Οι Μεταβάσεις

Από τις βαθιές μεταβάσεις μπορεί κανείς να παρασυρθεί και να μπει στο άβατο, εκεί όποιος μπει θα χαθεί. Δεν πιστεύω ότι θα επιστρέψει αλλά κι αν συμβεί αυτό, θα είναι πάλι χαμένος. Ας μείνει μόνο στις μεταβάσεις το κύμα αυτό, που διδάσκει αιωνίως κάθε άνθρωπο που θέλει να το δοκιμάσει. Το άβατο είναι σαν τις μαύρες τρύπες, ότι μπει εκεί μέσα, εξαφανίζεται, το ρουφάει, έχει αργό στροβιλισμό και σκοτεινό, είναι η άλλη πλευρά η αθέατη που έχει πολλά και θαυμαστά να μας πει και να μάθουμε, όχι όμως χωρίς κάποιο τίμημα.

Σε κάθε μετάβαση ξεκινάμε με ελευθερία στις επιλογές, αυτή είναι η βάση τους, έχουμε ένα μικρό ποσοστό ελευθερίας, σε ένα ήδη γραμμένο έργο για εμάς, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μας, να παίξουμε το ρόλο μας σε μια παράσταση που κάποια στιγμή στη γη, θα τελειώσει. Εκεί, αυτό το ποσοστό στη μέτρηση του χρόνου είναι αρκετό να φέρει τα πάνω κάτω. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να συμβεί το αναπάντεχο, το ξαφνικό, μία στιγμή να μη προσέξουμε και να έρθει το μοιραίο…

Οι μεταβάσεις περιλαμβάνουν και τη μετακίνησή μας σε πλανήτη με τη πάροδο του χρόνου. Η αλλαγή ενός πλανήτη έχει πάντα φθίνουσα πορεία όχι αύξουσα, μειώνονται τα ροϊκά πεδία και μας έλκουν άλλα ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Τα μέταλλα που συσσωρεύει ο οργανισμός και η ποιότητά τους, παίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτήν την επιλογή. Αυτό το προκαλεί ο καθένας μόνος του.

Υπάρχουν δυνατά πνεύματα και ζώντες οργανισμοί που δεν κάνουν αυτήν την αλλαγή και έχουν ένα προγραμματισμό στο DNA τους να λειτουργούν έτσι. Αυτό δε σημαίνει πως δεν έχουν τρωτά σημεία, πως δεν υπόκειται σε δοκιμασίες, πως δεν υπάρχουν μέρες που πέφτει το ηθικό τους, ότι δεν αρρωσταίνουν, ότι δεν έχουν ανθρώπινες αδυναμίες. Απλώς, σε μια κρίσιμη στιγμή θα λειτουργήσει η παγκόσμια σταθερά περισσότερο σε εκείνους από ό,τι σε άλλους.

Στην πτώση ενός αεροπλάνου π.χ. μπορεί να μην χάσουν όλοι τη ζωή τους αλλά να υπάρχουν κι επιζώντες. Το πως γίνεται αυτό, αφού όλοι υπόκεινται στην ίδια καταπόνηση σώματος υπό ίδιες συνθήκες είναι μία μεγάλη απορία. Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις σε αυτή τη περίπτωση, γιατί θα πρέπει να μελετήσουμε και τα αίτια τις πτώσης και τα πεδία που συσσώρευσαν δυνάμεις με αρνητικά και θετικά φορτία μέσα και έξω από το αεροπλάνο. Ο κακός καιρός και το ανθρώπινο λάθος είναι αυτό που φαίνεται και υπολογίζεται πάντα από εμάς που αγνοούμε ότι οι φυσικές δυνάμεις δεν είναι κάτι ξεκομμένο, πάνε μαζί με τον άνθρωπο. Δεν υπάρχει δυϊσμός σχεδόν πουθενά, αντιθέτως υπάρχει η ολότητα.

