Οι αιτίες της υπάρξεως των συστημάτων (1 Μέρος)

Συνέντευξη με το Δρ. Φυσικών επιστημών Κωνσταντίνου Τομόπουλο

Εισαγωγή

Σήμερα, η επιστήμη έχει φθάσει σε ένα σημείο ώστε να αναγνωρίζει ότι όλα τα πράγ­ματα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους. Επειδή δεν μιλάει ο Θεός, δεν επικοινωνεί άμεσα με τους ανθρώπους (τουλάχιστον με τους Χριστιανούς, γιατί οι Εβραίοι υποτίθεται ότι επικοινωνούσαν με το Θεό, δεν το ξέρω, αυτό είναι δική τους υπόθεση), αλλά πάντως εμείς δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε με το Θεό. Θα πρέπει να βάλουμε και τις λέξεις με τις οποίες θα μας δώσει την απάντηση. Διότι η δημιουργία της γλώσσας είναι προϋπόθεση για τη δημιουργία της επιστήμης. Η επιστημονική γλώσσα την οποία χρησιμοποιούμε εμείς δεν επαρκεί για να μας δώσει, να μας ανοίξει το δρόμο της άμεσης επικοινωνίας με το Θεό. Με τα πειράματα αποδείχθηκε ότι ο αιθέρας δεν είναι υλική οντότητα, επειδή κάθε πράγμα που υπάρχει πρέπει να είναι ή ενέργεια ή ύλη. Τώρα προστέθηκε εκ των πραγμάτων και το τρίτο πράγμα, η συνειδητότητα, η οποία βρίσκεται εκτός εμπειρίας και αποκτά ταυτότητα εκ των πραγμάτων, διότι είναι ο κοινός τρόπος για να ερμηνευτεί η πολλαπλότητα την οποία βιώνουμε εμπειρικά.

Κύριε Τομόπουλε, ποιες είναι οι αιτίες της ύπαρξης όλων αυτών των συστη­μάτων που σε όλες σχεδόν τις συνεντεύξεις μας, μας εξηγείτε;

Από τις αρχές του 20ού αιώνα ξεκίνησε μια επιστημονική επανάσταση και ο άν­θρωπος κατάλαβε ότι δεν μπορεί πλέον να αρκεστεί στη φυσική, στις εμπειρικές γνώσεις, ότι υπάρχουν και γνώσεις που ξεφεύγουν. Είναι πέρα από την εμπειρία του ανθρώπου και ο μόνος τρόπος για να αποκτήσει αυτές τις γνώσεις είναι να θέσει ερωτήματα. Τα ερωτήματα πρέπει να έχουν το λεξιλόγιο για την απάντηση. Επειδή δεν μιλάει ο Θεός, δεν επικοινωνεί άμεσα με τους ανθρώπους (τουλάχιστον με τους Χριστιανούς, γιατί οι Εβραίοι υποτίθεται ότι επικοινωνούσαν με το Θεό, δεν το ξέρω, αυτό είναι δική τους υπόθεση), αλλά πάντως εμείς δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε με το Θεό. Θα πρέπει να βάλουμε και τις λέξεις με τις οποίες θα μας δώσει την απάντηση. Διότι η δημιουργία της γλώσσας είναι προϋπόθεση για τη δημιουργία της επιστήμης. Η επιστημονική γλώσσα την οποία χρησιμοποιούμε εμείς δεν επαρκεί για να μας δώσει, να μας ανοίξει το δρόμο της άμεσης επικοινω­νίας με το Θεό. Επομένως, αυτή η άμεση επικοινωνία έγινε αντικείμενο μόνο της θρησκείας, των αγίων και των εκπροσώπων που είναι χαρισματικοί, αναγνωρισμένοι ως άγιοι, ανάλογα με τις σχέσεις τους με το Θεό, ο οποίος τους χρησιμοποιεί ως μεσάζοντες, δηλαδή είναι αυτοί οι οποίοι θα μιλήσουν για λογαριασμό του Θεού με τις λέξεις που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για την καθημερινότητα, εν αντι­θέσει με την επιστήμη η οποία δημιουργεί το δικό της λεξιλόγιο. Σήμερα όμως η επιστήμη έχει φθάσει σε ένα σημείο ώστε να αναγνωρίζει ότι όλα τα πράγματα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους.

