Η Φυσική είναι Μαγική

Τα φυσικά λειτουργούν μαζί με τα μεταφυσικά. Δηλαδή όταν στους γαλαξίες μαζεύεται σκόνη σε μεγάλη έκταση και έχουμε άπειρα σωματίδια τα οποία συγκρατούνται σαν ένα χαλί και σχηματίζουν επιφάνειες με σπειροειδή κίνηση, τότε έχουμε το στροβιλισμό και με το χρόνο το σχηματισμό αστεριών. Στη γη το ίδιο γίνεται αν σηκώσουμε ένα βότσαλο, οι σπειροειδής γραμμές, μπορεί να βρίσκονται εκεί αποτυπωμένες ή σε ένα πλάσμα του νερού. Στα μετά τα φυσικά υπάρχουν νόμοι που παρεμβάλλονται στους φυσικούς. Αν ένα ανθρώπινο σώμα αναπαυθεί κατά τη διάρκεια του ύπνου, θα παρατηρήσουμε ότι τα όργανα ανανεώνονται ενώ πριν την ανάπαυση ήταν καταβεβλημένα από την εργασία ή την κούραση. Εκείνη τη στιγμή της ανανέωσης αναδημιουργείται η μοριακή σύσταση. Το άυλο που είναι η ενέργεια και ο νόμος της επικράτησε στο υλικό και αναγεννήθηκε, ανανεώθηκε δεν κατέρρευσε. Το ίδιο συμβαίνει αν η σκέψη έχει τη δυνατότητα να επικρατήσει της ύλης με διάφορους τρόπους. Στη σπείρα μέσα υπάρχει η γέννηση του νέου σώματος η σωματιδίου, ή η επαναφορά του από τα βάθη του χρόνου στο αέναο ταξίδι του σύμπαντος. Οι νόμοι της φυσικής έχουν ένα πλέγμα ρίζας από τη γέννηση και το αρχέτυπό της, δεν εμφανίζεται η φυσική πειραματική ξεκομμένη στη γήινη ατμόσφαιρα από τη μήτρα της που είναι οι κύκλοι του αρχέτυπου. Θα τους βρούμε μπροστά μας όσο κι αν τους αγνοούμε. Η σπείρα των γαλαξιών είναι φυσικομαθηματικά και γεωμετρία. Το ίδιο και τα λουλούδια, οι κερίθρες των μελισσών, η παλάμη με τα δάχτυλά μας που είναι ένα όργανο του σώματος η καρδιά μας, η βιολογία σε ότι υπάρχει γύρω μας με εμάς μέσα. Όλα αυτά είναι φυσική μαθηματικά και γεωμετρία. Είναι η λειτουργία του σύμπαντος πάνω στα πλάσματα. Εμείς πρέπει να λάβουμε υπόψη τους ανώτερους νόμους ηθικής που είναι σεβασμός σε κάθε ύπαρξη για να μπορούμε να καταλάβουμε το πώς και το γιατί της κάθε λειτουργίας της ή γιατί κάθε πλάσμα υπάρχει.

