Η Ταύτιση

Υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι κατά καιρούς μας απασχόλησαν κι ήταν ένα αίνιγμα για τη δική μας τη ζωή και των άλλων. Μάλιστα υπήρξαν περιπτώσεις ανθρώπων που πέρασαν στο ανεξήγητο. Ξεπέρασαν τα ανθρώπινα και πέρασαν στο μυστήριο, ανέτρεψαν τα φυσικά όρια σαν να καταργήθηκε η φυσική και οι νόμοι της γι’ αυτούς. Αυτό έγινε διότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν δυνάμεις μέσα τους πέραν του δέοντος. Αυτό ήταν το πρώτο που είχαν.

Όλοι τους, μα όλοι τους, υπήρξαν εσωστρεφείς, διότι είδαν τη γνώση. Αυτή τη γνώση όμως που δεν μπόρεσαν να μεταδώσουν. Άλλο να τη δεις και να μην μπορείς να τη μεταδώσεις ή να μην είσαι εξουσιοδοτημένος κι άλλο να τη βλέπεις και να μπορείς να τη μεταδώσεις. Όταν γίνονται κοινωνοί της γνώσης σου οι τρίτοι, ο δρόμος του αγνώστου για την ανακάλυψη, της γνώσης είναι λιγότερο επίπονος και η χαρά ακόμη λιγότερη. Όταν είσαι αναγκασμένος να γνωρίζεις την αλήθεια που σου αποκαλύφθηκε και δεν είναι έτοιμος κανείς να τη μάθει, τότε η γνώση αυτή καλλιεργείται ακόμη περισσότερο.

Είναι σαν να έχεις πάρει διαστημόπλοιο με καύσιμα ατελείωτα για να φθάσεις σ’ ένα αστέρι, ενώ ο χρόνος που θα χρειαστείς για να φθάσεις εκεί θα είναι όλη σου η ζωή. Η γνώση είναι για έναν και ο δρόμος επίπονος και μοναχικός. Η ζωή έχει νόμους και κανόνες, έχει γύρω της διάχυτη την ταύτιση.

Η ταύτιση είναι ένα πολύ μεγάλο κλειδί δημιουργίας. Είναι αυτή που παράγει τη σύνθεση. Γεννάει και από το τίποτα αρχίζεις και έχεις κάτι κι όλο συνθέτεις. Η ταύτιση βοηθά τη σύνθεση για να υπάρξει. Όλα ταυτίζονται και συνυπάρχουν στην ζωή μας. Όλα ακουμπάνε κάπου για να γίνουν. Στο βάθος της ταύτισης υπάρχει το χάος, το άγνωστο, το απόλυτο μηδέν. Αυτό τρομάζει τον άνθρωπο και κάθε άνθρωπο που βαδίζει έναν δρόμο και μοναδικό ολομόναχος. Άνθρωποι που μας απασχόλησαν κατά καιρούς, με τα έργα και τις ημέρες τους και δεν μπορέσαμε με τα εννοιολογικά μας εργαλεία να τα εξηγήσουμε, αυτοί χαρακτηρίζονται και από το μη μεταβλητό.

Ενώ δηλαδή για τις περισσότερες οντότητες τα πάντα είναι ρευστά και εναλλάσσονται, γι’ αυτούς που δεν υπόκεινται στην μεταβλητότητα δεν συμβαίνει αυτό. Διέπονται από μια βασική σταθερά, η οποία τους βγάζει τελείως από το εφήμερο και από κάθε του παιχνίδι. Πάνω τους έχουν το σημάδι του αναλλοίωτου. Μπορεί αυτό το σημάδι να είναι στο δέρμα τους, στο βλέμμα τους, στην περιρρέουσα ατμόσφαιρά τους. Σαννα έχουν συμμαχήσει με τους φυσικούς νόμους.

Παρόλα ταύτα όμως και αυτή τη φορά που μπορεί κανείς να πει ότι ο άνθρωπος κάπου είναι ανίκητος, οι φυσικοί νόμοι είναι υπεράνω. Και είναι πάνω από αυτόν, διότι αυτοί οι ασυνήθιστοι άνθρωποι οι κάπως διαφορετικοί, δεν διάλεξαν να είναι αυτοί που είναι. Ούτε κι αυτοί δεν το ήθελαν!

Της Μαρίας Σ. Άνθη
«Η επανάληψη… Το άνοιγμα των πυλών»
Εκδόσεις Δεσμός. Αθήνα 2013