Πώς το λέμε αυτό το θέμα σύνδεσης, αφού ο καθένας σήμερα είναι υπεύθυνος για τον τομέα του;

Λέμε ότι τα σύμπαντα, ολόκληρος ο υλικός κόσμος, είναι μια ενότητα. Διότι ποιος φρόντισε να έρθουν οι ακτίνες του ηλίου στη γη για να δημιουργηθεί ζωή πάνω στο πλανήτη; Πώς μεταφέρονται αυτές οι ακτίνες του ηλίου, δεν μας εξήγησε κανείς. Ξέρουμε ότι το φως είναι ενέργεια, έρχεται ως ακτινοβολία και μεταφέρεται, και κατόπιν η ακτινοβολία μετατρέπεται σε ενέργεια. Ποιος είναι ο φορέας που έφερε την ακτινοβολία; Πού περπάτησε η ακτινοβολία αφού είναι κενό;

Ποιος είναι ο φορέας που μεταφέρει την ακτινοβολία, λοιπόν;

Επομένως ερχόμαστε στο σημείο να πούμε, ότι αν όλα αυτά τα πράγματα έχουν μια ενότητα και επικοινωνούν μεταξύ τους, τότε θα πρέπει να αναζητήσουμε τη συνειδητότητα η οποία δεν υπάρχει ως έννοια στη φυσική. Έπρεπε κάποιος να φροντίσει να δει πού μπορεί να στηριχτεί μια τέτοια έννοια της συνειδητότητας.

Κατά την άποψή σας, πού μπορεί να στηριχτεί;

Η έννοια της συνειδητότητας μπορεί να στηριχτεί στην ύπαρξη των διαφορο­ποιημένων οντοτήτων. Δηλαδή ξεκινάμε από ηλεκτρόνια, την ενέργεια δηλαδή, γίνεται ηλεκτρόνια, κβάντα κ.λπ. Όλες αυτές οι σχέσεις οδηγούν σε μια αλληλο­επίδραση η οποία πρέπει ή να είναι τυχαία ή σχεδιασμένη. Όταν προσέξει κανείς και μελετήσει όλα αυτά τα πράγματα, βλέπει ότι δεν μπορεί να είναι τυχαία όλη αυτή η αρμονία των πραγμάτων. Τα ηλεκτρόνια ψάχνουν να βρουν σταθεροποίηση, διότι η ενέργεια λόγω εντροπίας μπορεί να χαθεί. Έτσι ψάχνει να σταθεροποιηθεί η ενέργεια για να σταθεροποιηθεί η ύλη. Η ύπαρξη της ενέργειας είναι κάτι που υφίσταται, το βλέπουμε, και δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Το ερώτημα είναι ποιος φρόντισε να γίνει η ενέργεια ύλη; Δηλαδή ποιος ήξερε ότι ένας προορισμός έκανε την ενέργεια ύλη και έγινε το σύμπαν; Αυτό το πράγμα οδηγεί άμεσα σε μια συνειδητότητα η οποία ξεκίνησε από το μικρό, έφτιαξε κάτι μεγαλύτερο και ενσυ­νείδητο. πέρασε δηλαδή αυτή η συνειδητότητα στη δημιουργία από το μικρό προς το μεγάλο. Κι εκεί δημιουργήθηκαν τα συστήματα. Η πολλαπλότητα προϋποθέτει τη διαφοροποίηση, η οποία δημιουργείται από το συνδυασμό των υποσυστημάτων σε συστήματα τα οποία, εκ των πραγμάτων, διαφέρουν μεταξύ τους.

Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι τα συστήματα είναι ενεργειακές μονάδες;

Βεβαίως. Είναι ενεργειακές μονάδες οι οποίες έχουν κάποιες σχέσεις μεταξύ τους με στόχο να σταθεροποιήσουν την ενέργεια κάνοντάς την ύλη. Βλέπουμε συνεχώς στο σύμπαν τη δημιουργία καινούργιας ύλης. Μπαίνει καινούργια ενέργεια μέσα στο σύμπαν και γίνεται ύλη.

Κύριε Τομόπουλε, και ο Αριστοτέλης είχε πει για την ενέργεια που γίνεται ύλη και την ύλη που γίνεται ενέργεια.

