Η μετεξέλιξη της συνείδησης
Συνέντευξη με τον Δρ. Φυσικών επιστημών Κωνσταντίνο Τομόπουλο
Μιλώντας με τον Κων. Τομόπουλο, για τη μετεξέλιξη της συνείδησης, μου υπενθύμισε τι έγινε στο παρελθόν γα να ερμηνεύσει το παρόν, στη μετεξέλιξή μας, ο αιθέρας είναι μέσα μας και είναι ο θεός. Όπως λέει, οι άνθρωποι γνώριζαν το Θεό, αλλά δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από τα κατεστημένα του ζώου όπου είχε ένα παρελθόν ενός εκατομμυρίου χρόνων και αυτοί – οι άνθρωποι – είχαν χίλια χρόνια ή δύο χιλιάδες χρόνια. Είναι, δηλαδή, σαν να πας να παίξεις χαρτιά με έναν εκατομμυριούχο ή δισεκατομμυριούχο. Οπωσδήποτε θα χάσεις. Διότι αυτόν δεν θα τον ενδιαφέρει πόσα χάνει, αρκεί να πάρει τα δικά σου. Και κάποια στιγμή θα στα πάρει.
Κύριε Τομόπουλε, θεωρείτε ότι είναι αναγκαία να υπάρξει η εξέλιξη της συνείδησης του ανθρώπου ώστε να μπορέσει, με κάποιο μηχανισμό, να επιτευχθεί αυτός ο συγκεκριμένος συντονισμός όπως μας αναφέρετε; Και αν ναι, τότε ποια είναι η σημασία αυτού του είδους της εξέλιξης; Μήπως και αυτή η εξέλιξη έχει ένα άλλο νόημα από αυτήν την απλή εξέλιξη που εμείς γνωρίζουμε μέχρι σήμερα;
Το πρόβλημα που θέτετε είναι από τα βασικά προβλήματα. Θα σας πω ένα παράδειγμα το οποίο δεν ήθελα να βάλω στο βιβλίο μου (“Αναζητώντας την ανθρώπινη ταυτότητα”), διότι θα έπρεπε να γράψω άλλο ένα βιβλίο γι’ αυτά τα πράγματα. Οι άνθρωποι ως πολίτευμα θέλουμε να έχουμε δημοκρατία και θέλουμε να έχουμε ανθρώπους οι οποίοι να μας κυβερνούν για να περνάμε καλά. Δεν τους έχουμε εκλέξει για να μας φτιάχνουν καλύτερη την ψυχή μας. Αυτό το καθήκον το αποδίδουμε στους ιερωμένους. Τους άλλους οι οποίοι έχουν το 90% της εξουσίας επάνω μας, τους διαλέγουμε για να μας διασφαλίσουν τη βιολογική μας επιβίωση. Δεν μας απασχολεί κατά πόσο πιστεύει ο κάθε κυβερνήτης στο Θεό. Είτε τον βγάζουμε πρόεδρο στο κράτος είτε σε ένα σωματείο, δεν το εξετάζουμε. Αυτό είναι βασικό πρόβλημα και σχετίζεται με το μεταβιολογικό DNA.
Με ποιο τρόπο σχετίζεται με το μεταβιολογικό DNA;
Εάν το μεταβιολογικό DNA δεν έχει ως στόχο του να φτιάξει έναν θεάνθρωπο, δεν θα υπάρξει ποτέ, παρά μόνο κατά τύχη ή κατά σύμπτωση θα υπάρξει ένας θεάνθρωπος, όπως γίνται μέχρι τώρα. Υπήρχαν οι Εβραίοι που καθοδηγούσαν τον κόσμο και υπήρχαν και οι προφήτες και αυτούς τους βόλευαν αυτά που τους έλεγαν να κάνουν. Το ίδιο συμβαίνει και με τους Χριστιανούς. Οι Χριστιανοί κατάλαβαν ότι οι Εβραίοι είχαν χάσει τον προορισμό τους και έστειλε το Θεό, τον Χριστό, για να έχουμε και ένα ζωντανό παράδειγμα ότι αυτό το πράγμα το οποίο επιδιώκουμε δεν είναι ουτοπία, είναι πραγματικότητα, διότι υπήρξε ο Θεάνθρωπος. Εγεννήθη σε αυτόν τον κόσμο ως άνθρωπος και μπόρεσε να φτιάξει το χριστιανισμό. Το ότι πέρασε πρώτα από άλλες θρησκείες είναι η απόδειξη ότι έχει αυτήν την τάση προς την αγιότητα. Και προς την εξέλιξη της συνείδησης.
