Μηδενίζοντας τη βαρύτητα

Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε, όλα τα φυσικά φαινόμενα στο φυσικό μας κόσμο, ελέγχονται και ορίζονται από τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις. Αυτές είναι η βαρύτητα, ο ηλεκτρομαγνητισμός, η ασθενής πυρηνική δύναμη και η ισχυρή πυρηνική δύναμη.

Υπάρχουν όμως και συμπτώσεις ή παράξενα φαινόμενα που δεν υπόκεινται σε αυτές τις δυνάμεις και τη λογική. Σαν να έχουν τη δική τους. Μέσα στην ύλη, οι αλληλεπιδράσεις των συχνοτήτων συμπεριφέρονται διαφορετικά και μπορεί και να μην είναι έτσι όπως τις ξέρουμε όσον αφορά στη σχέση τους με τους αριθμούς. Σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις συμβαίνει να ψάχνουμε πολύ για να βρούμε το γιατί δεν υπάρχει κάτι που δρα τυχαία, άσκοπα και συμπτωματικά στη φύση. Αν λάβουμε υπόψη μας τις συχνότητες, η αδύναμη συχνότητα της βαρύτητας με αρνητικό πρόσημο με δύναμη στην (-34), κάνει τη βαρύτητα της γης μεγάλη και ισχυρή και την ύλη πολύ βαριά. Στο νόμο της παγκόσμιας έλξεως αποτυπώνεται αυτή η συχνότητα και τη βλέπουμε.

Ισχυρή βαρύτητα σημαίνει ταυτόχρονα χαμηλή συχνότητα στην ασθενή αλληλεπίδραση μιας από τις θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης, της ασθενούς πυρηνικής. Όμως, η μεγάλη ισχύ μιας ηλεκτρομαγνητικής δύναμης πέρα από τα φυσιολογικά της επίπεδα, μπορεί να μηδενίσει τη βαρύτητα. Το σωματίδιο φωτόνιο μπορεί να εμφανίζεται τέσσερις φορές πιο ισχυρό απ’ ότι στο φυσιολογικό του όριο. Όλα αυτά μπορούν να συμβαίνουν μέσα σε μια μεγάλη παρεμβολή. Ένα άλλο βαρυτικό πεδίο σχεδόν μηδενικό παρεμβάλλεται σε ένα άλλο, (λέμε σχεδόν γιατί κι αυτό είναι μετρήσιμο). Έτσι, εξηγούμε τα διάφορα παράξενα φαινόμενα σε διάφορα σημεία του πλανήτη, όπως το Τρίγωνο των Βερμούδων και άλλα. Το μηδενικό απορροφά το ασθενές. Κι όπου μηδενίζεται η βαρύτητα δεν υπάρχει χρόνος.

Το φαινόμενο μηδενισμού της βαρύτητας προκαλείται από δύναμη έξω από το σύμπαν και συγκεκριμένα από τη κίνηση των πλανητών έξω από το διάστημα και από το δικό μας ηλιακό σύστημα. Η ελάχιστη βαρύτητα, ο ανύπαρκτος χρόνος και το ισχυρό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο συγκεκριμένου πλανήτη επισκιάζουν τη γη. Η επισκίαση καταργεί κάποιες θεμελιώδεις δυνάμεις της φυσικής κι αν γίνει αυτό, τότε ο τύπος της παγκόσμιας έλξης λειτουργεί ανάποδα ή μπορεί να γραφτεί ανάποδα. Διότι στην ουσία, ο άλλος πλανήτης ο οποίος ασκεί ελκτική δύναμη στη γη λειτουργεί με διαπλανητικό αντικατοπτρισμό από την πέμπτη ή έκτη διάσταση και χρησιμοποιεί το πρόσημο μείον (-) που σημαίνει ότι η μάζα του μπορεί να είναι αρνητική. Αμέσως παύουμε να έχουμε και την αρχή της αβεβαιότητας στον υπολογισμό.

Έτσι, αν μια ενέργεια έχει τη δυνατότητα να αποβάλει βαρύτητα, τότε αυξάνει ταχύτητα στο μέγιστο, δηλαδή ίση και μεγαλύτερη από εκείνη τη βαρύτητα που μηδένισε. Μπορεί να είναι και μεγαλύτερη ταχύτητα από εκείνη του φωτός. Επειδή οι πλανήτες στο διάστημα έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του δικού μας πλανήτη, τη γη, οι μύστες γνώριζαν για την ύπαρξή τους και τη λειτουργία τους. Τα συμπαντικά μηνύματα που έπαιρναν από εκεί προέρχονταν.

Πλανήτες υπάρχουν πολλοί, όπως και δυνάμεις. Ο Αριστοτέλης ήταν ο πρώτους από τους αρχαίους φιλοσόφους που υποστήριξε ότι το σύμπαν έχει κι άλλους κόσμους. Δεν είναι λίγες οι φορές που είδαμε μέσα από την κλασική γραμματεία να συγκλίνουν οι απόψεις των συγγραφέων σε θέματα φιλοσοφίας, φυσικής ή άλλα που αφορούσαν το σύμπαν.

Το φαινόμενο του μηδενισμού της βαρύτητας εξαρτάται από διαφορετικά συμβάντα στην ιστορία του πλανήτη γη για τον οποίο γνωρίζουμε πολύ λίγα.

Γράφει η Μαρία Σ. Άνθη
Η επανάληψη… Το άνοιγμα των πυλών