…και Κατά Γράμμα
Το βιβλίο έχει τίτλο Ως δια Μαγείας και Κατά Γράμμα. To Ως δια Μαγείας αφορά όσα ανέφερα, το κατά γράμμα όμως, στηρίζει τη «μαγεία» της ζωής, γιατί χωρίς την επιμονή και τη σκληρή προσπάθεια τηρώντας αδιάκοπα κατά γράμμα και μη ξεφεύγοντας από τους ηθικούς νόμους της μεταστοιχείωσης δηλαδή των αλχημικών διαστάσεων των χρόνων και των κύκλων, δεν θα είχε γίνει τίποτα δεν θα είχαμε καμία γνώση. Κάθε μεταστοιχείωση δηλώνει την ύπαρξη όντος. Η μεταστοιχείωση είναι η μετάβαση που υποδηλώνει ότι τώρα είμαι κάτι, που πριν δεν ήμουν. Έτσι και ο ήλιος έχει τη μεταστοιχείωση που μέσω αυτής απέκτησε αργότερα ολόκληρη τη λάμψη που έχει τώρα και πριν δεν είχε. Δεν υπάρχει τίποτα νεκρό και άψυχο γύρω μας, αυτό οι αρχαίοι το γνώριζαν πολύ καλά γι’ αυτό καθετί είχε ψυχή και ήταν μια οντότητα. Αυτός ήταν το λόγος που ήταν μαθηματικοί και αστρονόμοι και γιατροί και φιλόσοφοι ταυτοχρόνως. Η ύπαρξη του όντως που ήταν ενότητα τους έκανε να ερευνούν πολύπλευρα. Στην αρχαιότητα ακόμα και οι εκβολές των ποταμών ήταν μούσες νεράϊδες και θεότητες του νερού. Αυτό δείχνει πόσο καλά γνώριζαν όλα τα έμψυχα όντα!!
Κάθε οντότητα έχει στο βάθος του χρόνου ένα μαθηματικό υπόβαθρο, στο παρελθόν κάποτε, όταν ο στοιχειωτής του σύμπαντος η μονάδα διαιρέθηκε και γεννήθηκε ό,τι ορατό βλέπουμε και ότι μη ορατό μπορούμε πάλι να βλέπουμε. Η μεταστοιχείωση εκ’ του ηθικού νόμου του σύμπαντος, είναι μεγάλες στιγμές της φυσικής. Ολόκληρο το σύμπαν και σήμερα μεταβάλλεται, γίνεται κάτι που δεν ήταν πριν. Το Ένα όμως η μονάδα, δεν μεταβάλλεται είναι αυτό που είναι και έτσι θα είναι, δεν έχει μεταβάσεις, μεταβλητότητα, έχουν όμως, όλα τα άλλα γύρω του.
Η αναφορά στο κατά γράμμα δηλώνει καθαρά τα μαθηματικά, ο θεός μετράει. Κάθε μεταβολή ακολουθείται και από μια επιταγή κατά γράμμα, συνήθως το κατά γράμμα προηγείται και ακολουθεί η μεταβολή, έτσι λειτουργεί και ο άνθρωπος και οι πλανήτες. Όταν ευθύς εξ’ αρχής ο εγκέφαλος έχει να δώσει μια πληροφορία η οποία έχει εκμαιευθεί, σύμφωνα με το Πλάτωνα είναι έτσι με κάθε ακρίβεια, διότι ξυπνάει από τη νάρκη.
Σύμφωνα με αυτή τη συλλογιστική παρατηρούμε ότι η μεταστοιχείωση είναι συνεχής πρόσθεση στοιχείων ή μετασχηματισμός που κρίνεται αναγκαίος. Πολλές επιθυμίες είναι εγκεφαλικές ηδονές τέτοιου τύπου τις οποίες, θέλουμε να πραγματοποιήσουμε μαζί με άλλους ή μερικές φορές μόνοι μας έχοντας τους άλλους στα όνειρά μας. Το κυρίως θέμα της υπόθεσης είναι ο διάλογος που γίνεται είτε φανταστικός είτε όχι και το ξύπνημα της γνώσης, δηλαδή η ανάμνηση από προηγούμενη ζωή που βρίσκεται στην αθανασία της ψυχής. Κάθε ανέλιξη ψυχική υπόκεινται σε κανόνες και νόμους ηθικούς και η φυσική και η χημεία λαμβάνουν μέρος σε όλο αυτό το αιθερικό – ερωτικό «παιχνίδι». Ένας φανταστικός διάλογος εκμαιεύει από τον εγκέφαλό μας, την αλήθεια από τη γνώση που ενυπάρχει σε αυτόν. Η γνώση είναι μαθηματική οντότητα, γιατί έχει υποστεί κάποιες μεταβάσεις από ζωή σε ζωή για να ξυπνήσει και να λειτουργήσει και πάλι ατόφια. Αυτό όπου μετράει είναι πόσες μεταβολές υπέστη ο ερωτώμενος στην ψυχή κάποτε, πολύ πίσω στην ιστορία του.
