Οι αιτίες της υπάρξεως των συστημάτων (2 Μέρος)

Οι αιτίες της υπάρξεως των συστημάτων (2 Μέρος)
Spread the love

Οι αιτίες της υπάρξεως των συστημάτων (2 Μέρος) emeis

Συνέντευξη Κωνσταντίνος Τομόπουλος

GR0800481_TOMOPOULOS_KONSTANTINOS_TRUE2Κε Τομόπουλε, ποιες θεωρείτε είναι οι βασικές αιτίες υπάρξεως των συστημάτων;

Για να γίνει το σύμπαν έπρεπε να υπάρχουν νομοτέλειες οι οποίες θα ρύθμιζαν τις σχέσεις των πραγμάτων μεταξύ τους και η μόνη δυνατότητα ήταν η συστημική δόμηση. Όπως όταν ξεκινάμε από ηλεκτρόνια και πρωτόνια και κάνουμε ένα άτομο του υδρογόνου, και κατόπιν το μόριο του υδρογόνου πάει με το οξυγόνο και κάνει το νερό, και είναι η βάση στην οποία στηρίζεται όλη η ζωή, χωρίς νερό δεν υπάρχει ζωή. Επομένως η έννοια της ζωής προϋποθέτει την ύπαρξη των συγκεκριμένων συστημάτων, τα οποία μπορούν εκ της φύσεώς των να δημιουργήσουν συστήματα, δηλαδή πολυπλοκότερες οντότητες με ενιαία συνείδηση. Ποιος δημιούργησε το νερό για να στηρίξει τη ζωή της οποίας την ύπαρξη απλώς διαπιστώνουμε, χωρίς να μπορούμε να την ερμηνεύσουμε; Η έννοια του συστήματος σχετίζεται άμεσα με την έννοια της πληροφορίας, δηλαδή κάθε σύστημα χαρακτηρίζεται από ένα πακέτο πληροφοριών το οποίο βρίσκεται ενσωματωμένο σε κάθε σύστημα.

Κύριε Τομόπουλε, τι είναι σύστημα;

Σύστημα είναι μονάδες οι οποίες συνεργάζονται χωρίς να είναι φιλικές πάντα οι σχέσεις τους. Έχουμε, δηλαδή, συνεργητική αντιπαράθεση και βλέπουμε ότι ενώ τα δύο είναι αντίπαλα, στην ουσία χρειάζονται για να γίνει το καινούργιο. Και από εκεί αυτό το παλιό μπορεί να ενωθεί με κάποιο άλλο που έγινε με διαφορετικό τρόπο και να γίνουν όλα αυτά τα πολύπλοκα πράγματα. Πώς είναι η ζωή που έχει μέσα τεράστιες ποσότητες ενέργειας; Κατ’ αυτόν τον τρόπο συνδέουμε τη ζωή με την ενέργεια, χωρίς να μπορούμε να αποδείξουμε ποιος δημιούργησε τις ανωτέρω συνθήκες και για ποιο λόγο.

Θα μπορέσουμε κάποτε να ανακαλύψουμε πώς δουλεύουν όλα αυτά τα συ­στήματα και ποιος είναι ο στόχος τους;

Ο άνθρωπος θα μπορούσε να είχε βρει τον τρόπο που λειτουργούν τα συστή­ματα και, κατά συνέπεια, θα μπορούσε να τα φτιάξει.

Τι τον εμποδίζει (τον άνθρωπο) να φτιάξει ζωή;

Προφανώς η έλλειψη γνώσης για το τι είναι ζωή, διότι η ανθρωπότητα στο σύ­νολό της δεν γνωρίζει τι είναι ζωή. Δεν πρόκειται για ένα επιστημονικό πρόβλημα, αλλά για ένα υπαρξιακό πρόβλημα του οποίου την απάντηση γνωρίζει μόνο ο κατα­σκευαστής, αποκλείοντας τη συμμετοχή του ανθρώπου σε αυτή τη γνώση η οποία βρίσκεται σε ένα απρόσιτο, προς το παρόν, για τον άνθρωπο επίπεδο. Ο άνθρωπος προσπαθεί να ερμηνεύσει το φαινόμενο της ζωής με όλα τα συμπρατούμενα.

Θεωρείτε ότι είναι ιδιαίτερα πολύπλοκα αυτά τα συστήματα κι ότι η διερεύ­νησή τους αποτελεί πρόβλημα;

Αρκετά, αλλά ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει ασχοληθεί και με πιο περίπλοκα πράγματα από αυτό. Το πρόβλημα δεν είναι η πολυπλοκότητα. Το πρόβλημα είναι ότι θα λύσεις ένα πρόβλημα και αυτόματα θα γεννηθούν εκατομμύρια άλλα. Την ώρα που θα πεις το γιατί θα είναι σαν να ανοίγει το κουτί της Πανδώρας. Συνεπώς ο άνθρωπος δεν μπορεί ακόμη να συμμετάσχει στη δημιουργία όσον αφορά τη ζωή. Συλλογικά δεν μπορεί να μετάσχει. Αυτό δεν αποκλείει την προσωπική προσέγγιση του ανθρώπου ως ατόμου, στον πυρήνα του προβλήματος.