Ο Αριστοτέλης υποψιάστηκε κάτι και έδωσε την έννοια της πεμπτουσίας. Δη­λαδή, ότι υπάρχει και μια Πέμπτη ουσία η οποία περνάει στη μεταφυσική, αλλά δεν την εξετάζει. Πλέον, με τα πειράματα και με τις εμπειρίες που έχουμε, ξέρουμε ότι η πεμπτουσία είναι ο φορέας της συνειδήσεως. Η βασική ύπαρξη δεν είναι το τελευταίο που έπρεπε να βρούμε, είναι το πρώτο που έπρεπε να βρει ο άνθρωπος. Από πού προήλθε η ενσυνείδητη και η δημιουργία όλων αυτών των πραγμάτων τα οποία έχουν κάποιες σταθερές σχέσεις μεταξύ τους; Υπάρχουν κάποιες νομοτέλειες όσον αφορά τις σχέσεις των δημιουργημάτων που υπάρχουν και αυτομάτως περνάς στην ανάγκη την οποίαν πέρασαν οι μυστικιστές όλων των εποχών. Πίστευαν ότι υπάρχει μια συμπαντική συνειδητότητα. Οι Κινέζοι έχουν το Ταό, άλλοι έχουν το Βούδα, όλοι περνάμε σε κάτι το οποίο δεν εξετάζεται από τη φυσική. Δεν είναι επιστημονικά εδραιωμένα και η επιστημονική εδραίωση αυτών των πραγμάτων θα φέρει μια τόσο επαναστατική αλλαγή που δεν είναι η ανθρωπότητα σε θέση να τη δεχθεί. Το να δεχθούμε ότι υπάρχει αιθέρας που δημιούργησε τα πάντα και ότι υπάρχει μια συνειδητότητα η οποία μερίζεται σε όλα αυτά τα πράγματα και όλα αυτά τα πράγματα είναι δισεκατομμύρια, τρισεκατομμύρια σε όλο το σύμπαν με άπειρες μονάδες ενεργείας χωρίς περιορισμό, οδηγεί αυτομάτως σε μια μορ­φή την οποία υποψιάζονταν, ορισμένοι επιστήμονες την δέχθηκαν μερικώς και κατόπιν την απέρριψαν, διότι με τα πειράματα απέδειξαν ότι ο αιθέρας δεν είναι υλική οντότητα, επειδή κάθε πράγμα που υπάρχει πρέπει να είναι ή ενέργεια ή ύλη. Τώρα προστέθηκε και το τρίτο πράγμα, η συνειδητότητα, η οποία βρίσκεται εκτός εμπειρίας και αποκτά ταυτότητα, διότι είναι ο κοινός τρόπος για να ερμηνευτεί η πολλαπλότητα την οποία βιώνουμε εμπειρικά.

Κανείς δεν αναφέρει σήμερα τη συνειδητότητα. Γιατί γίνεται αυτό;

Τη συνειδητότητα δεν την αναφέρει κανείς, διότι την ώρα που θα την αναφέρει κάποιος θα γίνει τόσο μεγάλη επανάσταση στην επιστήμη και παντού, και η αν­θρωπότητα δεν είναι έτοιμη να δεχθεί τον αιθέρα ο οποίος θα έλθει ως Θεός. Διότι είναι Θεός. Όλες οι θρησκείες δέχονται ότι υπάρχει κάποια δύναμη, αλλά κανένας δεν τολμάει να πάει προς τα εκεί, διότι εκατομμύρια άνθρωποι είναι ικανοποιημένοι και ζουν με αυτά που βρίσκουν, δεν έχουν λόγο να αλλάξουν τις απόψεις τους όσον αφορά τις σχέσεις λογικού και παράλογου.

Κάποτε σας ρώτησαν στο Πολυτεχνείο γιατί ο άνθρωπος κατόρθωσε να φθάσει στη Σελήνη και δεν κατόρθωσε να βρει τις βαθύτερες αιτίες της δημι­ουργίας του καρκίνου;

Η απάντηση που έδωσα εγώ είναι ότι η ανθρωπότητα δεν ενδιαφέρεται για το πόσοι πεθαίνουν. Εάν λυθεί το πρόβλημα του καρκίνου, θα βρεθούν τουλάχιστον πέντε εκατομμύρια άνεργοι. Από φαρμακευτικές εταιρίες, ινστιτούτα, επιστήμονες και ειδικότητες σχετικές με τη νόσο. Πολλοί άνθρωποι ζουν για να ψάχνουν για τον καρκίνο και πληρώνονται. Όμως δεν πληρώνονται για να τον βρουν, μόνο για να τον ψάχνουν. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Οι έρευνες γίνονται με χρήματα τα οποία καταβάλλονται από αυτούς που κερδίζουν με την ύπαρξη του καρκίνου.

Μαρία Σ. Άνθη Δημοσιογράφος – Συγγραφέας
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ – Ο ΑΙΘΕΡΑΣ ΘΕΟΣ.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ. ΑΘΗΝΑ 2015.