Μεταβαλλόμενες Εικόνες, Ορατές και Μη
Εφόσον έχουμε μεταβολές στα πεδία έχουμε και στις εικόνες τους. Όλα τα πεδία κομίζουν και τις εικόνες τους. Η εικόνα είναι η ποίηση του νου του εγκεφάλου που όπως είπαμε πριν, είμαστε όλοι εκεί μέσα και θα έχουμε τη γνώση και τις προειδοποιήσεις και όλα τα θαυμαστά πράγματα αυτού του «παραδείσου», μέσα από τις εικόνες. Διότι πεδία χωρίς αποτύπωση εικόνων δεν υφίστανται. Εδώ το μη εξηγήσιμο, εξηγείται. Αν ότι γίνεται εδώ έχει αντίκτυπο αλλού στο σύμπαν και ότι γίνεται στο διάστημα έχει άλλη σημασία εδώ, με τη βαρύτητα κάπου να χάνεται, τότε οι εικόνες που θα συλλαμβάνουμε άλλες θα είναι ορατές και άλλες μη ορατές. Όσες περνάνε από τη γήϊνη βαρύτητα φαίνονται κι όσες περνάνε από το τρύπιο πλέγμα των συντεταγμένων δεν φαίνονται διότι δεν ισχύει το συν και το πλην ως ενότητα την οποία σχηματίζει το πλέγμα. Διασπάται.
Όταν λέμε τις λέξεις άλλη σημασία και άλλο αντίκτυπο σημαίνει ότι μέσα στη πολυμορφία δεν έχουμε μόνο το γεγονός πως ό,τι συμβαίνει πάνω, συμβαίνει και κάτω αλλά συμβαίνει και με άλλη σημασία και τρόπο. Αν δεν χάνεται εδώ η βαρύτητα σε ένα πεδίο, μπορεί στις ανθρώπινες σχέσεις να δημιουργούνται διάφορα φαινόμενα που να τα διακρίνουν μόνο κάποιοι την ώρα που τους συμβαίνουν, διότι όπως έχουμε πει το θετικά κα τα αντίθετα σχηματίζουν ενότητα.
Στις μεταβαλλόμενες εικόνες όσον αφορά τα ανθρώπινα συμπλέγματα υπάρχουν στρατιές από δυνάμεις που εργάζονται, είναι ένα θέμα πολύ ξεχωριστό και σχεδόν απίστευτο. Έχουν εξηγήσει οι θρησκείες σχετικά για δαιμόνια αλλά αν το εξετάσουμε θα δούμε ότι οι οντότητες δεν είναι μελανές μπορεί να είναι και ουδέτερες και άλλο χρώμα. Γιατί να προδικάζουμε ότι σώνει και καλά επικαλούμαστε το κακό. Όπως υπάρχουν κόσμοι, υπάρχουν και αρχές και αρχέτυπα και άγγελοι και στρατιώτες και φύλακες και νεράϊδες και στρατιές με θεια όντα. Οι συγκρούσεις στις δυνάμεις και στα αντίπαλα στρατόπεδα σημαίνουν αστρικοί πόλεμοι. Δεν είναι όλοι οπωσδήποτε δαίμονες. Είναι και αυτοί κόσμοι. Εμείς εδώ στη γη είμαστε όλοι δαίμονες; Όχι βέβαια!!
