Η ζωή «ταξιδεύει» από πολύ μακριά

(Μετά από τη δημοσίευση των άρθρων για το Φλεγόμενο Πυρόξανθο Ήλιο, μπορούμε να καταλήξουμε σε ορισμένα συμπεράσματα.)

Μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε, ότι η ζωή «ταξιδεύει» από πολύ μακριά και πολύ βαθειά μέσα στην ατμόσφαιρα, αόρατη σε τεράστια υποκβαντική κινητική. Απίθανες ουσίες, και μεγάλες θερμοκρασίες, άτομα φωσφόρου που δεν βρίσκονται στην ατμόσφαιρα, δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε, γιατί αυτά είναι σε άλλες ατμόσφαιρες. Ήταν σαν σπόρος κλεισμένα σε λανθάνουσα κατάσταση και μπήκαν στη μήτρα της γέννησης στη γεννήτρια δύναμη, το οξυγόνο, στη συνέχεια κυοφόρησε η γη τη σπορά και έτσι έχουμε τις απίθανες υπάρξεις. Πάντα η ζωή ήταν και θα είναι ένα «ταξίδι», για τους πάντες και τα πάντα. Έτσι λοιπόν και ο φλεγόμενος ήλιος έχει στροβιλισμό, έχει αντανάκλαση, ζωή από ένα «ταξίδι», και περικλείεται σε έναν γαλαξία έτσι όπως και άλλοι ήλιοι, ή κάποιος άλλος ήλιος που μπορεί να τον επηρεάζει. Ο ήλιος το φεγγάρι και η γη, έχουν δομή που δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα. Όλα είναι μικρές προσεγγίσεις και απλές εικασίες.

Όσα έγραψα, είναι μια άλλη προσέγγιση ως προς τον φλεγόμενο πυρόξανθο ήλιο ενώ δεν μπορούμε να αγνοούμε τους άλλους πλανήτες όπως η γη που περιστρέφεται γύρω από αυτόν. Είναι μια προσέγγιση όπως βλέπω πέρα από τη σύγχρονες ερμηνείες τη ζωή, και τους πλανήτες. Κι αυτό διότι, δεν μπορούμε να αγνοούμε τη μηχανική που δουλεύει μέσα σε μια ολότητα αφού ό,τι είναι στα ακρότατα σύμπαντα είναι συγχρόνως και τόσο κοντά μας, μα τόσο κοντά, όσο μπορεί να βρίσκεται το φως της σελήνης ή του ήλιου, δηλαδή ακριβώς πάνω και ή δίπλα μας. Το πυρόξανθο αντικατοπτρίζει την ένωση με τον ποιητικό νου, την κινητήρια δύναμη της ζωής, δεν είναι τυχαίο ότι η φωτιά στα σπλάχνα του ήλιου είναι ξανθή αλλά κοκκινωπή, είναι κομμάτι των πύρινων ενεργειών και δεν θα μπορούσε να ήταν πολύχρωμη, ή λευκή, ή κίτρινη. Είναι η υλική μορφή ενός μέρους του ιερού πυρός, των πρωταρχικών όντων.  

Όταν διαβάζει κανείς κάτι θεωρητικό με μια διάθεση φιλοσοφίας για τα ανθρώπινα, του έρχεται πολύ απότομο να διαβάζει ταυτόχρονα και για θέματα που παραπέμπουν στους αστέρες και στη λειτουργία τους και να μπορέσει κατά κάποιο τρόπο αυτά να τα συνδέσει γιατί κάπου ταυτίζονται μεταξύ τους. Είναι ο συνδετικός κρίκος που χάθηκε και για να ξαναβρεθεί θα χρειαστούν πάρα πολλά χρόνια ακόμη. Και πάλι δεν θα ξέρουμε, τι βρήκαμε. Αυτή η συλλογιστική είναι η ολιστική. Ότι ταξιδεύει το DNA δεν το γνωρίζουμε γιατί προφανώς δεν μπορούμε να το αποδείξουμε ακόμη. Μήπως αυτή η απόδειξη, ανήκει σε επιστήμες που δεν προχωρούν λόγω ενός παγιωμένου κατεστημένου; Η απάντηση είναι απλή. Δεν ήλθε ακόμα η ώρα! Πάντως η ταύτιση λειτουργεί στα αστροφυσικά και στα φυσικά, και στο πριν και στο μετά, ο άνθρωπος δεν θα μείνει απέξω, όταν αναφερόμαστε στον άνθρωπο θα αναφερθούμε και στη μηχανική που ταυτίζεται με αυτόν και το σύμπαν.

Σήμερα η γνώση είναι σκόρπια σε κομμάτια σαν παζλ χαμένη, πώς θα βρεθούν αυτά τα κομμάτια αφού «χαμένοι» είναι και αυτοί που την κρατούν και οι άλλοι που τους την έδωσαν, είναι χαμένοι δηλαδή έχασαν το δρόμο εξ’ αιτίας αυτού του γεγονότος του δυϊσμού, παραμένουμε αμόρφωτοι……περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις, πώς έφθασες μέχρι εδώ ως εκ’ θαύματος!!

 της Μαρίας Σ. Άνθη
Απόσπασμα από το κεφ. 5 του Βιβλίου
«Ως δια μαγείας και… κατά γράμμα».
Ηλεκτρονική έκδοση 2013