Η Μεταφυσικότητα (1 Μέρος)

Μέχρι εδώ παρατηρούμε μια μεταφυσικότητα που έχει άμεση σχέση με το περιβάλλον, επίγειο και έναστρο, που έχει άμεση σχέση με το σώμα μας, τη χημεία του, τη ψυχή και το πνεύμα. Αυτά τα τέσσερα στοιχεία διατεταγμένα οριζοντίως και καθέτως θα κληθούν να μας αποκαλύψουν το ποιοι ήμαστε, αν εμείς το θελήσουμε, αν εμείς το επιλέξουμε. Και δεν πρέπει μόνο απλώς θεωρητικά να το θέλουμε και να μπορούμε αλλά να μην είμαστε και άπραγοι. Χρειάζεται πράξη σε κάτι ανώτερο και στο θείο. Όλοι έχουμε τη μεταφυσικότητα, που εξαρτάται από το πόσο καλοί ή κακοί δέκτες μπορούμε να γίνουμε.

Είναι η δύναμη που διέπει τα ανθρώπινα. Εμφανίζεται με σημάδια, όχι μόνο στο όνειρο αλλά και στην πραγματική μας ζωή, η οποία έχει εικονική πραγματικότητα. Κάθε αλήθεια που ορίζεται τετμημένα και τεταγμένα από παράλληλες δυνάμεις σε ένα ορισμένο φυσικό πεδίο τότε δεν είναι παρά μόνο εικονική. Αυτή που δεν είναι εικονική συμβαίνει σε ένα παράλληλο σύμπαν οντοτήτων που εκεί λέγεται μετά και εδώ ονομάζεται τώρα, δηλαδή σε εμάς. Το μετά ορίζει το τώρα. Ποια είναι η πιο αληθινή αλήθεια; Το τώρα ή το μετά;

Και τα δύο φυσικά πεδία έχουν την αλήθεια. Το ένα περικλείει μια αλήθεια και αυτό το ένα, είναι που παρεμβάλλεται στο άλλο και σύμφωνα με τους κανόνες ο πρώτος επικρατεί του δεύτερου. Ο παλαιότερος του νεότερου. Ουσιαστικά πρόκειται για δύο συγγενείς πολιτισμούς που ο παλαιότερος υπερισχύει, ορίζει κατά ένα μεγάλο μέρος στα μαθηματικά τα ανθρώπινα, διότι ο δικός μας πολιτισμός εξαρτάται από εκείνον που πρωτογεννήθηκε.

Εφόσον ο επηρεασμός για το θετικό ή το αρνητικό εξαρτάται από τη δόνηση, σε ποιο βαθμό δηλαδή η χημεία ενός σώματος και ψυχισμού μπορεί να δεχθεί τον παλμό που είναι ένας ξένος για μας Ηλεκτρομαγνητισμός, ο οποίος μοιάζει με τον γήινο, αλλά δεν είναι ολόιδιος, τότε και η δόνηση θα ορίζει και το μέγεθος της παρεμβολής του ενός κόσμου στον άλλο. Άνθρωποι που κάποτε υπήρξαν και άλλοι που σήμερα εξακολουθούν ακόμη να υπάρχουν είναι το μέσον για την καλυτέρευση της ζωής άλλων ανθρώπων εκούσια ή ακούσια και είναι οι αγαπημένοι άλλων πλανητών καιοντοτήτων. Το τι ορίζει την αλήθεια είναι ένα πολύ περίπλοκο θέμα διότι ο άνθρωπος έχει λιγότερα θέματα να διαχειριστεί με την αυτοδυναμία του απ’ ό,τι ο ίδιος νομίζει κι αυτό γιατί υπάρχει ένας συσχετισμός δυνάμεων και εξισώσεων που δε βασίζονται πάνω στο νόμο των πιθανοτήτων. Αυτές οι δυνάμεις με τα βασίλειά τους, τους στρατούς τους και τους νόμους τους, άφησαν τις πιθανότητες για τους ανθρώπους.

Στην προκειμένη περίπτωση, όταν μιλάμε για εξισώσεις, τις εννοούμε στην κυριολεξία να συμβαίνουν την ώρα των πράξεών μας, αφού κάθε πράξη μας ηθικά, πρακτικά και συνειδητά αποτυπώνεται σε αριθμούς και έχει και συγκεκριμένη γεωμετρία γιατί ο χώρος έτσι μετριέται. Μετριέται το περιβάλλον, σε σχέση με τη γη που πατά και δονείται ο άνθρωπος με τα άστρα που αποτυπώνουν την κίνησή του, ύμφωνα με τη δόνηση και την άνωση που στέλνει ο ίδιος προς τα πάνω. Η δόνησηκαι η άνωση καταργούν το νόμο της βαρύτητας. Όπου καταργείται η βαρύτητα και η φυσική έχει δικαίωμα δράσης η μεταφυσική με την παρεμβολή. Παρεμβολή σημαίνει αυτός και ο άλλος κόσμος μαζί ή ότι μόνο αυτός κάνει χώρο ή δίνει τη θέση του για λίγο σε έναν άλλον, μέσα από μια συνθήκη μεταξύ των δύο. Αυτό δεν μπορούμε να το διακρίνουμε αμέσως, αλλά αργότερα σαν μια ταινία στην επανάληψη. Επειδή έγινε αναφορά στο παραπάνω κείμενο στο συσχετισμό δυνάμεων έχω να πω τούτο:

Μην ψάχνει κανείς να βρει το συσχετισμό ως κάτι αφηρημένο, κάτι που δεν γνωρίζουμε επ’ ακριβώς και τον ονομάσαμε συσχετισμό. Η διαφορετικότητα μέσα σεμια πολυπλοκότητα βασίζεται σε νόμους, οι νόμοι απορρέουν από εξουσίες και αντίπαλα στρατόπεδα, όπου γίνονται κι εκεί πόλεμοι, γιατί όλοι έχουν μια θέση στο σύμπαν, το θέμα είναι πώς θα μπορέσουμε να διακρίνουμε αυτή τη διαφορετικότητα και να την αποκωδικοποιήσουμε. Γίνεται μάχη για το ποιος θα επικρατήσει, ιδίως όταν κρίνεται ο πλανήτης γη.

