Η συνωμοσία του σύμπαντος και άλλα παραμύθια…
Έχει αφήσει εποχή η διάσημη ατάκα του Κοέλιο “Όταν θέλουμε κάτι, ολόκληρο το Σύμπαν συνωμοτεί για να μας επιτρέψει να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα”. Ως ποιητική έκφραση είναι καλή, ως προς την ουσία όμως είναι ανοησία. Το σύμπαν αγνοεί παντελώς την ύπαρξή μας και αδιαφορεί παγερά για τις όποιες επιθυμίες μας. Εκεί έξω δεν υπάρχει καμιά υπερφυσική ή μεταφυσική δύναμη που κάνει χατίρια κατά παραγγελίαν.
Η αλήθεια είναι πως πράγματι, όταν επιθυμείς κάτι σφόδρα έχεις πιθανότητες να το αποκτήσεις. Όχι λόγω συνωμοσίας του οποιουδήποτε, αλλά λόγω σκληρής και μεθοδικής δουλειάς. Αυτός άλλωστε είναι και ο πραγματικός σκοπός αυτού του άρθρου και όχι η ανασκευή τσιτάτων Βραζιλιάνων συγγραφέων.
Καλύτερα από τους σύγχρονους συγγραφείς το είχαν πει οι αρχαίοι ημών πρόγονοι “Συν Αθηνά και χείρα κίνει”. Πάει να πει, μην περιμένεις απαθώς μόνο από τους θεούς να σε βοηθήσουν, κούνα και εσύ τα χέρια σου. Αυτό το κούνημα των χεριών σημαίνει κάποια πράγματα που γίνονται περισσότερα όσο πιο φιλόδοξος είναι ο στόχος σου.
Κάθε φορά που έβαζα κάποιον δύσκολο στόχο (π.χ. να περάσω στο πανεπιστήμιο) σκεπτόμουν σαν τον Μωάμεθ τον Πολιορκητή. Φανταζόμουν ότι ο στόχος μου ήταν ένα κάστρο που ήθελα να το κατακτήσω. Συγκέντρωνα όσο μπορούσα περισσότερες πληροφορίες για αυτόν. Τις ανέλυα και κατάστρωνα ένα σχέδιο. Έφτιαχνα ένα χρονοδιάγραμμα με τα βήματα που έπρεπε να κάνω κάθε φορά. Ζητούσα βοήθεια από όσους και από ό,τι μπορούσε να μου την δώσει. Υπολόγιζα το κόστος και τους κινδύνους αποτυχίας και τους συνέκρινα με το κέρδος που θα είχα αν επιτύχαινα, για να δω αν άξιζε τον κόπο.
Στον επαγγελματικό τομέα χρησιμοποιούσα τα κατάλληλα εργαλεία διοίκησης (management), αρκετά από τα οποία παρουσιάζω σε άλλα άρθρα της στήλης.
Τελικά, με σχεδιασμό, σκληρή δουλειά, οργάνωση, μεθοδικότητα, προσήλωση στον στόχο, υπομονή, επιμονή, επαγγελματισμό, και ορθολογισμό μπορώ να πω ότι κανένας (ή σχεδόν κανένας) από τους στόχους που έθεσα στη ζωή μου, προσωπικούς και επαγγελματικούς, δεν μου ξέφυγε. Σπεύδω να διευκρινίσω ότι οι στόχοι που έθετα ήταν πάντα εφικτοί.
Και η τύχη; θα με ρωτήσεις. Η τύχη δεν έπαιξε ρόλο θετικό ή αρνητικό στη ζωή σου; Βεβαίως και έπαιξε. Και σοβαρές ασθένειες συνάντησα και θανάτους προσφιλών μου προσώπων και ατυχήματα και απρόβλεπτες αναποδιές. Υπήρξαν όμως και ευτυχείς συγκυρίες που με βοήθησαν. Εδώ όμως θέλω να διευκρινίσω το εξής: για να σου πέσει το λαχείο πρέπει να αγοράζεις λαχεία. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχεις προετοιμάσει την κατάσταση για να συμβεί αυτό. Στήνεις τα αγκίστρια σου και περιμένεις τις εξελίξεις. Για παράδειγμα, κάποτε που ήθελα να αλλάξω εργοδότη κινητοποίησα το επαγγελματικό μου δίκτυο: ενημέρωσα επαγγελματικούς φίλους, συναδέλφους και συνεργάτες για την πρόθεσή μου. Ύστερα από λίγους μήνες μου τηλεφώνησε ένας από αυτούς να με πληροφορήσει ότι χήρεψε μια θέση σαν και αυτήν που έψαχνα. Αν δεις μεμονωμένο το τηλεφώνημα, πρόκειται για καλή τύχη. Αν όμως δεν είχα προηγουμένως κινητοποιηθεί εγώ, δεν θα μου τηλεφωνούσε κανείς. Όταν λέμε ότι η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς εννοούμε ότι πρέπει να την προκαλέσουμε με τις ενέργειές μας. Να μην την περιμένουμε με σταυρωμένα χέρια και όταν δεν έρχεται να μεμψιμοιρούμε για την γκαντεμιά μας.
Ας πω ένα ακόμη παράδειγμα. Όταν κάποιος είναι καλός στη δουλειά του και σωστός επαγγελματίας αποκτά μια φήμη που απλώνεται στον χώρο που δραστηριοποιείται. Αν δεχθεί μια δελεαστική πρόταση από κάποιον άλλο εργοδότη ή μια πρόταση συνεργασίας από ένα σημαντικό συνεργάτη η πρόταση απομονωμένη φαίνεται να είναι προϊόν καλής τύχης. Στην πραγματικότητα δεν είναι. Είναι αποτέλεσμα της καλής φήμης που προέρχεται από τη σκληρή δουλειά και τον επαγγελματισμό του δεχόμενου την πρόταση. “Τίποτε δεν είναι τυχαίο” αποφαίνεται ο λαός σε τέτοιες περιπτώσεις.
Υπάρχει μια τάση από αρκετούς να περιμένουν ένα αίσιο αποτέλεσμα καταβάλλοντας τον ελάχιστο δυνατό κόπο. “Δια της ήσσονος προσπαθείας” που λέμε. Ε, αυτό δεν γίνεται. “Αν δεν βρέξεις κ–ο δεν τρως ψάρι” λέει ο ενίοτε αθυρόστομος ελληνικός λαός.
Εν κατακλείδι, για να επιτύχουμε αυτό που θέλουμε ας ξεχάσουμε τις συμπαντικές συνωμοσίες και ας ακολουθήσουμε την μονολεκτική συμβουλή του Σεπτίμιου Σεβήρου: Laboremus (ας εργαζόμαστε).
του Άρη Γαβριηλίδη, Οικονομολόγος, Συγγραφέας