Στιλ και κανόνας στην εξερεύνηση

Υπάρχει κανόνας που προσδιορίζει τα σημεία της εξέλιξης. Οι κανόνες είναι απαράβατοι και με αυτούς αποδεικνύεται μια βαθύτερη επικοινωνία από αυτήν που ξέρουμε. Έχει την ίδια διάρκεια με αυτήν της τήρησης αυτών των κανόνων. Όσο αυτοί οι κανόνες τηρούνται τόσο καλά επιτυγχάνουμε και αποδεικνύουμε εμπράκτως ότι είμαστε ικανοί να κρατάμε μέσα από τις αντιξοότητες τους κανόνες σε ένα στιλ που απαιτείται για τη βαθύτερη επικοινωνία που είναι μια από τις μορφές της.

Αυτές οι έννοιες για το βαθύτερο στιλ είναι μόνο ένα μέρος των βαθύτερων εννοιών. Είναι το ένα χιλιοστό των βαθύτερων εννοιών. Υπάρχουν κι άλλες πολλές στην ανεξερεύνητη ψυχολογική χώρα που έχουν άλλους λεπτομερείς δικούς τους κανόνες και έννοιες.

Αν υποθέσουμε ότι την εξερεύνηση την κάνουμε στα όρια του συμβατού και του λογικού. Τότε, θα έχουμε και ένα αποτέλεσμα μιας λογικής έρευνας. Αν όμως αγγίξουμε κανόνες μη συμβατούς, τότε μπορεί μόνο εμείς οι ίδιοι να ξέρουμε πόσο το αποτέλεσμα είναι αυθεντικό και υπάρχει κίνδυνος να μην είμαστε σε θέση να αποδείξουμε ότι έτσι έχουν τα πράγματα, ώστε να υπάρχει 100% πιστότητα στο αποτέλεσμα. Εξάλλου, δεν είναι όλες οι έρευνες και τα πειράματα αποτελεσματικά είναι και αναποτελεσματικά. Πάντοτε όταν ξεπερνάμε ένα όριο, υπάρχει ένα κόστος γιατί σε άλλου τύπου όρια και κανόνες που καταργούν τα πρώτα.

Πολλούς έχει απασχολήσει το γεγονός ότι ο καθένας μας ξέρει μόνο κάτι το εξειδικευμένο, δηλαδή είναι ειδικός αλλά μόνο στον τομέα του. Αυτό τείνει να παύσει στο μέλλον, γιατί μέσα σε έναν καταιγισμό πληροφόρησης ο καθένας μας θα κληθεί να γνωρίζει και άλλα αντικείμενα εξίσου καλά, ώστε να έχει μια σφαιρική αντίληψη πρώτα γι’ αυτόν τον ίδιο και ύστερα για τους άλλους. Η ανάγκη θα είναι κάποια στιγμή όλο και πιο επιτακτική και τότε θα εξαναγκασθεί εκ των πραγμάτων να γνωρίζει γιατί π.χ. κάποιοι ξαναγράφουν την Ιστορία. Εδώ η εξουσία είναι εγωκεντρική και δεν κόπτεται για κανέναν παρά μόνο για την ίδια.

Το μεγάλο αυτό ενδιαφέρον του επανα-γραψίματος δε δημιουργεί ερωτηματικά; Αυτό εννοώ ότι θα κληθεί να μάθει. Κάτι το οποίο ο κόσμος έτσι κι αλλιώς θα το κάνει μόνος του γιατί οδηγείται από τις εξελίξεις. Έτσι, μέσα σε αυτή τη δίνη της έρευνας για να μάθουμε κάτι και να πληροφορηθούμε καλύτερα, βλέπουμε ότι πρέπει να βρούμε το κοινό σημείο αναφοράς, το κομμάτι της ένωσης για να μεταβούμε και σε άλλα σταυροδρόμια που δεν ξέρουμε ποτέ που θα μας βγάλουν.

Πρόκειται για το κοινό σημείο διασταύρωσης που απαιτεί την τήρηση του κανόνα για να βαδίσουμε πάνω στα σημεία της εξελικτικής πορείας που ούτως ή άλλως λειτουργούν για όλους τους λάτρεις της έρευνας. Αυτά πολλές φορές φωνάζουν στην κυριολεξία, μιλούν σε εμάς, ώστε να μπορέσουμε να οδηγήσουμε το «σκάφος» για το ταξίδι αυτό, στο άγνωστο. Εμείς δεν έχουμε το δικαίωμα να είμαστε τυφλοί ούτε να κωφεύουμε. Δεν αξίζει να αρνηθούμε να δεχθούμε ότι π.χ. αυτό που ονομάζουμε σημειολογία στη δημοσιογραφία μπορεί να εκφράζεται με την ταύτιση κάποιου θέματος σε κάποιον άλλον τομέα όπως της τέχνης, της κοινωνιολογίας κ.λπ..

Το πνεύμα δεν ανακαλύπτεται με το να αποσυνθέτουμε ή να διαλύουμε κάτι. Άλλο είναι το να σπάσω σε κομμάτια κάτι πολυσύνθετο για να λύσω το γρίφο κι άλλο γίνομαι μηδενιστής. Με το μηδενισμό δεν μπορώ να ξεχωρίσω το αιώνιο από το φθαρτό. Με το μηδενισμό είμαι καταδικασμένος να μη βρω δρόμο προς την έξοδο. Αυτό παράλληλα σημαίνει ότι δε δέχθηκα να βρω το κοινό σημείο που θα με ενώσει και με μια άλλη επιστήμη για να ακολουθήσω άλλους νόμους όχι συμβατούς.

Τους απέρριψα! Αν το βρούμε αυτό το σημείο τότε μπορεί και να μιλάμε για έναν νέο τομέα στη Φυσική ή στα Μαθηματικά με άλλου τύπου εφαρμογές. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται ανοιχτό μυαλό. Πρέπει όλα να τα δεχόμαστε και χρειάζεται σοβαρή μελέτη και νηφαλιότητα για να μη φύγει και επιστρέψει πίσω οτιδήποτε πρόκειται να μας επισκεφθεί για χάρη της διανόησης και όχι για εμάς, διότι τίποτε από αυτά τα νεωτεριστικά στοιχεία δεν είναι δικό μας, σε άλλους ανήκουν. Εμείς απλώς θα τα δανειστούμε.

Γράφει η Μαρία Σ. Άνθη
Η επανάληψη… Το άνοιγμα των πυλών