Η Τέχνη του να είσαι

Στη φύση στο χώρο και το χρόνο κυριαρχεί η πολυμορφία των διαστάσεων. Αυτό επιτυγχάνεται με το πέρασμα των στιγμών που χάνονται, γι’ αυτό μια εικόνα χωροχρονικά αλλάζει στη διάσταση, στη μορφή, στην απεικόνιση. Η πραγματικότητα μέσα σ’ αυτή τη πολυδιαστατικότητα φαίνεται αόριστη και οι απόψεις διίστανται, αν όντως είναι έτσι ή δεν είναι. Εκεί που τελικά θα κριθούν όλα είναι στον άξονα της οπτικής μας γωνίας. Εκεί θα αποφασίσουμε για ένα τόσο πολυσύνθετο θέμα που αφορά σε απλούς ανθρώπους και που δεν έχουν καμία σχέση με την στατικότητα και την μονοδιάσταση.

Στην απόλυτη λογική δεν ερευνώνται όλα, διότι πολλά θέματα που διέπουν τα ανθρώπινα δεν απαιτούν καμία λογική. Αυτά υπάρχουν και χωρίς εμάς έχοντας τη λογική τη δική τους. Από εμάς εξαρτάται αν θα προκαλέσουμε τη δυσαρμονία στις ανθρώπινες σχέσεις, πως θα εξακοντίσουμε τη βούλησή μας, αν θα γνωρίσουμε την αιτία των πραγμάτων, αν στο τέλος θα τους δώσουμε, τη σωστή ερμηνεία ακόμη κι αν μας δίδαξαν έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψεως στον ύψιστο βαθμό. Από εμάς εξαρτάται αν θα μας καταβάλουν οι αισθήσεις μας και αν θα είμαστε ένα συν ή ένα πλην είτε για τον εαυτό μας είτε για τους άλλους ανθρώπους. Οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι και αποφασίζουν αν θα «είναι» και τι θα έχουν. Αν θα λύσουν το πρόβλημά τους με την απόλυτη λογική, με βάση τα δεδομένα σημεία, ή βλέποντας οπτασίες και λέγοντας εικασίες.

Όλα από εμάς εξαρτώνται, υπάρχει δηλαδή η εξάρτηση από τον ίδιο μας τον εαυτό. Ωστόσο όμως όλα γύρω μας, διατηρούν την ερμηνεία τους. Διατηρούν το στιλ τους στην πορεία τους, την ιστορία τους μέσα στην απεραντοσύνη. Εμείς που ενεργούμε είμαστε σε αυτή τη εικόνα που παραλλάσσεται, μικρές κουκκίδες. Η μια απώλεια πάνω στην άλλη. Γι’ αυτό πέρα του τι άλλο μπορεί κανείς να είναι υλικώς και ψυχοπνευματικώς, μπορεί να είναι απλός άνθρωπος. Απελευθερωμένος από το κατεστημένο, προσαρμοσμένος στο πνεύμα της κοινωνικότητας και της ισορροπίας για να έχει τη δυνατότητα να επικοινωνεί.

Έχει μεγάλη σημασία να «είσαι» αλλά και να παραμείνεις αυτό που είσαι. Όλο το νόημα στον Άμλετ του Σαίξπηρ είναι να είσαι τελικά ή να μην είσαι σ’ αυτή τη ζωή. «To be or not to be». Ή να είσαι ή τίποτα… και πάλι εξαρτάται πως εννοεί κανείς το να «είναι». Και είναι σεβαστό. Εννοεί για τον εραστή της τέχνης του να «είσαι» ή της ανώτατης τάξης, του να «είσαι».

 Γράφει η Μαρία Σ. Άνθη
Η επανάληψη… Το άνοιγμα των πυλών