Η Γείωση και η Άνωση (1 Μέρος)

Σύμφωνα με τη γενική σχετικότητα, ο χρόνος επιβραδύνεται όταν αυξάνει η επίδραση του βαρυτικού πεδίου. Ένας υπάλληλος παραδείγματος χάρη, που εργάζεται στο ισόγειο ενός ουρανοξύστη, θα μεγαλώσει πιο αργά από το δίδυμο αδελφό του, που εργάζεται στην κορυφή του κτηρίου! Βεβαίως η διαφορά στη γήρανση εδώ είναι πολύ μικρή (κάποια εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου) διότι, για τα δεδομένα του σύμπαντος η απόσταση των δύο γραφείων είναι μικρή και το βαρυτικό πεδίο είναι ασθενές.
(Albert Einstein, 2010, σελ. 12).

Το αντίθετο συμβαίνει στο μεταφυσικό πεδίο το οποίο αγκαλιάζει το φυσικό και γίνονται ένα. Τη γήρανση θα αποφύγει όποιος θα έχει άνωση, και θα έχει ένα άλλου είδους βαρυτικό πεδίο όπου τα άτομα θα συγκεντρώνουν υψηλές συχνότητες φωτός. Άνωση σημαίνει να μην έλκονται τα πόδια από ισχυρή βαρύτητα στη γη εξαιτίας του βαρυτικού πεδίου που αναπτύσσεται στο σώμα. Το σώμα είναι ανάλαφρο και αεράτο, σαν να μην πατάει με όλη του τη δύναμη στη γη. Σε αυτό βοηθάει η υγιεινή διατροφή, η θετική σκέψη και η ευχή ή προσευχή.

Εκ των πραγμάτων η γείωση είναι πολύ μεγάλη γύρω μας και δεν είναι δυνατόν να εισχωρήσει εξ ολοκλήρου ο άλλος κόσμος σ’ εμάς και στον κόσμο μας. Μπορεί μόνο να παρεμβάλλεται κι αυτό δεν είναι αμελητέο. Μπορεί, δηλαδή, να καταργείται κάποιος από τους φυσικούς νόμους σε ένα συγκεκριμένο γεωμετρικό πεδίο για να λάβει χώρα ένας άλλος αυτού του άλλου κόσμου μέσα σε μια δεδομένη χρονική στιγμή με συγκεκριμένη χρονική διάρκεια. Τότε μπορούμε να μιλάμε για μικρά θαύματα. Η παρεμβολή καταργεί τη μοντέρνα φυσική με την γενική θεωρία της σχετικότητας, καθώς και της βαρύτητας με το νόμο της παγκόσμιας έλξεως του Νεύτωνα.

Ο νόμος αυτός της βαρύτητας, λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα διότι και αστρικά και συμπαντικά όλοι αυτοί οι κόσμοι που φιλοξενούν οντότητες βρίσκονται στο άλλο άκρο της χοάνης. Επόμενο είναι ότι όταν ένας φυσικός νόμος δείχνει να μην βρίσκεται σε λειτουργία και συμβαίνει κάτι ανεξήγητο, τη θέση του να την παίρνει κάποιος άλλος. Όπως επόμενο είναι ο φυσικο-μαθηματικός τύπος που αναπτύσσεται να μην ανταποκρίνεται στα μαθηματικά που γνωρίζουμε. Ωστόσο όμως είναι τόσο κάτι απλό στην εξήγησή του, αν αποτυπώσουμε με σύμβολα το φαινόμενο και δεχθούμε τι είναι αυτό που γίνεται.

Μήπως αυτά είναι μαθηματικά για τα μετά τα φυσικά που έχουν την αναίρεση, την αντίστροφη μέτρηση ή κάποιο σύμβολο που ακόμη δεν γνωρίζουμε αναρωτιέται κανείς. Ο πλανήτης και το σύμπαν ολόκληρο δέχεται έναν καταιγισμό δυνάμεων, που κατά την φιλοσοφία ή την θεολογία μπορεί να είναι και θείες και να έχουν την δυνατότητα και το δικαίωμα να βρίσκονται ανάμεσά μας.