Θαρρεί κανείς πως δεν είναι τυχαία όλα αυτά που συμβαίνουν…

Όντως, δεν είναι τυχαία. Είναι σκοπίμως κρυμμένα. Το λεξιλόγιο υπάρχει. Η ερμηνεία όμως των λέξεων μπορεί να αλλάξει και αυτό δεν μπορεί να συμβεί συλ­λογικά λόγω της αδράνειας του υπερσυστήματος της ανθρωπότητας.

Πού μπορούμε να εντοπίσουμε την τυχαιότητα και πώς υπάρχει αυτή, αφού υπάρχει σχέδιο; Αν εκείνη βρίσκεται κάπου, θα είναι μια αμελητέα ποσότητα;

Η βασική αρχή είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα προβλέψιμο, διότι εφόσον είναι

συστημικά δομημένος ο κόσμος και η πληροφορία, επομένως, κυκλοφορεί συ­μπαντικά, δεν γίνεται να ξέρουμε το μέλλον σε τίποτα. Ο χρόνος είναι ένα με τον άνθρωπο, διότι δεν υπάρχει χρόνος εκτός του ανθρώπου. Αυτός λοιπόν που μας έδωσε το χρόνο, μας τον έδωσε διότι θα βγαίναμε από το χρόνο αυτόματα και θα περνούσαμε στη θέωση. Δηλαδή, όλοι οι άνθρωποι θα αποκτούσαμε αιθερική συνειδητότητα. Παρόλα αύτα δεν θα μπορούσαμε να προβλέψουμε τίποτα.

Τώρα μπορούμε να κάνουμε πρόβλεψη, έστω για μικρά ποσοστά, μέσα σε μια συστημική δόμηση;

Ούτε και τώρα μπορούμε. Αλλά δεν μας ενδιαφέρει η πρόβλεψη. Η πρόβλεψη καθυστερεί, διότι όλα τα πράγματα είναι ελεύθερα. Γι’ αυτό το λόγο λέμε πως γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή ότι σε ένα ποτήρι νερό υπάρχουν εκατομμύρια μόρια και ένα από αυτά, όλως τυχαίως, θα εκτροχιαστεί. Για να εκτροχιαστούν θα πρέπει να έχουν περάσει ένα ποσό ενεργείας. Δεν μπορούμε ποτέ να ξέρουμε ποια θα εί­ναι αυτά, διότι το κάθε υποσύστημα έχει δική του συνειδητότητα. Επομένως, για να δεις τι είναι το σύστημα, πρέπει να ξέρεις τι θα κάνει το υποσύστημα αλλά το υποσύστημα δεν ξέρεις τι θα κάνει, διότι είναι ελεύθερο. Αυτό που λέμε για ελευ­θερία του ανθρώπου, ισχύει για όλα τα πράγματα και επομένως μόνο στατιστικά θα μπορούμε να προβλέπουμε ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. Κανείς δεν ξέρει ποιος θα πάρει την απόφαση. Την απόφαση δεν την παίρνει ούτε ο Θεός, ούτε είναι κάτι που μπορεί να βρεθεί και να λυθεί επιστημονικά.

Τότε ποιος παίρνει αυτή την απόφαση;

Την απόφαση την παίρνει ο ίδιος ο οργανισμός. Το σύστημα δεν παίρνει δική του απόφαση, αλλά αποφασίζουν τα υποσυστήματα. Όλα μαζί. Εδώ υπάρχει η απόλυτη ελευθερία.

Η ελευθερία είναι μια από τις αιτίες των συστημάτων;

Ναι, είναι ο μοναδικός τρόπος για να διασφαλιστεί η δημιουργία των συστη­μάτων. Γιατί αν βάλεις οποιονδήποτε κανόνα σε ένα σύστημα, τότε παύει να είναι σύστημα του σύμπαντος. Βγαίνεις από αυτό το σύμπαν, πας σε ένα άλλο που δεν έχει γίνει ακόμη.

 

image003
Μαρία Σ. Άνθη ΔημοσιογράφοςΣυγγραφέας
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ – Ο ΑΙΘΕΡΑΣ ΘΕΟΣ.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ. ΑΘΗΝΑ 2015.

Emeis Magazine

Αφήστε μια απάντηση