Μέσα στη Κβάντωση, τα Φράγματα

Μέσα στη κβάντωση, ή όπως λέμε στη φυσική, κβαντικές «οντότητες», ή κβάντα φωτός που είναι τα φωτόνια. Είμαστε μέσα στη κβάντωση, όταν διαπερνάμε με το σώμα μας τα τείχη της όρασης, της σιωπής, της ακοής. Αυτό σημαίνει ότι τα κβάντα φωτός, (φωτόνια) που ξέρουμε δεν υπάρχουν μόνο στα άτομα της φυσικής, της χημείας, της πυρηνικής διάσπασης κ.ο.κ, αλλά είναι μια εμπειρία της καθημερινότητας είναι μέσα μας τα βιώνουμε κι έχουν λειτουργίες. Αυτή η καθημερινότητα είναι που μας δίνει το δικαίωμα να αναπτύξουμε τις δυνάμεις μας, με μια απλή άσκηση, ένα ευχάριστο παιχνίδι που θα μας βγάλει από την απραγία ή τη νέκρωση των συναισθημάτων. Τα συναισθήματα παίζουν ρόλο στην αλληλεπίδραση βαρύτητας και ηλεκτρομαγνητισμού. Ο κυματισμός μεταδίδει μόρια συναισθημάτων. Τα φωτεινά είναι θετικά, τα μελανά είναι αρνητικά είναι ο ρίπος.

Στη κβάντωση διαπερνάμε με το νου την ύλη, είμαστε μέσα στα μόρια της ύλης νοερά, ξεπερνάμε το όρια, το φράγμα της ύλης. Βλέπουμε τι έχει μέσα και βγαίνουμε από εκεί ανεπηρέαστοι, περνάμε τείχη και εμπόδια. Είναι μια αυτοψία. Ο νους ο οποίος έχει μνήμη είναι ο κυρίαρχος των πάντων. Επηρεάζει σε έναν κόσμο παράδοξο τις αισθήσεις. Η όραση γίνεται ενόραση, η σιωπή γίνεται γνώση διαισθητικά και η ακοή μετά, γίνεται αυτή που θα αφουγκράζεσαι αυτό που θέλει να σου μιλήσει, αλλά του λείπει η ομιλία. Μπορείς να δράσεις και να ξεπεράσεις κάθε ματαιότητα και να οδηγήσεις τις καταστάσεις ορθά, σε δρόμο άλλο με καλύτερη έκβαση των θεμάτων. Μπορείς να δεις τα μαγνητικά ροϊκά.

Τη κβάντωση, τη παραξενιά του κόσμου, που αν ακόμα και με πολύ απλά λόγια περιγράψεις τι γίνεται εκεί, κανείς δεν θα θέλει να τη παραδεχτεί, πολλοί είναι εκείνοι που θέλουν να τη ξεφορτωθούν. Ποιος μπορεί να παραδεχτεί ότι στη τηλεμεταφορά μυνημάτων η οποία κι αυτή αποτυπώνεται ως καθημερινή εμπειρία, και ως ενός είδους κβάντωσης μέσα στις τόσες, είμαστε μέσα στη συνειδητότητα του άλλου και κάνει κι εκείνος ό,τι κάνουμε κι εμείς, μας μιμείται κατά διαστήματα με ένα «δέσιμο» και εκπέμπουμε διανοητικά στο ίδιο μήκος κύματος. Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι κάποιος που δεν έχει ιδέα από τίποτα, ούτε ξέρει στην ουσία με το νου του πού βρίσκεται, έχει την ικανότητα να έλξει το φως και να χειριστεί ένα σωματίδιο, ένα κόκκο άμμου, μια μικρή κουκκίδα ηλεκτρονίου, προς όφελός του. Αναρωτιέμαι πριν από αυτή την φωτεινή πράξη τι να υπάρχει. Μήπως η κλασική φιγούρα του πυρήνα των ατόμων, με εμάς εκεί μέσα; Όχι βέβαια. Υπάρχει η φυσική, το πλέγμα μέσα σε αυτήν που είναι το κβαντικό στοιχείο και ένα ακόμη πλέγμα πιο μέσα, δηλαδή ένα ακόμη φάσμα, που ακόμη δεν το έχουμε ανακαλύψει. Είναι το προϋπάρχον πλέγμα, η αναζωογόνηση, το ίδιο το ελιξίριο. Όλα προϋπήρχαν αλλά εκδηλώνονται σε κατάλληλους τόπους, με κατάλληλα πειράματα και ανθρώπους. Χωρίς αυτό το τρίτο πλέγμα δεν μπορεί να «τρέξει» ο παράλληλος κόσμος, ο οποίος αναπτύσσει μεγάλες ταχύτητες και λειτουργεί ακαριαία. Το υλικό μπορεί να είναι και ο ίδιος ο άνθρωπος δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιο πράγμα.

