Όταν το Άχρονο – Άπειρο Εισχωρεί στο Χρόνο της Γης

Άχρονο σημαίνει αθάνατο, το άχρονο μπαίνει μέσα στο χρόνο. Καμπυλώνει το άχρονο στην ευθεία του, ενώ ο χρόνος έχει ευθεία γραμμή και δεν μπαίνει στο άχρονο. Ένα σώμα αμετάβλητο, ενώ υπήρξε στο γήινο χρόνο, επανέρχεται εισχωρεί, επανέρχεται από το άχρονο ξανά στο γήινο χρόνο, χωρίς καμία μεταβολή, με την ολική επαναφορά. Το άχρονο υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει ως μόριο. Το μόριο είναι μια κηλίδα όπως το κύτταρο, με μεμβράνη και κάνει ένα βύθισμα στο χώρο της φαντασίας, είναι πλασματικό μόριο μη ορατό αλλά υπαρκτό. Το μόριο στην ουσία είναι ακτίνα. «Κατά τα αρχαία μυστήρια η ψυχή, απλή ούσα ουσία, όταν δεν είναι συνδεδεμένη μετά της ύλης είναι ακτίς ή μόριον του «θείου πυρός», του εν ουρανοίς διαμένοντος, πάντοτε τείνουσα όταν ενωθεί μετά του σώματος, προς τον ουράνιον εκείνον τόπον και αγωνιζωμένη εκείσε να επανέλθη». (Σακελλαρίου, 1963, σελ. 209). Το μόριο είναι ακτίνα, ψυχή και θα επανέλθει στη γραμμή εκκίνησής του, κάποια στιγμή αγωνιζομένη, έχει δηλαδή μακρύ δρόμο να διανύσει.

Το μόριο είναι ψυχή ζώσα, είναι η ίδια η ζωή, είναι ένα αποσπώμενο μόριο από την πηγή του πυρός. Η ενέργεια είναι το κυριότερο συστατικό της, άρα αυτή η ψυχή είναι άχρονη, άφθαρτη, αθάνατη και αεικίνητη. Αεικίνητα είναι όλα τα ουράνια σώματα, πλανήτες και αστέρια διότι έχουν ενέργεια, άρα όπως είπαμε και παραπάνω έχουν ψυχή. Από το άχρονο συντηρείται η ίδια μας η ζωή αφού αυτό εισχωρεί σ’ αυτήν. Όπως υπάρχει το άχρονο ως μόριο, υπάρχει και το σκοτάδι με ένα μόριο, το μόριο του σκοταδιού. Το ίδιο συμβαίνει και με το φως, υπάρχει το φως με ένα μόριο μέσα, το μόριο του φωτός. Αυτά τα μόρια φέρνουν τη γέννα του ενός και των απείρων στοιχείων, δηλαδή στο κλειστό κύκλωμα το ορατό και το μετρήσιμο και το άπειρο στο μη μετρήσιμο. Το μόριο υπάρχει στον άυλο κόσμο δεν είναι φανερό. Μπορεί να καταγραφεί όμως σε φάσμα, μπορεί με ειδικά όργανα να φανεί όπως και πολλά άλλα στοιχεία διότι υπάρχει ο επίπεδος κόσμος και ο καμπυλωτός, το άλλο επίπεδο, η άλλη πιο πραγματική πραγματικότητα από αυτήν που ζούμε. Το μόριο ως στοιχείο ύπαρξης του σκοταδιού είναι το άλλο στοιχείο. Αυτό το άλλο στοιχείο ή τα άλλα υπάρχουν και μέσα στους ανθρώπους. Είναι αλχημικά στοιχεία αιθερικά που συγκρατούν πάσης φύσεως την ύλη σε κάθε της μορφή. Και οι άνθρωποι ως αστρικά σώματα, που είναι, έχουν μέσα τους αλχημικό απόθεμα, αυτά τα αλχημικά στοιχεία. Αφού και εμείς είμαστε μέρος των άστρων και του σύμπαντος. Το απόθεμα της Αλχημικής δύναμης στο σώμα και στο πνεύμα δείχνει πως ο άνθρωπος έχει έφεση στα μετά τα φυσικά. Είναι δηλαδή ο κατάλληλος καθώς μπορεί να χειρίζεται με εύκολο τρόπο την Πέμπτη του ουσία, το σώμα το αιθερικό. Όλα αυτά συμβαίνουν εκεί που υπάρχει μόνο το φως καθώς και εκεί που υπάρχει μόνο το σκοτάδι. Εκεί υπάρχει το μόριο εκεί κατοικεί, είναι το ελαχιστότατο σωματίδιο.

