ, για άλλη μια φορά, δεν μου μίλησε.  Μπήκε στο υπνοδωμάτιο και έβαλε κάποια χαρτιά στο συρτάρι του κομοδίνου του. Καθισμένη στα πόδια του κρεβατιού, τον παρακολουθούσα αμίλητη. Ο ήχος του κινητού τον κάλεσε στο σαλόνι. Έβγαλα τα χαρτιά και τα διάβασα με περιέργεια ∙ το ένα ήταν μια ιατρική γνωμάτευση:

ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ

…Υπάρχουν αξιόλογα ευρήματα τα οποία ευθύνονται για τους έντονους πόνους και ενοχλήσεις, κυρίως στην περιοχή του στομάχου και του εντέρου τα οποία πιθανόν να σχετίζονται με τη διατροφή σας…

-σταγόνες ιδρώτα γαργάλισαν τη ραχοκοκαλιά μου-

το άλλο ήταν η γνωμάτευση μιας νεκροψίας με προχθεσινή ημερομηνία.

ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ ΝΕΚΡΟΨΙΑΣ ΤΗΣ …

Χρειάστηκαν αρκετά δευτερόλεπτα για να ταυτίσω το όνομά της γνωμάτευσης με το δικό μου.

«…Ο θάνατος επήλθε από κατανάλωση του φυτού Κώνειο το στικτόν, κοινώς βρομόχορτο…»

Το βλέμμα μου γλίστρησε στο κορμί μου∙ πως δεν είχα προσέξει πόσο διάφανη ήμουν! Μπήκε βιαστικός στο δωμάτιο∙ έριξε λίγα ρούχα σε μια βαλίτσα, έβαλε το συναγερμό,  έσυρε τη βαλίτσα έξω, έκλεισε τα φώτα και κλείδωσε. Ο φόβος μου έκανε βόλτα στα δωμάτια∙ στην κουζίνα το ταψί γυάλιζε καθαρό μέσα στο συρτάρι του φούρνου∙ στο μπάνιο τα χθεσινά του ρούχα ήταν ακόμα πεταμένα μπροστά στο καλάθι των άπλυτων ενώ στο δρύινο πάτωμα υπήρχαν στεγνά σχέδια από τις πατημασιές του.

Θέλησα να φωνάξω όμως το στόμα μου δεν είχε ήχους.

Who is Who : Η ΄Ελενα Κουράντη γεννήθηκε στον Πειραιά. Αποφοίτησε από το Αγγλικό Εμπορικό Κολλέγιο «Saint George». Έχει παρακολουθήσει και συνεχίζει να παρακολουθεί σεμινάρια Δημιουργικής Γραφής. Αγαπά το διάβασμα, τη συγγραφή διηγημάτων, τη μαγειρική και της αρέσει να φωτογραφίζει τη φύση.