Οι κβαντικές «οντότητες» ελλοχεύουν για να μας συναντήσουν. Τα κβάντα λειτουργούν σε ζεύγη, θέλουν για να λειτουργήσουν δύο-δύο. Άρρεν και Θήλυ. Θετικό και αρνητικό. Ηλεκτρισμό και μαγνητισμό. Το φως σε ορισμένες περιπτώσεις διαιρείται σε φωτόνια αυτές οι στοιχειώδεις διακριτές ποσότητες που ονομάζονται κβάντα, ξεπερνούν όλα τα φράγματα του φυσικού κόσμου.

Τα συναντάμε σε δέσμη φωτός, τα βλέπουμε να διοχετεύονται εκεί που θέλουν. Να μεταδίδουν αυτά που θέλουν σε εμάς, πάνω μας και όλα μας φαίνονται ακόμη ανεξήγητα. Τα φράγματα είναι τα όρια των πιθανοτήτων. Πέρα από κάθε φράγμα συναντάμε ξανά τις πιθανότητες αλλά με άλλα όρια, νέα. Αυτές βρίσκονται παντού δεν σταματάνε να υπάρχουν, σε κάθε φάσμα τίθενται νέα όρια αβεβαιότητας. Αυτές σταματάνε όταν φθάσουν στο τέρμα τους γιατί υπάρχει κάπου ένα τέλος στην αβεβαιότητα. Τα φράγματα είναι η ίδια η αβεβαιότητα, βρίσκονται εκεί που καταρρέουν οι κυμματοσυναρτήσεις και ακόμα ψάχνουμε γιατί. Ψάχνουμε απαντήσεις στις θεμελιώδεις δυνάμεις, ψάχνουμε τη ροή των κυμμάτων μέσα στον ηλεκτρομαγνητισμό που έχει την ταχύτητα του φωτός.

Η απάντηση είναι, ένα ερωτηματικό. Τι κάθεται πάνω σε κάθε τι που ξεπερνάει ένα όριο; Μήπως σε ορισμένες περιπτώσεις αλλού είναι το αρχέτυπο και αλλού είναι το αντίγραφο κι έτσι μπορεί κάτι να ξεπερνάει το φράγμα της ταχύτητας; Πολλά τα ερωτήματα για τις κβαντικές «οντότητες» και ακόμη πιο πολλά για τις απλές πιθανότητες. Αυτές μπορούν να λειτουργήσουν κάπως έτσι, εισχωρώντας στην όραση και στις αισθήσεις μας. Εμείς τότε θα γνωρίζουμε εκ’ των προτέρων τι είναι αυτά που ανακαλύπτουμε και μετά θα κοιτάμε τις αποδείξεις. Αν τα ηλεκτρόνια ξεπηδούν από πηγές ενέργειας τις οποίες δεχόμαστε πάνω μας σαν ακτίνες λέϊζερ, τότε τα κβάντα γιατί να μην λειτουργούν στα μαγνητικά ροϊκά του οργανισμού μας. Η γνώση κα η μετάδοσή της γίνεται ένα με τη πηγή ενέργειας. Το κατάλληλο υλικό στις εφευρέσεις είναι πρώτα ο ίδιος ό άνθρωπος αυτός που έχει μια ροπή στο νέο και έλκει αυτή τη φωτεινή ενέργεια ώστε να προβεί στην πράξη.

Όπως κάνει το μυαλό στιγμιαίο ταξίδι έτσι θα γίνει με τις δέσμες φωτός μια μέρα, θα κάνουμε ταξίδι αστραπή από το ένα μέρος στο άλλο. Όπως βλέπουμε το τώρα έτσι θα είναι και η εικονική πραγματικότητα, τέλεια εναρμονισμένη με το τώρα. Δεν θα βλέπουμε καμία διαφορά. ΄Ό,τι έχουμε δει στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, λίγο θα απέχουν από την πραγματικότητα. Μια υψηλή τεχνολογία και γενικότερα, όλα αυτά που ξανά θα βιώσει ο άνθρωπος, σε τίποτα δεν θα διαφέρουν από την μαγεία.

 της Μαρίας Σ. Άνθη
Απόσπασμα από το κεφ.8 του Βιβλίο
«Ως δια μαγείας και… κατά γράμμα».
Ηλεκτρονική έκδοση 2013