Αθηνά Ν. Μαλαπάνη : Ο έρωτας στην αρχαιότητα
Ο Έρωτας για τους Αρχαίους Έλληνες ήταν η προσωποποίηση του ερωτικού συναισθήματος και της επιθυμίας!
Με αφορμή την κατεξοχήν εμπορική γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου κάθε 14η Φεβρουαρίου, κρίναμε απαραίτητο σε αυτό το τεύχος να αφιερώσουμε ένα άρθρο στον έρωτα, που τόσο πολύ έχει απασχολήσει και απασχολεί καλλιτέχνες κάθε είδους στη μακρά πορεία της Ιστορίας.
Ο Έρωτας για τους Αρχαίους Έλληνες ήταν η προσωποποίηση του ερωτικού συναισθήματος και της επιθυμίας. Πρόκειται για μια θεότητα στενά συνδεδεμένη με την Αφροδίτη, όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε από συχνές και ποικίλες αναπαραστάσεις και παρουσιάσεις στην Κλασσική Λογοτεχνία και την ελληνο-ρωμαϊκή τέχνη (LIMC 1986: s.v. ‘Έρως).
Η γενεαλογία του Έρωτα μας προβληματίζει ιδιαίτερα. Οι περισσότερες πηγές τον αναφέρουν ως γιο της Αφροδίτης, αλλά δεν αναφέρεται πουθενά σχεδόν το όνομα του πατέρα του. Γενικότερα, υπάρχουν πολλές θεωρίες για την προέλευσή του. Μπορεί να θεωρηθεί γιος της Γαίας, που ήταν μία από τις αρχαιότερες θεότητες, της Ίριδας και του Ζέφυρου, όπως μας πληροφορεί ο λυρικός ποιητής Αλκαίος, του Ουρανού και της Γης ή της Αφροδίτης, όπως μας πληροφορεί η Σαπφώ, του Χάους σύμφωνα με τον Ίβυκο, της Αφροδίτης και του Άρη σύμφωνα με τον Σιμωνίδη (LIMC 1986: s.v. ‘Έρως). Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ορφική κοσμογονία που αναφέρει ότι η Νύχτα γέννησε μόνη της μέσα στο Έρεβος ένα αβγό, από το οποίο προήλθε ο Έρως, που συνέμιξεν ἅπαντα και απ’ αυτόν, προήλθε και το ανθρώπινο γένος (Λεντάκης 1997:255-56). Από τις διάφορες θεωρίες για την προέλευση του Έρωτα προκύπτει, ότι ο Έρως μπορεί να θεωρηθεί μια βασική θεότητα για τη θεμελίωση σταθερότητας στο Σύμπαν ή γιος της Αφροδίτης, του οποίου τον πατέρα αγνοούμε (LIMC 1986: s.v. ‘Έρως). Διαβάστε περισσότερα εδώ
