Ουσία και χημεία

Ουσία και χημεία
Spread the love

rainbow

Στις πέντε και τέταρτο ακριβώς είναι η ώρα που δύει ο ήλιος, στις πιο μικρές μέρες του νεοφερμένου χειμώνα. Είναι αυτή η στιγμή που μας κάνει όλους μέσα μας έστω κι αν δεν το έχουμε παρατηρήσει να νιώθουμε ότι ξαναγεννιόμαστε κι είναι ωραία. Ο άνθρωπος αγαπά ό,τι μπορεί να του φέρει μέσα του την αλλαγή και πιστεύει ακράδαντα πως αν δεν ήταν αυτός σήμερα στη συγκεκριμένη στιγμή, ίσως κάπου αλλού κάποια άλλη στιγμή θα μπορούσε να ήταν άλλος. Θα μπορούσε να συνέβαινε αυτό, αν οι συμπεριφορές που απαρτίζουν το χαρακτήρα του ήταν μεταβλητές και ταλαντευόμενες σε πολύ μεγάλο βαθμό, κάτι που δεν συμβαίνει εύκολα. Αλλά και πάλι αυτή η ταλάντευση θα είχε μια πάγια θέση σε αυτόν όπου αλλού και να ήταν.

Οι σταθερές ως προς το ύφος και την ουσία δεν μεταβάλλονται. Τα ίχνη της ουσίας αυτής είναι μόρια, αλλά όχι αυτής της απόλυτης ύλης, και θα μπορούσαν να διαβαστούν απόλυτα αν δεν υπήρχε αυτό που λέμε εξελισσόμενη κατάσταση μιας αντίδρασης καθαρά δικής μας, που έχει σχέση με πρόσωπα και πράγματα που μας περιβάλλουν. Όλα είναι μια χημική αντίδραση. Είναι ουσίες που τις διακρίνουμε αισθητικά. Ουσία είναι και η αίσθησή μας όταν αγναντεύουμε το σεληνόφως, ουσία και για το δειλινό, ουσία και η βαθύτερή μας ουσία, που είναι αυτή που είναι και δεν θα μπορούσε να ήταν άλλη. Βέβαια, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε το διαχωρισμό που υπάρχει ανάμεσα στην χημεία και την ουσία, με τη μεν πρώτη να σχετίζεται περισσότερο με τα ορατά ενώ η δεύτερη με τις αισθήσεις. Έναν άνθρωπο δεν μπορούμε να τον ξέρουμε ποτέ.

Ούτε ο ίδιος γνωρίζει το μόριο της ημι-ύλης της βαθύτερής του ουσίας γι’ αυτό και δεν ξέρει που μπορεί να φθάσει. Αν υπήρξαν ή συνεχίζουν να υπάρχουν άνθρωποι που αναφέρουν ότι νιώθουν μια χημεία, αυτοί είναι οι ρεαλιστές και οι βαθύτατα πραγματιστές όπου όλα γι’ αυτούς υπολογίζονται με το μέτρο της λογικής και πέρα από αυτό δεν υπάρχει άλλο. Αν πάλι υπάρχουν κάποιοι που μιλούν για ουσίες είναι εκείνοι που δεν υπολογίζουν τα πάντα με το μέτρο της λογικής. Πιστεύουν ότι αυτός ο κόσμος ανήκει στο πνεύμα και ας περιβάλλεται παντού από ύλη και προσπαθούν να βρουν τη ταυτότητα της βαθύτερής τους ουσίας. Αυτό δηλαδή που δεν μπορούν να πιάσουν και δεν είναι ορατό. Ακριβώς για να μπορέσουν να δουν από που έρχονται και προς τα που πηγαίνουν, ποιοι είναι πρώτα αυτοί οι ίδιοι και ύστερα οι άλλοι γύρω τους.

image003 Γράφει η Μαρία Σ. Άνθη
Η επανάληψη… Το άνοιγμα των πυλών

Emeis Magazine

Αφήστε μια απάντηση