Οι Βαθιές Μεταβάσεις

Με τις βαθιές και συνεχόμενες μεταβάσεις, βαδίζοντας στα άκρα, βρίσκουμε το απόκρυφο που βρίσκεται σε δικό του κλειστό πεδίο και είναι μοναδικό ανά περίπτωση. Λειτουργεί φυσιολογικά, οι απαντήσεις είναι απλές σε ερωτήματα που μπορεί κάθε φορά να θέτουμε ή να αναζητούμε. Η δική μας λογική περιττεύει διότι το απόκρυφο έχει τη δική του, εκείνη τη λογική πίσω από τα πρόσωπα και τα νοήματα που ψάχνουμε να βρούμε. Επειδή πάντα μιλάμε για ζώντες οργανισμούς στα άδυτα του αποκρυφισμού θα συναντήσουμε τη ζωή και το θάνατο να βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση, με την ίδια ταχύτητα και να πηγαίνουν προς ένα συγκεκριμένο σημείο.

Πέρα από τα γνωστά όρια των μεταβάσεων, γίνεται μάχη για να κρατηθούμε στη ζωή, το νόημα δεν είναι η νίκη του θανάτου, είναι ότι δεν τον φοβόμαστε. Αυτό είναι το νόημα που μένει, είναι η μεγαλύτερη αξία αυτή, του άφοβου ανθρώπου. Αυτού, που δεν φοβήθηκε να πεθάνει ερχόμενος αντικριστά με κάτι που θα σημάνει το τέλος του. Όποιος ξεπεράσει τα όρια και φθάσει στα άκρα των μεταβάσεων, και δεν έχει τις προδιαγραφές για μια τέτοια δοκιμασία, βάσει του νόμου που όπως είπαμε παραπάνω έχει τη δική του λογική, θα κινδυνεύσει, θα χαθεί αναπάντεχα.

Ο αδύναμος οργανισμός πεθαίνει. Σημασία δεν έχει για το απόκρυφο η ζωή που χάνεται, αλλά το γεγονός ότι λειτουργεί ένα συγκεκριμένο πεδίο, είναι ενεργό καιόχι ανενεργό και κάποιος άλλος θα επιλεγεί μέσα στο χρόνο για να ξαναπαλέψει. Αυτό παρατηρείται και στο φυσικό πεδίο. Είναι η ανθρώπινη θυσία για την ελευθερία,για την οποία ανά τους αιώνες πολύ αίμα έχει χυθεί, άνθρωποι που ξεπέρασαν τα όρια, υπερέβησαν εαυτούς και στο τέλος έδωσαν τη ζωή τους σε μια δεδομένη στιγμή αντιμετωπίζοντας το άγνωστο χωρίς ελπίδα. Η αξία της ελευθερίας όμως παραμένει εκεί αήττητη, περιμένοντας κάποιον άλλον ήρωα που θα δώσει μάχες γι’ αυτήν και για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Στις βαθιές μεταβάσεις, η μάχη με το θάνατο και η επαναφορά στη ζωή στοχεύουν στην ελευθέρωση των ψυχών στα μετά τα φυσικά, ενώ η άλλη μάχη στις απλές μεταβάσεις είναι για την απελευθέρωση των ψυχών στα φυσικά. Και οι δύο μάχες είναι ισάξιες, φέρνουν μεγάλες αλλαγές στον κόσμο με διάρκεια και νόμους οι οποίοι μετά από εκατοντάδες χρόνια από κάποιον άλλον άνθρωπο πάλι πολύ δυνατό, θα αλλάξουν. Υπάρχουν φυσιογνωμίες με τέτοιες προδιαγραφές που εμφανίζονται στη γη κάθε πέντε χιλιάδες χρόνια. Τα ενεργά πεδία των μεταβάσεων, είναι δυνάμεις που αναπτύσσονται. Αυτές λειτουργούν σε κλειστό σχήμα και είναι ανάγκη να μην απενεργοποιηθούν διότι χάνει έδαφος το φως και κερδίζει το σκοτάδι.

Η απελευθέρωση θετικών δυνάμεων, που έγινε στις 12 Μαΐου του 2010 και αυτό είναι γνωστό τοις πάσι, έγινε επειδή πριν από χρόνια κάτι νίκησε στη μάχη το θάνατο. Ήταν ένας δυνατός οργανισμός σε πολύ νεαρή ηλικία. Έφθασε νοητικά μέχρι τα άδυτα για να ανοίξουν πύλες, με το πλήρωμα του χρόνου. Πέθανε και ξανάζησε αλλά αυτό δεν έχει κανένα νόημα στα απόκρυφα, επειδή όλη η ουσία βρίσκεται στα ενεργοποιημένα πεδία και στις δυνάμεις που αναπτύσσονται. Οι δυνάμεις και τα ενεργοποιημένα πεδία έχουν σχήμα ισόπλευρου τριγώνου, με τη βάση στους ουρανούς και τη κορυφή στη γη.