Στις μεταβάσεις, δεν εισχωρεί κάτι μη κατάλληλο, δεν γίνονται λάθη. Είναι όλες νοητικές και θα πρέπει να είναι κανείς φτιαγμένος γι’ αυτές να τις αντέχει. Στις βαθιές μεταβάσεις, δεν το συνιστώ να αφεθεί κανείς, διότι δεν ξέρει τι πόρτες ανοίγει στα άβατά του πεδία και που μπορεί να οδηγηθεί. Στο δρόμο αυτό αν αφήσουμε πολλούς, ένας θα επιβιώσει, οι άλλοι θα εξαφανιστούν από τα αφιλόξενα μαγνητικά πεδία τα οποία θα δοκιμάσουν νοερά. Είναι θάνατος αυτό. Όποιος αντέξει αυτό το θάνατο, μια άλλη περιπέτεια τον περιμένει, καθώς μπορεί να γυρίσει πίσω, μπορεί και όχι. Αν γυρίσει δεν θα είναι αυτός που ήταν. Η πνευματική κόπωση θα είναι μεγάλη.Θα ξεχνάει, όλα θα αλλάξουν στο νόημά τους και οι μεταβάσεις του θα συνεχίζονται και πάλι.

Αν έχουν φορά προς την έξοδο μετά από χρόνια μπορεί να γίνει φυσιολογικός δηλαδή μπορεί να ασχοληθεί και με την επιφάνεια, αφού ανεβεί ξανά όλα τα επίπεδα των ψυχολογικών μεταπτώσεων που κάποτε κατέβηκε, αυτό σημαίνει ότι βρήκε το δρόμο για επάνοδο. Αντιθέτως αν είναι με φορά την είσοδο, σημαίνει ότι πια είναι χαμένος. Όλη η ιστορία είναι πάνω σε έναν διακόπτη του μυαλού του, μια αναλαμπή. Αν αυτή δεν γίνει, φως δεν ξαναβλέπει, θα κάνει την αέναη περιστροφή γύρω από τον εαυτό του, σε χρόνο πεπερασμένο μέλλοντα δεν θα έχει πλήρη συναίσθηση και συνείδηση μιας κατάστασης. Γι’ αυτόν όλα θα είναι περιττά, το παρόν θα είναι πεπερασμένο μέλλον, θα αισθάνεται συνεχώς ότι μόλις γλίτωσε από έναν θάνατο.

Όλες οι διεργασίες του εγκεφάλου, θα γίνονται στη δεξιά του πλευρά σε μεγάλο βαθμό με αποτέλεσμα να μπορεί να βλέπει τι θα γίνει μετά, αφού όλα θα τα ζει μετά το φυσικό πεδίο από δεξιά, επομένως όλα θα μοιάζουν να είναι κοινά και τετριμμένα, πεπερασμένα και τότε θα πλήττει εύκολα. Οι βαθιές μεταβάσεις έχουν μέσα τη μέθεξη, και τραβάει τους επιρρεπείς σε αυτήν. Οι περισσότεροι δεν είναι έτσι, διότι απαιτείται μεγάλη αισθαντικότητα. Δεν τις αισθάνονται όλοι οι άνθρωποι, αυτές τις βαθιές μεταβάσεις. Στις μεταβάσεις, ότι κινείται στο φυσικό πεδίο, πάει από αριστερά και ότι στο μεταφυσικό πάει από δεξιά, επομένως οι διεργασίες που γίνονται από δεξιά στον εγκέφαλο, δείχνουν το μετά και καταχωρούνται αυτομάτως στον πεπερασμένο μέλλοντα.

Με απλά λόγια, αυτοί οι άνθρωποι, έχουν επίγνωση της ματαιότητας του ανθρώπινου βίου και τα έχουν όλα «γραμμένα», ζουν σαν να έχουν χάσει την ελπίδα.Οι απλές μεταβάσεις είναι η μεταφορά από μια κατάσταση στην άλλη και κυρίως ιδιότητες. Είναι κάτι σαν τις τάξεις του σχολείου που κάθε χρονιά τις ανεβαίνουμε. Είναι η χαρά της πραγμάτωσης, η δημιουργία, οι τέχνες τα γράμματα, η αναγνώριση. Εκεί η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Οι επιλογές, τα σημάδια και το πνεύμα είναι οι πρωταγωνιστές των μεταβάσεων. Ακολουθεί η δοκιμασία η οποία εμπεριέχεται σε ό,τι πάμε να πραγματοποιήσουμε και έχει μια τελετουργική διαδικασία. Όλη η ζωή είναι μια τελετή.

Tης Μαρίας Σ. Άνθη
«Η επανάληψη… Το άνοιγμα των πυλών»
Εκδόσεις Δεσμός. Αθήνα 2013