Παράδοξο και αληθινό ισούται με ένα

Παράδοξο και αληθινό ισούται με ένα
Spread the love

da6fd-cidade-e-astral-79508

Στο παράδοξο υπάρχει η αντίστροφη κίνηση παλινδρόμησης, π.χ. κάποιος από το παρελθόν επιστρέφει στο παρόν δημιουργεί, ξαναφτιάχνει κάτι που είχε αφήσει ημιτελές και αφού βρίσκεται σε αυτή τη διαδικασία γίνεται το μέλλον, δηλαδή κατασκευάζεται. Τοποθετείται σε χρόνο μέλλοντα εξαιτίας της δημιουργίας η οποία κρίνεται σοβαρή και έχει χρονική διάρκεια στο μέλλον, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει με τους περισσότερους σχεδόν με όλους, έρχονται από το μέλλον είναι άγνωστοι, γίνονται γνωστικοί για να γίνουν στη συνέχεια παρελθόν. Στο παράδοξο υπάρχει αλήθεια αν και δεν παρουσιάζει σημείο ορισμού. Στο αισθητό πεδίο υπάρχει το δήθεν.

Και το δήθεν και το παράδοξο είναι καταστάσεις που συμβαίνουν παράλληλα. Το παράδοξο όμως παράγει αποτέλεσμα, δρα καταλυτικά Οδηγεί τα πράγματα και βάσει αυτής της σημειολογίας, υπάρχει ερμηνεία στο πριν, στο τώρα και στο μετά. Όλα όμως καίγονται στο άπειρο! Όσοι ήλθαν από το μέλλον κάηκαν στο παρελθόν, κι όσοι ήλθαν από το παρελθόν, κάηκαν στο μέλλον. Μηδέν και μηδέν ίσον άπειρο, δεν υπάρχει μηδέν, είναι υποθετικό. Το παράδοξο μπορούμε να πούμε ότι είναι το πιο αληθινό ψέμα, όλα τα άλλα είναι ένα τίποτα, ούτε ψέμα ούτε αλήθεια. Είναι η σύγχυση στα πρόσωπα και στα πράγματα, η παραπλάνηση.

1010704_658041184244921_1723239369135682504_n-1

Ένας πραγματικά ειλικρινής άνθρωπος, γνωρίζει την αλήθεια στο παράδοξο γιατί αυτή είναι η εικόνα του. Το παράδοξο πιέζει, αρχίζει από το γράμμα Π, πνίγει, δείχνει ότι έχουμε άγνοια, και ότι ο εγκέφαλος, παρόλο ότι έχει άγνοια, δεν είναι ανόητος. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τους ανθρώπους που μας έφεραν το παράδοξο και έπαιξαν κάποιο ρόλο. Με τον ίδιο τρόπο που υπήρξαν ξινοί κι στυφοί, με τον ίδιο τρόπο είναι και υπέροχοι, διότι ήθελαν κάτι, όπως κι εμείς κάποτε θελήσαμε αυτό το κάτι και αποφασίσαμε εμείς. Τώρα το αποφάσισαν κι εκείνοι. Οι δύο σταθερές στη μεταφυσική εκφράζουν το ηθικό στοιχείο, στο πλαίσιο να μην θίξουμε αυτούς που δεν μπορούμε να διακρίνουμε.

Γι’ αυτό έχουμε την υποχρέωση να τους μάθουμε. Έτσι, αυτά που πήραμε πρέπει να τα δώσουμε πίσω. Όλοι οι άνθρωποι είναι ισόβαθμοι και ισάξιοι, αυτός είναι νόμος και η ιδανικότερη σχέση του «δίνω και παίρνω» ανάμεσα στους ανθρώπους και ο χαρακτήρας του καθενός σφυρηλατείται και φτιάχνεται στο παράδοξο με υπομονή και θέληση. Αυτός που γνωρίζει μεταφυσική δεν δικαιούται να κάνει πίσω και να φθάνει στα άκρα, δεν θα τα βρει ποτέ τα άκρα.

Δεν υπάρχει καμία άκρη στη προκειμένη περίπτωση, απλώς θα αδικεί. Αυτό μπορεί να είναι ένα λάθος, το οποίο θα διαρκέσει για κάποιο διάστημα. Το σωστό και το λάθος, ισχύουν απ’ όταν αρχίζει κάτι να γίνεται και τελειώνει λίγο πριν την ημερομηνία λήξεώς του. Έχει ημερομηνία λήξεως, διότι σε όλα δημιουργείται μια ανατροπή. Η ανατροπή είναι κύμα, συναίσθημα, υγρό στοιχείο και όλοι προσπαθούν επίπονα και ασταμάτητα να δαμάσουν αυτά τα κύματα τα οποία είναι βουνά ατελείωτα. Στον παράλληλο κόσμο της τάξεως και του νόμου, η Θέμιδα επέλεξε να μην υπάρχουν ανισότητες. Ο κόσμος των ανισοτήτων αρέσκεται και υπάρχει μόνο στους ανθρώπους.

image003
Γράφει η
Μαρία Σ. Άνθη

Η επανάληψη… Το άνοιγμα των πυλών

Emeis Magazine

Αφήστε μια απάντηση