Ο κάθε άνθρωπος είναι ένας κόσμος και κανείς δεν χάνεται έτσι στο απόλυτο μηδέν επειδή πέθανε στη γη. Αυτό δε σημαίνει τίποτα στο υπερπέραν. Ένας θάνατος εδώ σημαίνει μια επιπλέον θέση για σχολείο εκεί. Για επιδιόρθωση ή για μάθημασχετικά με όσα έγιναν στη γη, το οποίο θα κρατήσει για λίγο εκεί και για χρόνια εδώ. Κρίμα στους ανθρώπους που δεν συγκέντρωσαν τις προστατευτικές δυνάμεις του σύμπαντος, δεν γνώριζαν το μετά και σε έναν άτυχο συσχετισμό έχασαν τη ζωή τους.

Πάντα προσεύχομαι γι’ αυτούς και κάθε μέρα έστω και για ένα λεπτό σκέφτομαι πόσο πεταμένοι στη ζωή ήταν, γιατί ήσαν αδύναμοι. Η εξίσωση άσκησε ελκτική δύναμη. Τους τράβηξε χωρίς εκείνοι καν να αντισταθούν. Η συμπεριφορά και η ηθική των ανθρώπων αποτελεί βασικό παράγοντα προσδιορισμού ταυτότητας σε ό,τι αφορά στη μεταφυσική και το σημαντικότερο απ’ όλα στη ζωή ενός ανθρώπου είναι να γνωρίσει τις Συντεταγμένες του. Όταν το καταφέρει σημαίνει ότι πήρε την άδεια. Για αυτό και είναι η μεγαλύτερη εν ζωή τιμή να δοθεί το κλειδί αυτό στον άνθρωπο, να μπορέσει να ανοίξει μια πόρτα. Πολλοί θα αναρωτηθούν μα γιατί δεν γίνεται να δοθούν τα φώτα και να εξελιχθεί ο άνθρωπος προς το καλύτερο.

Τα εμπόδια απομάκρυναν τον άνθρωπο από αυτή την εξέλιξη, διότι στον συσχετισμό των δυνάμεων δίνεται τροφή σε χαμηλότερα επίπεδα άλλων δυνάμεων όταν δεν τηρηθούν οι κανόνες, οι οποίοι συνήθως είναι πολύ σκληροί. Οι άνθρωποι μέχρι στιγμής έχει φανεί ότι δειλιάζουν μπροστά σ’ αυτή τη δοκιμασία.

Είναι σαν να τους υπαγορεύεται να σταματήσουν να αναπνέουν και να έχουν οξυγόνο, με αποτέλεσμα να μην μπορέσουν να αποφύγουν τα λάθη, όπως έχει αποδείξει η ιστορία μέχρι σήμερα. Ένα μεγάλο μέρος της γνώσης στους πλανήτες είναι ζωτικής σημασίας για αυτούς τους ίδιους, γι’ αυτό δεν προσφέρεται στον άνθρωπο να τη διαχειριστεί. Πολλές γνώσεις δόθηκαν τα τελευταία χρόνια, αλλά αυτές είναι σταγόνες στον ωκεανό γι’ αυτό που πρόκειται να επακολουθήσει στην ανθρωπότητα, η οποία μόλις που ετοιμάστηκε για αυτήν την αλλαγή στη συνειδητότητά της. Η βάση στη μεταφυσική έχει χρώμα μαύρο, διότι ακόμη και ο πιο ενορατικός, δυνατός άνθρωπος, έχει να αντιμετωπίσει το άγνωστο. Το μαύρο είναι το χρώμα της μύησης. Το άγνωστο δεν έχει φως, είναι αβέβαιο. Η δύναμη αυτή ήταν, είναι και θα είναι μόνη της στο σύμπαν, είναι η “μαγεία”, το μαγευτικό, το ανεξήγητο που ήλθε για τη θεραπεία των ανθρώπων και τη ψυχική τους ανάσταση από κτήσεως κόσμου.

Είναι ζωή που άρχεται των πάντων, σε κάθε βασίλειο του υπερπέραν σε κάθε πλανήτη. Είναι το θείο και στο βάθος το πανάγαθο φως. Η “μαγεία” θα υπάρχει μόνη της, η ενέργειά της κανείς δεν ξέρει που θα εμφανισθεί για να τη νιώσουν οι άνθρωποι, δεν υπάρχουν διαπραγματεύσεις με το άγνωστο. Δεν υπάρχουν συντεχνιακές καταστάσεις και βοηθοί, ούτε κάστες και ομάδες που να διαφεντεύουν τις τύχες της ανθρωπότητας, είναι η δύναμη η αγέννητη, η άχρονη, η ακατοίκητη. Το φιλτράρισμα από όλη αυτήν την κατάσταση και το απαύγασμα που είναι τελικά το φως, η αθωότητα ενός παιδιού, η αγνότητα της παρθένου, η αμεροληψία, η εσωτερική παρθενία που αναζητά η φιλία.

  Της Μαρίας Σ. Άνθη
«Η επανάληψη… Το άνοιγμα των πυλών»
Εκδόσεις Δεσμός. Αθήνα 2013