Πολύ σημαντικό είναι να γνωρίζουμε πώς ενώθηκε η ύλη του δηλαδή το σώμα του με την αρχετυπική ενέργεια δηλαδή με κάποιες ιδιότητες της φυσικής που είναι ζωτικής σημασίας και που μπορεί να είναι μια ενέργεια εκατομμυρίων ετών. Κάθε ήλεκτρον είναι τελειοποιημένο στο νόμο της αναγέννησης και της επανάληψης όλων των ειδών. Τακτοποιείται συνεχώς και βρίσκεται πάντα εν’ κινήσει από ακαθόριστες δυνάμεις τις οποίες δεν έχουμε ανακαλύψει διότι τις έχουμε αμφισβητήσει. Πολλά βιολογικά φαινόμενα έχουν υπόβαθρο το υλικό και το πνευματικό σώμα όταν όμως ύλη και πνεύμα ενώνονται κάτι άλλο μεσολαβεί για να έχουμε τη γέννηση. Ο Απόστολος Παύλος είχε πει ότι υπάρχει πνευματικό σώμα και υλικό σώμα. Στην πράξη πώς γίνεται, εργάσθηκαν αργότερα και μίλησαν πολλοί επιστήμονες μετά από έρευνα. Ο Guy Lyon Playfair μας εξηγεί «Για μια συμπληρωματική πρόταση για το πώς ενώνονται τα δύο σώματα στρεφόμαστε προς το έργο του Άλαν Καρντέκ, «Γένεσις» (1868), όπου βρίσκουμε τα εξής, αλλά λίγο συμπυκνωμένα και παραφρασμένα: Το πνεύμα ελκύεται προς την ύλη από μια ακατανίκητη δύναμη, από τη στιγμή της σύλληψης. Αλλά το πνεύμα δεν μπορεί να δράσει επί της ύλης άμεσα, χωρίς ένα ενδιάμεσο, δηλαδή ένα ημι-ύλικό περιπνεύμα ενώνεται μόριο προς μόριο με το σώμα που σχηματίζεται κι έτσι επιτρέπει στο πνεύμα να ριζώσει στο έμβρυο, όπως ένα φυτό ριζώνει στο έδαφος. Όταν το έμβρυο φθάσει στην πλήρη ανάπτυξή του, η ένωση είναι πλήρης και το όν γεννιέται στην εξωτερική ζωή του κόσμου μας. Κατά την γέννησή του, το πνεύμα ξεχνάει τις αναμνήσεις των περασμένων υπάρξεών του, μολονότι κάποτε θυμάται καθημερινά συμβάντα περασμένων χρόνων σαν αναμνήσεις φευγαλέων ονείρων. Ωστόσο διατηρεί τις λανθάνουσες ικανότητές του, οι οποίες του επιτρέπουν να διαπλάσσει το σημερινό σχέδιο της ζωής του και να προσθέσει στο γενικό απόθεμα των εμπειριών του». (Playfair, 1979, σελ. 105).

Θεωρώ ότι η ερμηνεία των φυσικών και μεταφυσικών φαινομένων έχει μια κοινή συνισταμένη που είναι τα σωματίδια τα οποία γεννήθηκαν με πυρήνα χημείας και στο υπόλοιπο μέρος τους καταλαμβάνει το πεδίο της φυσική. Ερευνώντας τα στοιχεία της φυσικής και τα σωματίδια που αποκαλύπτονται βρίσκουμε αλήθειες για τις δυνάμεις της φύσεως και έτσι δίνουμε μετά από έρευνες και μελέτες απαντήσεις σε ότι δεν μπορούσαμε να εξηγήσουμε. Συμπερασματικά αναφέρω πως οτιδήποτε βρίσκεται στο ενδιάμεσο της ύλης και της αϋλότητας που έρχεται νε συνδέσει τον έναν κόσμο με τον άλλον έχει μέσα καθαρή Αλχημεία αυτό τουλάχιστον βλέπουμε στις διάφορες περιπτώσεις. Ο ηλεκτρισμός με το ήλεκτρον δημιουργεί ηλεκτρομαγνητισμό, ηλεκτροχημεία και φυσικά φαινόμενα που δεν τα έχουμε ακόμη ερευνήσει ή που τα έχουμε παραμελήσει διότι τίποτε δεν είναι που δεν ανακαλύπτεται, όλα εμφανίζονται και εξηγούνται κάποια μέρα. Ακόμη και στις μέρες μας πολλά δεν αναφέρονται, δεν αποτελούν για κάποιους σημαντικά θέματα και άξια αναφοράς. Σήμερα στην εποχή με την άμεση επικοινωνία όλα πρέπει να αναθεωρηθούν και να ερευνηθούν ξανά και ξανά.

