Ο Χρόνος Είναι Μέσα στα Σωματίδια Μέχρι το Απειροελάχιστο
Ο χρόνος είναι μέσα στα σωματίδια μέχρι το απειροελάχιστο, αφού κάθε σωματίδιο μπορεί με την διαίρεσή του ή την κατάτμηση να γίνει μικρό στο ελαχιστότατο και τόσο πολύ, ώστε αυτό να είναι αόρατο. Το ελάχιστο και το μέγιστο παίρνουν τιμές, αλλά τα ελάχιστα δεν μπορούμε να τα δούμε ούτε τα απειροελάχιστα, αόρατα σωματίδια. Όλα όμως, είναι σωματίδια του σύμπαντος έρχονται από το χρόνο, ταξίδεψαν σε μορφή σταγονιδίων από την πρώτη ημέρα της δημιουργίας τους και ακόμη ταξιδεύουν από γαλαξία σε γαλαξία, περικλείουν μέσα τους τις τιμές του χρόνου, γιατί έρχονται από το χρόνο. Αν, δεν ήταν αυτά και τα άτομα ο χρόνος δεν θα έπαιρνε καμία τιμή και δεν θα είχε καμία αξία στο σύστημα του γαλαξία. Άρα ο χρόνος είναι μέσα στα σωματίδια και παίρνει τιμές. Αυτό μας κάνει να σκεφτούμε όπως δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμη όλα τα σωματίδια επομένως ούτε κάθε τους ταχύτητα και κάθε τους χρόνο. Μπορούμε ακόμη να φθάσουμε στο συμπέρασμα ότι ο χρόνος και οι ταχύτητες δεν είναι όλες γνωστές διότι όλα τα σωματίδια δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί από τις επιστημονικές έρευνες που έχει κάνει ο άνθρωπος. Μια από τις βασικότερες αιτίες είναι ότι, διότι δεν είναι ακόμη ξεκάθαρη η επικοινωνία μας με άλλους βίους και ενέργειες πλανητών και συστημάτων. Αυτό όμως δεν θα ισχύει εσαεί, καθώς τείνει να αλλάξει στο μέλλος και πολλοί νόμοι στη φυσικοί και στα μαθηματικά αλλά περισσότερο σε ότι αφορά το άτομο και την ταχύτητα του φωτός θα αλλάξουν ή θα καταρριφθούν, όπως είναι πολύ πιθανόν να καταρριφθούν θεμελιώδεις νόμοι της αστροφυσικής και της χημείας αλλά όχι τόσο, όσο στη φυσική επιστήμη και να ανοίξει ο δρόμος για το μακρινό και μη ορατό σε εμάς τους ανθρώπους διάστημα.
Αν τα σωματίδια τα συμπτύξουμε θα βρούμε την ύλη που δημιούργησε το σπινθήρα της φωτιάς και δημιουργήθηκε π.χ το άστρο του ήλιου ή κάποια άλλα άστρα, αν ψάξουμε ή ερευνήσουμε το άπειρο αυτή η ταυτότητα της ύλης, πρέπει να υπάρχει σαν την κεφαλή ενός σπιρτόξυλου που ανάβει το σπινθήρα. Αυτή η φωτιά γέννησε την θερμότητα στα συστήματα καθώς και άλλη ύλη γι’ αυτό και οι διάφοροι αστέρες που δεν είχαν μεγάλη ζωή και απελευθέρωσαν π.χ άνθρακα, αφού συρρικνώθηκαν και χάθηκαν άφησαν την ουσία και την ύλη τους στο άπειρο απ’ όπου τους δόθηκε η εκκίνηση. Στο άπειρο και στο διάστημα άφησαν ίχνη από τον πυρήνα τους και κάποτε πάλι μπορεί με χημικές αντιδράσεις του απείρου να ξαναδημιουργηθούν μέσα στο νόμο της επανάληψης γιατί τίποτα δεν είναι καινούργιο όλα επαναλαμβάνονται.
Μέσα σε αυτήν την διαδρομή των σωματιδίων γνωστών και αγνώστων, δεν πρέπει να αγνοούμε τον άνθρωπο, ο οποίος έχει και αυτός την δυνατότητα να επιστέφει στη γραμμή εκκίνησής του, μέσα από το νόμο της επανάληψης. Για να τον εξηγήσουμε πρέπει να λάβουμε υπόψη μας την ατομική ενέργεια που περικλείει την υπερταχύτητα που ξεπερνάει τη ταχύτητα του φωτός, αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο με το νου του που μεταφέρεται σε άγνωστα σύμπαντα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Και η ανθρώπινη ύπαρξη από το ένα ξεκινάει για να επιστρέψει πάλι στο ένα, περνάει τα δέκα σύμπαντα η ανθρώπινη διανόηση, επιστρέφει στο ένα με τον εξής υπολογισμό: 10 σύμπαντα ισούται με : 1+0=1
Οτιδήποτε συμβαίνει στο άστρα συμβαίνει και μέσα μας, η δομή τους στα σωματίδια έχουν πολλά κοινά από τη δική μας δομή σε ενεργειακά σωματίδια, όπως ψυχή, χημικές αντιδράσεις στο σώμα. Όλα είναι ένα και ενότητα!
Αυτά είναι απλές σκέψεις μετά απ’ όσα έχω διαβάσει ή και εσείς μπορεί να έχετε διαβάσει από απλά βιβλία φυσικής και αστροφυσικής.
της Μαρίας Σ. Άνθη
Απόσπασμα από το κεφ. 1 του Βιβλίου με τίτλο:
«Ως δια μαγείας… και κατά γράμμα»
ISBN 978-960-93-5233-8-
Ηλεκτρονική έκδοση 2013
