Η Ολοκλήρωση του εαυτού στη πράξη

Στα ανθρώπινα συμπλέγματα εξετάζουμε τις επιρροές, τις καταστάσεις και τις εσωτερικές μετακυμάνσεις, τις οποίες υπόκειται ένας άνθρωπος. Μέσα στα συμπλέγματα διακρίνουμε τα άτομα μέσα από κάποιες ιδιαιτερότητες που παρουσιάζουν στο ύφος και γενικότερα στη συμπεριφορά τους. Στην παγκόσμια ολότητα γνωρίσαμε τόσες και τόσες προσωπικότητες στο χώρο της τέχνης και των γραμμάτων ακόμη και στα πολιτικά πράγματα, φυσιογνωμίες που σημάδεψαν την ιστορία.

Δεν μπορούμε όμως να σταθούμε στα συμπεράσματα των επιστημόνων διακρίνοντας τους άλλους ευθύς εξ αρχής σε εκείνους που θυσιάζονται σε άλλους που θυσίασαν και σε άλλους κοινούς και απλούς ανθρώπους.

Αυτό δεν μπορούμε να το λάβουμε ως μέτρο και κανόνα ως προς τις ιδιαιτερότητες των ατόμων και τη γενικότερη συμπεριφορά, διότι δεν ισχύει απόλυτα, τη στιγμή που οι περισσότεροι δεν έχουν μάθει να θωρακίζουν τον εαυτό τους και δεν έχουν φροντίσει για την ολοκλήρωσή του. Ίσως αν είχαν φθάσει στην ολοκλήρωση να ήταν μικροί δημιουργοί και όχι κοινοί και κενοί. Η διαφορά μεταξύ εκείνων που ξεχώρισαν και εκείνων που δεν ξεχώρισαν ήταν στη φαντασία. Οι μεν πρώτοι έφθασαν στην ολοκλήρωση του εαυτού τους μόνοι τους, συνθέτοντας κι ανακαλύπτοντας τα νέα όρια ενώ στους άλλους τους έδειξαν το δρόμο.

Για ηθικούς λόγους, αλλά και για να είμαστε δίκαιοι, η διάκριση αυτή δεν θα πρέπει να γίνεται αφού πολλοί δεν έχουν διδαχθεί ακόμη το πως μπορούν να εκφράζονται χωρίς να χρησιμοποιούν τη γλώσσα της οντολογίας, να γνωρίζουν τον εαυτό τους και τους άλλους γύρω τους. Η αυταρχικότητα της λέξης διαχωρισμός που εννοιολογικά ξεχωρίζει και διαιρεί είναι αυτονόητη. Οπωσδήποτε, υπάρχουν ευθείες και σταθερές στις διάφορες προσωπικότητες που δεν μεταβάλλονται και οι άνθρωποι αναμφισβήτητα διαφέρουν μεταξύ τους.

Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, οι πνευματικοί άνθρωποι που υποτίθεται ότι γνωρίζουν καλύτερα το εαυτό τους και τους άλλους καλό είναι να μην είναι αποστασιοποιημένοι από την κοινωνία, διότι οι συνάνθρωποί τους θέλουν βοήθεια και μάλιστα τη δική τους. Η θεωρία λέει πώς να γίνουμε ολοκληρωμένοι άνθρωποι, πως το «βούλεσθαι» κυριαρχεί στο «δύνασθαι». Η πράξη όμως μιλάει για ακόμη καλύτερους ανθρώπους μακριά από θεωρίες και γενικολογίες. Δεν θα φθάσουν ποτέ στην τελειότητα γιατί θα ολοκληρώνονται συνεχώς μέσα από αυτή τη διαδικασία ή άλλες που έχουν διαλέξει εκείνοι στο χώρο της επιστήμης.

Κι αυτή η συνεχής εξέλιξη είναι που κρύβει αυτή τη τεράστια σημασία της ολοκλήρωσης του εαυτού.

  Γράφει η Μαρία Σ. Άνθη
Η επανάληψη… Το άνοιγμα των πυλών