Στα ανθρώπινα συμπλέγματα, που είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, οι πλανήτες με τις μουσικές και τους χαρακτήρες που ενέχουν συνειδητότητα, εκεί έχουμε πάλη δυνάμεων και μεταβαλλόμενα ισχυρά πεδία. Κι αυτό γιατί κάθε οντότητα εν ζωή εδώ έχει έναν οδηγό εν ζωή εκεί στα ουράνια. Είναι κι αυτή από κάποια στρατιά και ήλθε εδώ να εκπληρώσει ένα έργο προκειμένου να ολοκληρωθεί διότι είναι θειο Όν. Καθώς γεννήθηκε είχε μέσα της το θείο και ξεκίνησε από το Ένα δηλαδή υπήρχε πριν γεννηθεί. Το Ένα ήταν η ψυχή της και αυτή η ψυχή είναι ποσότητα, αν την βάλουμε στο ζύγι έχει κάποια γραμμάρια. Οι δυνάμεις προέρχονται από μεγάλες ενέργειες. Υπάρχει και πηγή ενέργειας που από εκεί ξεπήδησαν αρχικές ενέργειες τα χρυσά γένη που οδηγούν την ανθρωπότητα ολόκληρη. Γι’ αυτό ακόμη κι αν χαθεί πάλι θα υπάρξει. Δεν υπάρχει πουθενά μηδενισμός και ανυπαρξία. Η συνειδητότητα είναι αυτό που είναι ο καθένας μας και που σε κατάλληλο χρόνο και τόπο θα εκδηλωθεί θα εκφραστεί και θα φθάσει στην ενδελέχεια. Είναι νόμος η συνειδητότητα τον οποίον δεν μπορεί κανείς να παρακάμψει διότι όταν ερχόμαστε στη γη, ναι μεν υπάρχει η ελευθερία στην βούληση και στην επιλογή, όμως δεν είναι όλα στο χέρι μας, εκτός κι αν αγγίξουμε το υπέρτατον κάλλος με άθλους και δοκιμασίες και να βρούμε την ευδαιμονία και την ενότητα με τον ποιητικό νου. Τότε και μόνον τότε μπορούμε να αλλάξουμε το Ρουν της Ιστορίας μας.
Τα μεταβαλλόμενα πεδία που έχουν να κάνουν με τις ανθρώπινες σχέσεις που εκεί μέσα υπάρχουν πάθη, μίση, ζήλειες, φιλίες, συνεργασίες, συγγένειες, πόθοι, αγάπες, φιλοδοξίες, όνειρα, πολλά θέλω και πολλά σχέδια. Εκεί, υπάρχουν αυτοί που θυσιάζονται, αυτοί που θυσιάζουν και οι ουδέτεροι δηλαδή οι κοινοί. Στους θύτες και θυσιαζόμενους συναντά κανείς ισχυρές προσωπικότητες με ισχυρή θέληση που είναι ένα δίδαγμα πάνω στην ποίηση για το πώς ξεπερνούν δυσκολίες και παρακάμπτουν εμπόδια. Οι θύτες έχουν στη φαρέτρα τους βέλη που εξοντώνουν. Το ίδιο συμβαίνει και με αυτούς που θυσιάζονται βλέπεις το άπειρο κάλλος της φύσης που έφερε στην ζωή ένα τέτοιο πλάσμα να γίνεται θυσία για τους άλλους. Η φαρέτρα όμως έχει βέλη λιγοστά επειδή ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και τα χρησιμοποιεί με μεγάλη οικονομία είναι σχεδόν σπάνια. Ο ουδέτερος μέσος άνθρωπος θέλει να ζήσει να έχει δουλειά, χρήματα, να φέρει απογόνους και να χαρεί και να πραγματωθεί να μεγαλώσει τα παιδιά του να τα κάνει σωστούς ανθρώπους στην κοινωνία. Τα ιδανικά είναι αυτά και είναι πρώτης προτεραιότητος. Τα υπόλοιπα είναι για τους ήρωες.
Προκειμένου να ικανοποιηθούμε και να ικανοποιηθούν κι άλλοι, στα ανθρώπινα συμπλέγματα όπου το χρήμα τα συμφέροντα και το κέρδος υπερτερεί καθώς αυτή είναι η υπεροχή και αναγάγεται ως υπέρτατη αξία, πατάει ο ένας πάνω στον άλλον προκειμένου να ανεβεί και να αναρριχηθεί όσο ψηλότερα γίνεται. Εκεί ότι και να έχει ο απαίδευτος άνθρωπος ποτέ δεν του αρκεί, θέλει όλο και πιο πολλά. Εκεί, πάντα τα φαινόμενα απατούν και δεν συναντάει ποτέ κανείς τίποτα αληθινό. Προσοχή σε αυτό που βλέπουμε είναι επιφανειακό, μια κατάσταση άλλη από αυτήν που στην πραγματικότητα είναι. Η σύγχυση επικρατεί!
