Η μεταστοιχείωση

Τα αρχαία Ελληνικά μυστήρια είχαν μέσα το στοιχείο της μεταστοιχείωσης αυτό επιτυγχάνετο δια της θερμότητας και της ακτινοβολίας. Μια δέσμη ακτίνων και ενεργειών έφθανε για να βρεθούν οι μυημένοι κάτω από αυτό το φάσμα το οποίο το βρίσκουμε παντού όπου οι θεοί προστατεύουν ή έχουν υπό την επιρροή τους, ανθρώπους οι οποίοι είναι ροστατευόμενοι τους. Οι λέξεις που θα αναγνωρίσουμε το φαινόμενο είναι πέπλος και νέφος. Το γεγονός ότι το νέφος και ο πέπλος κάτι είναι, φαίνεται στα αρχαία κείμενα στον ́Ομηρο που μας κάνει λόγο για το πέπλο της θεάς Αθηνάς που προστατεύει τους ήρωες στη μάχη. Αυτό επενεργεί όπου συμβαίνει και γίνεται κάτι άλλο από αυτό που διαδραματιζότ αν μέχρι τώρα. Αλλάζει δηλαδή ροή των πραγμάτων. Αυτό αποδεικνύεται από την μοριακή μεταβολή που υπέστησαν οι μυημένοι στο ιερό της θεάς στο άδυτο ή του θεού κατά την διάρκεια μιας τελετής. Ο Γ. Σακελλαρίου μας περιγράφει την τελετή των Ελευσινίων Μυστηρίων, μας λέει ότι:

«Την εσπέραν της τελευταίας ημέρας οι υπο μύησιν συνήρχοντο είς το μάλον απόκρυφον μέρος του ιερού άλσους ίνα παραστώσιν εις το δράμα της «απαγωγής της περσεφώνης». Η σκηνή αυτή παρίσταται εις το ύπαιθρον εις λειμώνα πλησίον πηγής εις βάθος του σπηλαίου πέριξ της οποίας νύμφαι κατεκλίνοντο. Είς το βάθος του σπηλαίου φαίνεται η Περσεφώνη καθισμένη επί θρόνου, παρ’ αυτήν δε η μήτηρ της ορθία κρατούσα σκήπτρον εις την χείραν και κάλαθο επί κεφαλής».

(Σακελλαρίου, 1963, σελ. 127).

Για να συνεχίσει πάλι ο συγγραφέας στην τελευταία μέρα να μας τονίζει για τα αποτελέσματα της τελετής μύησης των Ελευσινίων μυστηρίων.

«Και ούτως έληγε η τελετή των Ελασσόνων τούτων μυστηρίων. Οι νεόφυτοι εγένοντο μύσται και επανήρχοντο εις τας εργασίας των πλην μέγας πέπλος Μυστηρίων επεξετάθη προ των οφθαλμών των και νέφος τι παρενέπεσε μεταξύ αυτών και του εξωτερικού κόσμου. Συνάμα όμως διηνοίχθη εν τω πνεύματί των εσωτερικός τις οφθαλμός, δι’ ού έβλεπον αμυδρώς άλλον κόσμον, πλήρη εφέσεως προς περαιτέρω γνώσιν, της οποίας ετύγχανον είς τα μείζονα μυστήρια».

(Σακελλαρίου, 1963, σελ. 128).

Με λίγα λόγια εδώ βλέπουμε ότι μετά την τελετή άνοιγαν τα κύτταρα του εγκεφάλου στους νεόφυτους μύστες. Είχαν πλήρη έφεση για περαιτέρω γνώση. Η μοριακή μεταβολή επετεύχθη με τον μέγα πέπλο και το νέφος μεταξύ αυτών και του εξωτερικού κόσμου. Αυτό το νέφος έχει χρώμα λευκό διότι είναι όπως ο «σάκος» του πλακούντα λευκός που κυοφορείται το μωρό. Η γέννηση έχει μέσα το χρώμα αυτό είναι ολόλευκη. Το μυαλό τους θα αρχίσει απ’ εδώ και στο εξής να φέρει την αναγέννηση στη γνώση κι όλα αυτά, μέσα στον πέπλο του μυστηρίου. Οι μύστες, δεν θα ξαναγίνουν ποτέ όπως πριν μετά από αυτήν την μοριακή μεταβολή που έχουν υποστεί.