Ο πνευματικός θάνατος συμβολίζει την αναγέννηση του πνευματικού κόσμου. Δεν πέθανε κάποιος σωματικά σε θυσία όπως έγινε πριν από 2000 περίπου χρόνια για να ανοίξουν ουράνιες πύλες, γιατί και τότε είχαν ανοίξει ξανά οι πύλες, για την απελευθέρωση και τη σωτηρία των ψυχών. Με το ανεστραμμένο τρίγωνο, θα ανακαλύψουμε το σύμπαν, θα δούμε τη διαφορετική του εξέλιξη σε άλλες ταχύτητες διότι αυτό γυρίζει, κινείται δεν είναι στατικό. Αυτές οι συμπαντικές ταχύτητες είναι δεμένες με το ζώντα οργανισμό που πήγε στα άδυτα, αυτός ο άνθρωπος δικαιούται να γνωρίζει συμπαντικούς νόμους και λειτουργίες, δικαιούται να έχει νέες γνώσεις σπάνιες και τόσο μοναδικές όσο είναι οι απόκρυφες.

Μαζί με αυτόν θα δικαιούνται σιγά, σιγά όλο και περισσότεροι. Πρόκειται για κάτι βαθύτατα μυσταγωγικό. Ο πνευματικός θάνατος, η μεγάλη αυτή δοκιμασία και στο τέλος ο θρίαμβος της αρχαίας γνώσης της αρχετυπικής που βλέπουμε σήμερα να επικρατεί στο τέλος, μαρτυρεί τη γέννηση του πνεύματος ξανά! Έχουμε επανάληψη της αρχετυπικής πνευματικότητας. Ανθρώπινη εξύψωση στο πνεύμα. Αυτό έχει γίνει και τον τελευταίο λόγο τον είχε ο άνθρωπος. Από αυτόν εξαρτήθηκε η μεγάλη αλλαγή ήταν ο συνεργός στη γη, αυτός ήταν που δοκιμάστηκε. Αυτό ήταν ακατόρθωτο, το θεωρούσαν μάταιο, πολλοί ανά τους αιώνες οι οποίοι χάθηκαν, δεν άντεξαν ούτε τη γνώση ούτε τη πράξη. Το δικαίωμα στη γνώση δεν είναι μόνο μέσα από τη πληροφόρηση αλλά και από τη βιωματική. Στο βίωμα βλέπουμε την εξέλιξη και τη νέα γνώση που πηγάζει από τη πράξη. Ο άπραγος άνθρωπος είναι τελειωμένος, ανοηματικός. Θα έχει πολλά και θα είναι πολύ φτωχός.

Στα άδυτα η ψυχή πρέπει να είναι αγνή, γι’ αυτό όποιος έφτασε εκεί ήταν σε πολύ vεαρή ηλικία. Το πως μπορεί ένα παιδί να διαχειριστεί όλη αυτή τη δύναμη, αυτό είναι ένα από τα προβλήματα που συνεχώς εμφανίζεται σαν τοίχος πριν από κάθε ενέργεια. Το αρχέγονο σύμπαν χρειάζεται πάντα το νέο για να λειτουργήσει εξελικτικά. Αυτό το νέο θα χρειαστεί να περάσουν χρόνια για να ανακαλύψει τον τρόπο με τον οποίο γίνονται όλες αυτές οι λειτουργίες, όπως εξίσου θα πρέπει να περάσουν χρόνια για να ανοίξουν όλα τα κύτταρα του εγκεφάλου του, για να καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει αφού έχουν ήδη ολοκληρωθεί οι λειτουργίες αυτές. Στην πράξη που γίνεται, για το συλλογικό συμφέρον ή το συλλογικό καλό σημασία δεν έχει ποιος την έκανε (την καλή πράξη), σημασία έχει ότι ωφέλησε το σύνολο.

Σημασία έχει το αποτέλεσμα και τίποτε άλλο. Ποιος ωφέλησε στην προκειμένη περίπτωση το σύνολο; μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί. Η απάντηση είναι απλή, ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας, ένας άνθρωπος της καθημερινότητας που τον βρίσκεις ανάμεσα στο πλήθος, δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος εφευρέτης, ούτε κάποιος πολιτικός, ρήτορας, διάσημος, πλούσιος με φιλανθρωπικό έργο κ.ο.κ. Οτιδήποτε υπάρχει πάνω υπάρχει και κάτω. Αυτή η δύναμη που έχει υπάρξει στο ζώντα οργανισμό είναι αντικατοπτρισμός της άνωθεν διάστασης των ουρανών.

Υπάρχει εκεί γι’ αυτό υπάρχει κι εδώ. Ενεργοποιήθηκε κανονικά στα ουράνια σώματα μετά από 2.000 χρόνια, για όλη την ανθρωπότητα. Επειδή μέρος των ουράνιων αστρικών σωμάτων είναι ο άνθρωπος υπάρχει η δύναμη συμβολικά και σε αυτόν, μέσα στην ουσία του. Όλα αυτά είναι έργα ανώτερών μας και όχι δικά μας, είναι λάθος να πιστέψουμε ότι είμαστε τόσο σπουδαίοι κι ότι όλα εμείς τα κάναμε, είναι αλαζονικό αυτό να το νομίζουμε, διότι ουσίες και νοήματα αιθερικά, έχουν στο πλανήτη γη τα αποτυπώματα τους. Γι’ αυτό όλοι μέσα μας, κομίζουμε κάτι.

Της Μαρίας Σ. Άνθη
«Η επανάληψη… Το άνοιγμα των πυλών»
Εκδόσεις Δεσμός. Αθήνα 2013