Κάθε μικρό σωματίδιο ύλης από το ορατό μέχρι το απειροελάχιστο, το αθέατο που «χορεύει» στο διάστημα και δεν μπορεί να το δει κανείς, περικλείει μέσα του το χρόνο, από την ώρα που σχηματίστηκε μέσα στη σπείρα των ουράνιων σωμάτων, κι όταν η ύλη γυρίζει στο διάστημα, έχει και ήχο και χρόνο. Όταν ο χρόνος δεν ακολουθεί την ευθεία γραμμή, δηλαδή να γεννηθεί η ύλη, να φθαρεί και να τεθεί σε παύση, μπορεί να καμπυλώσει και να κάνει στροφή προς τα πίσω. Στην καμπύλωση του χρόνου, μπορεί το άχρονο να κάνει την εμφάνισή του και καταγράφεται στα άκρα της φαντασίας, όταν ή ύλη έχει απολέσει το χρόνο της και υποκινείται από μια άλλη ταχύτητα και κίνηση σχεδόν ασύλληπτη, γι’ αυτό μπορεί να δούμε μπροστά μας ένα πρόσωπο ή μια κατάσταση ή μια εικόνα που δεν είναι πραγματική.

Συμβαίνει να αμφισβητούμε αυτό που είδαμε, είναι γιατί το άπειρο και το άχρονο, απελευθερώνει ενέργεια και εικόνες από τη μνήμη του και μετά τις αποσύρει. Σε συγκεκριμένα σημεία της γης υπάρχει το άχρονο που δεν συμβαδίζει καθόλου με τον ανθρώπινο χρόνο, τα ρολόγια γυρίζουν, ο χρόνος δεν μετριέται πια. Τότε το άχρονο έχει εισχωρήσει στο χρόνο της γης. Το άχρονο στην ουσία είναι το άπειρο, από το απείρως ελάχιστο μέχρι και το αντίστροφο.

Το άπειρο δεν είναι μόνο το άχρονο, το αχανές είναι η συνέχεια του υπερπέραντος. Είναι μια μηχανή με ήχους, είναι ένα εργοστάσιο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτό το εργοστάσιο με τις μηχανές δουλεύει με πολλές χημικές ουσίες. Το άπειρο λοιπόν, είναι ένα χημικό εργοστάσιο ή καλύτερα ένα χημείο. Τα χημικά στοιχεία των πλανητών όλων είναι στο άπειρο. Εκεί πάλλονται το ένα δίπλα στο άλλο και αποτελούνται από μόρια ύλης, με πρωτόνια νετρόνια και ηλεκτρόνια. Αν φανταστούμε το άχρονο, κάπως έτσι πρέπει να είναι να είναι το άπειρο. Κι αυτά τα χημικά στοιχεία πρέπει να έχουνε τη κεφαλή ενός σπιρτόξυλου που με την κατάλληλη τριβή δημιουργεί ανάφλεξη.

Το άπειρο μπορεί να είναι ένας νευρώνας μια ρίζα ανάποδου δέντρου, που στα κλωνάρια του, στις άκρες για φύλλα του, έχουν όλο το πλανητικό σύστημα ορατό και μη ορατό. Έτσι όπως θα είναι ανάποδα τοποθετημένο το δέντρο, θα δούμε τις ρίζες του στον ουρανό καθώς θα βγαίνουν από το χοντρό κορμό. Ο ουρανός θα φαίνεται μέσα από τις φυλλωσιές. Έχουμε ένα δέντρο που απλώνεται παντού με τα κλαδιά του, έχει αγκαλιάσει τη γη. Εμείς από αυτό το δένδρο γνωρίζουμε ορισμένα από τα κλαδιά και όχι όλα, την άλλη την αθέατη πλευρά του, δεν την έχουμε γνωρίσει ακόμη. Ο νευρώνας αυτός έχει χρώμα λευκό και φωτεινό, άσπρο. Το άπειρο δεν είναι σκοτάδι, δεν είναι φωτιά, δεν έχει δακτύλιους, ούτε αστέρια.

Όλο το σύμπαν κάθεται πάνω σε ένα σταυρό. Είναι τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, απ’ όπου ρέει και κινείται. Έρχεται από το άπειρο, εκεί απ’ όπου τα χημικά στοιχεία ρέουν. Αυτό εννοεί ο Πυθαγόρας όταν λέει για την αιώνια ροή του σύμπαντος την τετρακτίνα. Η φωτιά το πυρ, είναι η κινητήρια δύναμη η πύρινη μάζα, η γη και οι άλλες πύρινες μάζες που είναι οι πλανήτες, όπου ο πυρήνας τους έχει εκατομμύρια βαθμούς θερμοκρασία. Όταν λέει για την τετρακτίνα και ορκίζεται σε αυτήν εννοεί για το σταυρό που είναι «καθισμένο» το σύμπαν, και γυρνάει, ρέει. Ρέει καθώς ρέουν τα στοιχεία στο άπειρο. Αυτή είναι η αιώνια ροή, εκεί στο άπειρο. Είναι η ρίζα του σύμπαντος.

  της Μαρίας Σ. Άνθη
Απόσπασμα από το κεφ.2 του Βιβλίου
«Ως δια μαγείας και… κατά γράμμα».
Ηλεκτρονική έκδοση 20