Ο Συμβολισμός της αντι-ύλης στο παράλληλο σύμπαν
Η ενόραση είναι το μέσο για μια ανακάλυψη. Όλοι σχεδόν οι μεγάλοι εφευρέτες και επιστήμονες ήταν ενορατικοί άνθρωποι. Η πορεία της επιστήμης είναι ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτειες όπου συχνά οι δρόμοι της μέσα από το άλογο στοιχείο μας βγάζουν τις λογικές θεωρίες μιας καλοσχεδιασμένης έρευνας που στη συνέχεια θα εφαρμοστούν και στο τέλος θα αποδειχτούν. Δεν είναι πάντα το ταξίδι ξεκούραστο, ούτε μοιάζει με εκείνο της αναψυχής. Πολλές φορές είναι μακροχρόνιο με ατυχίες, αδιέξοδα, παύσεις. Ο βαθύς στοχασμός έχει επίπονο ταξίδι, μεγάλο προβληματισμό και το μυαλό να βρίσκεται ως εντός κι εκτός.
Μπορεί ένας φιλόσοφος, ή ένας θεωρητικός μαθηματικός ή φυσικός να εργάζεται για χρόνια πάνω σε ένα αντικείμενο, να επεξεργάζεται προβληματισμούς και θεωρίες με τα διάφορα εννοιολογικά του εργαλεία και αυτή η αναλαμπή για το καινούργιο μέσα στην αναζήτηση να κάνει την εμφάνισή της σαν διάττοντας αστέρας μια φορά σε όλη του την επιστημονική πορείαή καμία φορά. Δηλαδή ο επιστήμονας εργάζεται όλη του τη ζωή για να μας πει ή να αποτυπώσει τις ιδέες του ή τη νέα του θεωρία μόνο για μια και μοναδική φορά, την ώρα που αυτή θα αποτελεί το ένα εκατομμυριοστό της παγκόσμιας γνώσης στη χώρα του ανεξερεύνητου.
Η έρευνα θέλει να της αφιερώσει κανείς τη ζωή του, να της τη χαρίσει, το μυαλό του, να το κάνει αυτή ό,τι θέλει όπου κι αν ο άνθρωπος βρίσκεται. Η ανακάλυψη και ο νεωτερισμός στην αναζήτηση είναι μια ιδέα που έρχεται ξαφνικά. Δεν έχει λογική εξήγηση. Μπορεί να έρθει μια ιδέα στη σκέψη του επιστήμονα χωρίς να έχει προηγηθεί κάποιος άλλος συνειρμός, έτσι ώστε να λειτουργήσει ως προάγγελος σε κάτι το επαναστατικό και το πρωτοποριακό που θα ακολουθήσει.
Ο αυτοματισμός του ανθρωπίνου εγκεφάλου λειτουργεί ασύλληπτα και πριν από εμάς για εμάς, ξέρει πολλές φορές εκ των προτέρων την αλήθεια από το ψέμα και μεγάλοι εφευρέτες και διανοητές έκαναν ανακαλύψεις με μια μεγάλη έμπνευση χωρίς απόδειξη. «Ο Άγγλος φυσικός Πολ Ντιράκ, το 1930 προέβλεψε την ύπαρξη της αντι-ύλης – σωματίδια δηλαδή ίσης μάζας του αντίθετου φορτίου με το ηλεκτρόνιο και το πρωτόνιο. Το έκανε αυτό χωρίς καμία υλική μαρτυρία ή απόδειξη αλλά με έμπνευση και μια σειρά εξισώσεων τόσης φυσικής κομψότητας, που κέρδισε ένα μέρος του βραβείου Νόμπελ του 1933». (Watson, 1987, σελ. 112)
Η έμπνευση δονεί τον ανθρώπινο εγκέφαλο, η φαντασία ξεχειλίζει άφθονη, μεταφέρεται στο χαρτί ατόφια, αυτούσια έτσι όπως ήταν την ώρα της σύλληψης και αγγίζει το τέλειο, την ομορφιά. Την έμπνευση που ανεβάζει τον άνθρωπο στα ουράνια, την έχουν πολύ αισθαντικοί άνθρωποι με μια υπερευαίσθητη φυσιολογία αισθήσεων. Αν η έμπνευση συνδυαστεί με το διαλογισμό που είναι η συνομιλία που γίνεται από εμάς με τον εαυτό μας και όχι κάτι άλλο, τότε είναι ακόμη πιο δυνατή η δημιουργικότητα.
Αυτοί οι τόσο δημιουργικοί άνθρωποι που στο πλανήτη μας, άλλαξαν τη ζωή μας καταλυτικά, την έκανα καλύτερη, απλούστερη, μας έδωσαν τη χάρη τους και την αισθαντικότητά τους να τη γευτούμε. Αυτό έκανε π.χ. ο Μπετόβεν, ο Μότσαρτ κ.α. Θαυμάσαμε τις τέχνες και το μεγαλείο τους και τις μεγάλες στιγμές τους εξ αιτίας αυτών των ανθρώπων. Το ίδιο έγινε με τους μεγάλους Μηχανικούς, τους Γιατρούς που προσέφεραν στην ανθρωπότητα λόγω της διάνοιάς τους. Βλέπουμεπώς η ομορφιά είναι αναπόφευκτη !
Γράφει η Μαρία Σ. Άνθη
Η επανάληψη… Το άνοιγμα των πυλών
