Η Μεταφυσικόητα (2 Μέρος)

Αυτή τη δύναμη που υπάρχει μόνη της και περιπλανιέται στο σύμπαν κι ανάμεσα στους ανθρώπους και που πραγματοποιεί το ακατόρθωτο, οι άνθρωποι την ονόμασαν μαγεία. Το ακατόρθωτο γίνεται σε καίριες στιγμές, σε συγκεκριμένες. Αν και δεν επιτυγχάνεται πάντα, είναι μια ζωγραφιά με τα χρώματα της ίριδας, έχει γεωμετρικό σχέδιο και τα μαθηματικά της μεταφυσικής ή του πνεύματος διότι μέσα μας δεν κατοικεί μόνο η ψυχή μας αλλά και το πνεύμα το οποίο είναι διάχυτο σε όλο το σώμα.

Όταν λέμε μαγεία εννοούμε την ανώτερη ψυχική αισθαντικότητα, την ψυχική ολοκλήρωση και ανάταση ώστε να επιτευχθεί η ένωση και η ζεύξη του φυσικού σώματος και του αστρικού. Είναι η ομορφιά που λειτουργεί με το νόμο της συνέχειας. Διέπεται από έναν αυτοματισμό. Δεν εννοούμε μαγγανεία και άλλου τύπου λαϊκή τελετουργική διαδικασία, η οποία είναι βλασφημία προς το θείο και σε οτιδήποτε έδωσε ο Θεός δώρο για τον άνθρωπο, δηλαδή την ίδια τη ζωή. Δεν εννοούμε επίσης και υψηλού τύπου κάστες που ακολούθησαν άνθρωποι αξιόλογοι για το καλό δήθεν της ανθρωπότητας. Οι κάστες αυτές σήμερα είναι ένα κλειστό καρύδι με μια καρδιά που σκοπό έχει την κοσμοκρατορία. Αυτό και μόνο σαν απλή σκέψη δεν είναι αλαζονική;

Άλλωστε τα μεγαλύτερα εγκλήματα στον πλανήτη με σκοπό για το ανθρώπινο καλό έγιναν…..

Η κοσμοκρατορία δεν βγαίνει στα μαθηματικά και δεν μπορεί να σταθεί και η ιστορία έδειξε ότι σωριάζεται κάτω. Οι ανθρώπινες δυνάμεις είναι πολύ μεγάλες, γι’αυτό το ανθρώπινο είδος θα κατορθώσει να επιβιώσει για άλλη μια φορά σε μεγάλη καταστροφή, όπως και στο παρελθόν σε παγετώνες και κατακλυσμούς. Καμιά φορά οι δυνάμεις ξεπερνούν κάθε φαντασία στον άνθρωπο. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει τεράστιες δυνατότητες, ο αριθμός του χώρου του έχει άπειρα μηδενικά που δεν μετρώνται και κανείς δεν ξέρει το τέλος τους. Αυτό το ερώτημα παραμένει ανοιχτό, επειδή οι ενώσεις και οι αντιδράσεις μέσα σε εγκεφαλικές αναλαμπές σχηματίζουν τέσσερις πλευρές και όπου υπάρχει ένωση, εκεί υπάρχει και εγκεφαλική αναλαμπή.

Όλα ξεκίνησαν από μια ένωση, κάτι ενώθηκε με ένα άλλο ή μπήκε μέσα σε ένα άλλο ή συνέπλευσε με ένα άλλο. Ο εγκέφαλος στο αριστερό του μέρος, στη φαντασία και στο όνειρο έχει κάτι σαν προσομοιωτή, αν μπει μέσα μια ιστορία με όλες τις εικόνες σε συνέχειες, θα βγάλει αποτέλεσμα. Αν αλλάξει την ιστορία, πάλι θα βγάλει ένα αποτέλεσμα.

Πάντως, αν ο πρωταγωνιστής είναι προβληματικό άτομο και ψάχνουμε να διαλέξουμε το καλύτερο αποτέλεσμα, όλες οι ιστορίες και τα αποτελέσματα δεν θα είναι επιθυμητά, γι’ αυτό αν μας ρωτήσει κανείς να του πούμε πως θα χειριστούμε την κάθε κατάσταση, θα νιώσουμε το αίσθημα του αδιεξόδου. Η βάση του ατόμου που διαλέξαμε για τον υποτιθέμενο προσομοιωτή δεν αλλάζει. Στη φαντασία και το όνειρο, η επικοινωνία που αναπτύσσεται δεν έχει την ακρίβεια την ιδανική που θα θέλαμε για να μην πέσουμε έξω στις προβλέψεις μας. Έχει κι εκεί 25% χώρο ελεύθερο για επεξεργασία και αποθήκη πληροφοριών για φόρτωση, έτσι το επ’ ακριβώς έχει μια μικρή αλλαγή πορείας, όχι όμως πάντα. Τα νούμερα και η μέτρηση στο αριστερό μέρος του εγκεφάλου, είναι συγκεκριμένα σε κώνο σε τετράγωνο και σε τρίγωνο. Ο προσομοιωτής έχει συγκεκριμένες κινήσεις και αριθμούς, οι οποίοι είναι βασισμένοι στους αριθμούς του Πυθαγόρα. Το σχήμα που θα κινηθούν οι αριθμοί γεωμετρικά, καθορίζει το βεληνεκές μέσα στο χρόνο.

Αν μας ενδιαφέρει, δηλαδή, η αντίδραση του πρωταγωνιστή να είναι θετική και διαχρονική και να μην έχει ημερομηνία λήξεως, αυτό εξαρτάται στο σχήμα του προσομοιωτή που διαθέτουμε, θεωρώ ότι το τετράγωνο είναι το ιδανικότερο, διότι σχηματίζει περισσότερες γωνίες.

  Της Μαρίας Σ. Άνθη
«Η επανάληψη… Το άνοιγμα των πυλών»
Εκδόσεις Δεσμός. Αθήνα 2013