Ακόμη κι αν στο μέλλον δεν κρατήσουν τον έντιμο βίο τους, όπως πρέπει και αρμόζει να κάνει ένας μύστης, αυτοί πάλι θα έχουν ένα ακτινοβόλο φως πάνω τους, εκτός κι αν ροδώσουν που σημαίνει θάνατος. Η μεταβολή αυτή δεν χάνει ποτέ τα ίχνη της, απλώς μετά το λάθος, δεν θα έχουν εξέλιξη και θα έχουν το σημείο της αναγέννησης σε πολύ χαμηλή ισχύ. Όμως πάντα θα υπάρχει η ευκαιρία της μετανοήσεως και της επαναφοράς μέσω της εξαγνήσεως. Ίδιος πάντως δηλαδή τυφλός χωρίς όραση όπως ήταν πριν, δεν θα ξαναγίνει ποτέ κανείς. Τόσο δυνατή είναι αυτή η χημεία που δημιουργείται από αυτή τη δέσμη φωτός, που στην ουσία είναι ακτίνες ενέργειας, αλχημικής καύσης άλλων πλανητών. Η κάθοδος του νέφους ήλθε δια σχήματος στήλης στο απόκρυφο σημείο του ιερού της θεάς Δήμητρας και σκέπασε τον νεόφυτο μύστη ως πέπλος. Αυτός ο πέπλος είναι αόρατος.

Το νέφος επίσης είναι αόρατο γεμάτο χημεία. Ποτίζεται το μαγνητικό μας πεδίο με το νέφος, μέσω των δύο πόλων μας που έχουν ηλεκτρισμό και μαγνητισμό έτσι έγινε και με τους μύστες τους νεόφυτους. Κι εμείς παίρνουμε αυτό το νέφος αλλά σε πολύ χαμηλοτάτη δόση. Μην αμφιβάλουμε γι’ αυτό, διότι ολόκληρο το σύμπαν είναι καθισμένο πάνω σε αυτό το σταυρό, του ηλεκτρομαγνητισμού, είναι η αιώνια ροή του σύμπαντος. Αν βάλετε τα χέρια στην έκταση θα σχηματισθεί αυτό το σχήμα και είναι το πιο δυνατό για να γίνει κανείς ένα με τα ουράνια σύμπαντα. Τώρα πια οι μύστες είναι ποτισμένοι με την ατομική ενέργεια και άλλων πλανητών και τα σωματίδια που σχηματίστηκαν γιατί αυτοί οι πλανήτες γέννησαν την οντότητά του μύστη σε πυκνά και σε αραιά ή ελαφρά στοιχεία.

Αυτά τα στοιχεία, βγαίνουν και ακτινοβολούν από το σημείο που έχει τη βάση του το άγαλμα της θεάς. Είναι βέβαιο ότι ο στύλος και η βάση έχει συγκεντρώσεις ελαφρότατων στοιχείων που επενεργούν και δημιουργούν τη μεταστοιχείωση σε άλλα στοιχεία βαρύτερα. Στο σημείο που κάθεται η θεά ή είναι το άγαλμά της συμβαίνει αυτό το φαινόμενο, η επίκληση και οι προσευχές δημιούργησαν ένωση και άνωση. Έφυγε ενέργεια προς τα πάνω και μετά η δύναμη της ενέργειας επέστρεφε πίσω με ορατά αποτελέσματα. Αυτή είναι η διαδρομή προσευχής και ενέργειαςπου στέλνουμε εμείς οι άνθρωποι προς τα πάνω.

της Μαρίας Σ. Άνθη
Απόσπασμα από το κεφ. 1.5 του Βιβλίου με τίτλο:
«Ως δια μαγείας… και κατά γράμμα»
ISBN 978-960-93-5233-8-
Ηλεκτρονική έκδοση 2013