Παρόλη την σύγχυση όμως τα αντίπαλα στρατόπεδα είναι αντιστρόφως ανάλογα σε δύναμη και ισχύ, ισάξια. Ο νόμος της ισότητας και της δικαιοσύνης βρίσκεται υπεράνω. Η πολυμορφία βρίσκεται σε ύψιστο βαθμό, οι πλήρης αντιθέσεις αγαπούν τη πολυμορφία, έτσι πολλά από εκείνα που διαδραματίζονται στο επέκεινα εκφράζονται κι εδώ σιμά μας με άλλον αντίκτυπο από αυτόν που έχουν, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί να σβήνεται η βαθύτερη σημασία τους. Ας αναφερθούμε σε ένα απλό παράδειγμα, για να δούμε αυτά που υπάρχουν και δεν φαίνονται και αυτά που φαίνονται και δεν υπάρχουν.
«Μια μέρα περίμενα σε ένα καφέ μια φίλη μου. Πριν έλθει μπαίνει μέσα στο μαγαζί βιαστική, μια κυρία με μαύρο σακάκι κομψή. Πίστευα ότι ήταν για μένα αλλά όχι, ήταν για άλλον. Όταν ήλθε η φίλη μου και κάθισε στο τραπέζι με εμένα, η εικόνα επαναλήφθηκε με μια γνωστή της και συγγενή της η οποία σε ανύποπτο χρόνο, για άγνωστη αιτία βρήκε τη φίλη μου ξαφνικά μπροστά της. Της είχε προκύψει κάποιο ραντεβού και γι’ αυτό διασταυρώθηκα απ’ ότι μας είπε. Η φίλη μου, ένιωσε άβολα».
Τα μεταβαλλόμενα πεδία ασφαλώς και αφορούσαν τη φίλη μου. Βρισκόταν πάνω σε μια ακτίνα με συγκεκριμένους ανθρώπους που τους αγνόησε, εκείνοι όμως της υπενθύμιζαν ότι έπρεπε να τους προσέξει λίγο περισσότερο. Η εικόνα ομοίωμα που είδα στην αρχή, με την άγνωστη κυρία που πίστευα ότι ήταν για μένα, δεν είχε σχεδιάσει κάτι, άλλων σχέδιο κόμιζε και ήταν μέσα σε αυτήν, κι αυτό το αναφέρω αλληγορικά. Τα φαινόμενα απατούν και προειδοποιούν, πάνω από εμάς υπάρχουν οι ανώτεροί μας κι αυτοί έχουν θέση και λόγο στα τεκταινόμενα. Έχουν θέση και λόγο και στο συν και στο πλην καθώς λαμβάνουν όλα τα μηνύματα από όλα τα αντίπαλα στρατόπεδα. Στην προκειμένη περίπτωση η φίλη και συγγενής νοιαζόταν μόνο για τους τίτλους και την υπεροχή και βάσει αυτών των αξιών σχετιζόταν με την φίλη μου που επρόκειτο να συναντηθώ εγώ. Οτιδήποτε της επέτρεψε, την καθόλου τυχαία και συμπτωματική παρεμβολή, ήταν από αρνητικά περιβάλλοντα. Όλα της τα πεδία ήταν μεταβαλλόμενα και κανένα σταθερό. Αυτή η αστάθεια βασίζεται σε σαθρό περιβάλλον θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε και αρνητικό περιβάλλον το οποίο έχει βάσει της ισότητας, δικαίωμα δράσης και παρεμβολής όπως άλλωστε και το θετικό έχει εξίσου το ίδιο δικαίωμα. Γιατί όμως δεν έγινε το αντίθετο θα αναρωτηθεί κανείς, διότι εκείνη η φίλη μου, ούτε προνοεί, ούτε ενεργεί κι αυτό, λόγω άγνοιας. Ο εγκέφαλός της, αγνόησε εκ’ των προτέρων την συνάντησή της μαζί της, διαφορετικά θα την είχε αποφύγει. Με τον ίδιο ανεξήγητο τυχαίο συμπτωματικό τρόπο όπου συνέβη, θα μπορούσε να μην είχε συμβεί.
της Μαρίας Σ. Άνθη
Απόσπασμα από το κεφ.6, του Βιβλίου
«Ως δια μαγείας και… κατά γράμμα».
Ηλεκτρονική έκδοση 2013