Κατά την άποψή σας, τι ήταν ο χριστιανισμός για τον άνθρωπο;
Ήταν ένα βήμα προς την κατεύθυνση πολύ μακρύτερο από όσο ήταν των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι επίσης ήξεραν γι’ αυτά τα πράγματα. Όσο πιο πίσω στο χρόνο πάμε, τόσο πιο πολύ ο άνθρωπος είναι κοντά στο ζώο από το οποίο προέρχεται. Υπήρξαν όμως πάντοτε άνθρωποι οι οποίοι έψαχναν κάτι καλύτερο, αλλά δεν μπορούσε να γίνει μεταβιολογικό DNA, δηλαδή να αποτελέσει ένα μέρος του πολιτισμού.
Η εξέλιξη της συνείδησης που ήταν και το αρχικό μου ερώτημα, συνεχίστηκε με φωτισμένους ανθρώπους. Και τώρα θα συνεχιστεί, αλλά έχει και μια άλλη ανώτερη έννοια από εκείνη που εμείς γνωρίζουμε οι απλοί άνθρωποι;
Ναι. Αυτό το βλέπουμε από την παγκοσμιοποίηση που κάποιοι πάνε να κάνουνε, η οποία δεν ξεκίνησε από χριστιανικές ιδέες αλλά από εβραϊκές. Από χριστιανικές ιδέες ξεκίνησε ο κομμουνισμός, ο οποίος με τους Ντοστογιέφσκυ και Τολστόϊ προετοίμασε το έδαφος για τον κομμουνισμό στη Ρωσία. Η ιδέα ότι οι άνθρωποι πρέπει να μοιράζονται δίκαια τα αγαθά τα οποία παρέχει η φύση στον άνθρωπο, δηλαδή να μην έχει ο ένας πολλά και ο άλλος τίποτα. Από εκεί μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο κομμουνισμός βρήκε εύφορο έδαφος στις χριστιανικές χώρες.
Κάποτε γνώριζαν οι άνθρωποι το Θεό μέσα από τη θρησκεία ή τη φιλοσοφία;
Το πολίτευμα και η φιλοσοφία που υπήρχαν και στην αρχαία Ελλάδα και στη Βυζαντινή εποχή και στη Ρωσία την προκομμουνιστική, ήταν ότι οι άνθρωποι γνώριζαν το Θεό, αλλά δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από τα κατεστημένα του ζώου όπου είχε ένα παρελθόν ενός εκατομμυρίου χρόνων και αυτοί είχαν χίλια χρόνια ή δύο χιλιάδες χρόνια. Είναι, δηλαδή, σαν να πας να παίξεις χαρτιά με έναν εκατομμυριούχο ή δισεκατομμυριούχο. Οπωσδήποτε θα χάσεις. Διότι αυτόν δεν θα τον ενδιαφέρει πόσα χάνει, αρκεί να πάρει τα δικά σου. Και κάποια στιγμή θα στα πάρει.
Μαρία Σ. Άνθη Δημοσιογράφος – Συγγραφέας
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ – Ο ΑΙΘΕΡΑΣ ΘΕΟΣ.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ. ΑΘΗΝΑ 2015.
ISBN: 978-960-597-025-3.