Οι διάφορες δυνάμεις έρχονται από συγκεκριμένα συμπαντικά πεδία με συγκεκριμένη συχνότητα. Η ταχύτητά τους είναι πέρα από κάθε σύλληψη του ανθρώπινου νου. Δεν μετριέται, διότι είναι τέσσερις φορές πιο γρήγορη από το ταχύτερο στοιχείο όπου εμείς γνωρίζουμε. Τέσσερις μέρες δικές μας είναι μια δική τους. Αυτό συμβαίνει στους περισσότερους πλανήτες πέρα από τα πέρατα της γης ή στην χώρα των πάγων όπου πήγαινε να μείνει και ο Ερμής. Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι ο άνθρωπος δεν έχει εξηγήσει το ανεξήγητο κι ότι είναι ένα κατώτερο ον με αρνητικά στοιχεία και δυσκίνητο. Ο άνθρωπος χάθηκε στο διάβα του. Θα βρει όμως το δρόμο του. Όλα εκεί τον οδηγούν. Στην απόρριψη του μηδενισμού και του υλισμού.

Τι σημαίνει ότι κάπου χάθηκε στην πορεία, για να αναπτυχθεί, να εξελιχθεί να πραγματωθεί; Υπάρχει η πολυπλοκότητα της πραγματικότητας και το 25% των πιθανοτήτων που ακόμη και το πιο δυνατό πνεύμα, θεότητα ή οντότητα δεν μπορεί να ελέγξει είτε να προβλέψει. Επομένως δεν υπάρχει απάντηση και η εξεύρεση της αλήθειας ακόμη και για τον πιο ταχύ νου, σε όλα και για τα πάντα.

Αυτό σημαίνει ότι όλοι χωράμε σ’ αυτή τη γη και για τις ανώτερες δυνάμεις άλλοτε ισχύουν οι νόμοι και τα αποτελέσματά τους με όλα τα χαρακτηριστικά τους και άλλοτε όχι. Υπάρχει η πολυπλοκότητα της πραγματικότητας και εκεί μέσα βρίσκονται τα ανθρώπινα συμπλέγματα. Οι άνθρωποι αφήνονται και ενδίδουν σε κάθε ιδιοτέλεια και μικρότητα, με αποτέλεσμα να εμποδίζονται να ανεβούν πολιτισμικά. Η κοροϊδία, η ειρωνεία, η παρεξήγηση και μόνο, δεν αφήνουν τον άνθρωπο να έχει πνευματική διαύγεια. Δεν προχωράμε σε άλλα επίπεδα, όπως να μην πάρει κανείς κάτι που δεν του ανήκει, να μην φθονεί να μην είναι ματαιόδοξος.

Αναλόγως των ανθρωπίνων συμπλεγμάτων και κατά πόσο έχει απορροφηθεί κανείς από αυτά, έχει και τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται και να βλέπει και με τις έξι του αισθήσεις. Τούτο όμως θέλει πολύ κόπο και θυσίες μεγάλες ενώ κανείς δεν σκέφτεται να καταπολεμήσει ούτε στο ελάχιστο τις ανθρώπινες αδυναμίες του. Έτσι, δεν μπορούν να αντιληφθούν τι συμβαίνει γύρω τους και ιδιαίτερα στον μη ορατό κόσμο. Ο εγκέφαλος όμως πιάνει συχνότητες από διάφορα πεδία, αλλά το άτομο δεν μπορεί να διακρίνει τα μικρά θαύματα στο φυσικό του πεδίο.

Της Μαρίας Σ. Άνθη
«Η επανάληψη… Το άνοιγμα των πυλών»
Εκδόσεις Δεσμός. Αθήνα 2013