Εδώ καταλαβαίνουμε ότι οι γνώσεις είναι συνάμα και δικές μας και των οντοτήτων και όταν το θελήσουν σύμφωνα με τον κατά γράμμα νόμο και ποιηθέντα θα μας τις δώσουν πίσω, εφόσον ο νόμος μαθηματικώς λογαριαστεί κατά πόσο πιστά έχει τηρηθεί. Για τους Πυθαγόρειους το Όν σημαίνει το Είναι, δηλαδή γνωρίζουν ότι υπάρχει ως οντότητα και έχει ψυχή με λειτουργία και οργανική χημεία. Όταν λένε για το μη Όν εννοούν το κενό που και πάλι γνώριζαν οι Πυθαγόρειοι τι είναι και ποια η λειτουργία του. Για τον Αριστοτέλη το Ον είναι η αλήθεια και το μη Όν το ψεύδος.
Στις υπάρξεις υπάρχουν νόμοι, αριθμοί και πάνω από όλα αυτοί, διότι χωρίς το μέτρημα που το γέννησαν τα σημεία και τα σχήματα τα οποία στη συνέχεια τα ζωντανέψαμε εμείς, για να δώσουμε μορφές που είναι υπαρκτές και ολοζώντανες και γεωμετρικές, δεν μπορούμε να υπολογίσουμε τίποτα καμία ποσότητα και καμία ποιότητα.
Οι πράξεις οι οποίες γίνονται κατά γράμμα προηγούνται προκειμένου να γίνει κάτι, ή να φθάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα μετά από επίπονες προσπάθειες. Σήμερα όπως και πάντοτε ίσχυε, η πλειοψηφία είναι άπραγοι άνθρωποι, έχουν μια χαμένη ζωή, δεν ασχολήθηκαν πραγματικά με τους εαυτούς τους, όσο θα έπρεπε. Εκείνο που δεν μπόρεσαν να αποφύγουν ήταν τα λάθη τα οποία εξιδανίκευσαν αρκετά έτσι ώστε όλοι να λένε ότι μέσα από τα λάθη μας, μαθαίνουμε. Ναι! αυτό ισχύει μέσα σε συγκεκριμένα όρια, στην ουσία είναι πολύ περιορισμένα τα διδάγματα των λαθών. Υπάρχουν τα λάθη που γίνονται σωρηδόν και έχουν επιπτώσεις πολύ σοβαρές στη ψυχή ανεπανόρθωτες, νοσούν στην ουσία την ψυχή και που δεν το καταλαβαίνουν, οι απαίδευτοι άνθρωποι, δεν έχουν συνείδηση κα συναίσθηση ότι το μη καλό δεν είναι καλό. Δεν μπορούμε να λέμε, ότι επειδή η θύμηση έχει κάτι πικρό πως ξέρουμε πια τι κάνουμε. Με πικρίες και ματωμένες μνήμες δεν μπορούμε να είμαστε υγιής, σκεπτόμενοι άνθρωποι. Καλύτερα να ξεχωρίσουμε την αρετή από τη κακία με τη γνώση και τη φιλοκαλία.
Όλα λοιπόν είναι ευθυγραμμισμένα στο κατά πόσο πιστά υπακούσαμε τους συμπαντικούς νόμους που σημαίνει, κατά πόσο τηρήθηκαν κατά γράμμα, θέμα πολύ επίπονο και για τον καθένα μας, διότι όλα σκοπό έχουν να φθάσουμε στην αρετή και πουθενά αλλού.
Μέσα στην ομοιομορφία των κύκλων που τηρούνται και αυτοί κατά γράμμα, υπάρχει πνοή κυκλική. Το άπειρο έχει κόσμους χωρίς τέλος και περιβάλλεται από την ομοιομορφία. Γεννήθηκε και αυτό από την μονάδα η οποία εισέπνευσε τη πνοή. Όλα γύρω και παντού έχουν πνοή. Γι’ αυτό και ο αιθήρ έχει τον έρωτα των ψυχών και τη ζωή του μέλλοντος. Θα γίνει επομένως το Ως δια Μαγείας εφόσον οι νόμοι τηρηθούν κατά γράμμα
Θα ρωτήσει κανείς εύλογα, αν έχουν τηρηθεί οι νόμοι κατά γράμμα, από τον άνθρωπο μέχρι τώρα. Έχουν τηρηθεί μέχρι τώρα μόνο από λίγους που απέφυγαν την απραγία με επιτυχία και με θυσία για έναν νέο πολιτισμό. Αυτό φθάνει! Κι ένας κόκκος άμμου φθάνει για να σηκωθεί στην έρημο αμμοθύελλα. Η Ιστορία όπως στο παρελθόν έτσι και τώρα, το έχει αποδείξει… Ακόμη και ο Χριστός δεν πέθανε μάταια….
Της Μαρίας Σ. Άνθη
Απόσπασμα από το κεφ 5.4 Από το βιβλίο
«Ως δια μαγείας και κατά γράμμα».
Ηλεκτρονική έκδοση 2013