Αξίζει να γίνει μια ιδιαίτερη έρευνα για κάποια άλλα πεδία ζωής όπως αυτά του Μπερ. «Ο Χάρολντ Σάξτον Μπερ πρώην καθηγητής της ανατομίας στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Γαίηλ, δημοσίευσε συνολικά ενενήντα τρεις επιστημονικές εκθέσεις μεταξύ 1916 και 1956, περιλαμβανομένων και μερικών που δημοσιεύθηκαν από το 1935 και πέρα, γι’ αυτό που αποκαλούσε Ηλεκτροδυναμική Θεωρία της ζωής. Αλλά μόνο το 1977 δημοσίευσε το πρώτο βιβλίο του και τότε μόνο οι ανακαλύψεις του έγιναν γνωστές στο ευρύ κοινό για πρώτη φορά. Η σπουδαιότερη ανακάλυψη του Μπερ, που δημοσιεύθηκε το 1935, ήταν πως όλα τα ζωντανά πράγματα περιβάλλονται από ένα μαγνητικό πεδίο που μπορεί να μετρηθεί. Αυτό δεν καθορίζεται μόνο από την ατομική δομή της ζωντανής ύλης, αλλά επίσης την οργανώνει. «καθορίζει και καθορίζεται από τα συστατικά», όπως το διατύπωσε. «Πρέπει να είναι ένας μηχανισμός του οποίου το αποτέλεσμα είναι ακεραιότητα, οργάνωση και συνέχεια». (Playfair, 1979, σελ. 113). Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Μπερ μπορούσε να χαρτογραφήσει τα πεδία ζωής και να ανακαλύψει κακοήθης όγκους όπως ισχυριζόταν, να προβλέψει πότε οι άνθρωποι θα νιώσουν καλύτερα ή χειρότερα να χαρτογραφήσει την κατεύθυνση προς την οποία θα αναπτυχθεί το νευρικό σύστημα ενός βατράχου πριν αυτό συμβεί. Υπέθεσε ότι στο μέλλον θα μετράμε τη λύπη και την αγάπη με βολτάμετρο. Όπως έγραψε ο Μπερ, η φύση φαίνεται απρόθυμη να αποκαλύψει τα μυστικά της στους διανοητικά αλαζόνες. Κι εδώ αυτό που μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο νόμος των ηθικών κανόνων είναι πάνω από κάθε τι.

Θεωρώ ότι η εικόνα που προσλαμβάνουμε με τα άπειρα άτομα ύλης που μας περιβάλλουν, έχει πάνω μας επιδράσεις αλλά κι εμείς δεν μένουμε αμέτοχοι. Προκαλούμε μια αλληλεπίδραση και έχουμε ευθύνη πως χειριζόμαστε όλο αυτό και πως το δεχόμαστε και τι βλέπουμε γύρω μας. Η ποιότητα ανάλυσης μιας προσλαμβάνουσας παράστασης επηρεάζει κατά πολύ αυτό που θα δεχθούμε ή που θα συμβεί αργότερα. Η χημεία των ενεργειών απελευθερώνεται από εμάς κι αυτό που θα πάρουμε θα είναι ανάλογο με αυτό που θα πάρουμε από τα αποθεματικά της φύσης διότι το σύμπαν ναι μεν ενεργεί και επενεργεί εδώ και τώρα αλλά είναι όλα από τα αποθέματά του τα οποία ποτέ δεν θα τελειώσουν.

Ότι υπάρχει στη φύση βρίσκεται κι εντός μας. Όπως λειτουργούν στη φύση λειτουργούν κι εντός μας αυτό τα βλέπουμε μέσα από την έρευνα ενός άλλου επιστήμονα που εργάσθηκε με πάθος στην έρευνα. Ο Χουέιτλυ Κάρινγκτον πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του, μελετώντας τα ψυχικά φαινόμενα. «Κατά τη διάρκεια μιας μελέτης του περί του νου, διαμέσου του οποίου πρέπει να λειτουργεί η τηλεπάθεια, πρότεινε την ιδέα ότι ο νους μπορεί να έχει τα δικά του συστατικά τα οποία ονόμασε ψυχόνια. Πρότεινε ότι τα ψυχόνια θα μπορούσαν να υποδιαιρεθούν, σε εικόνες κι αισθητήρια. Το αισθητήριο είναι ένα ψυχόνιο που δημιουργείται όταν τα σωματικά ερεθίσματα χρησιμοποιούνται στα αισθητήρια όργανά μας, όπως όταν ακτίνες φωτός πέφτουν στο μάτι ή ηχητικά κύματα χτυπούν το τύμπανο του αυτιού. Η εικόνα είναι αυτό που μένει μετά από την καταγραφή του αισθητηρίου. Τα αισθητήρια και οι εικόνες, σκέφτηκε ο Κάριγκτον, μπορεί να αποδειχθεί πως είναι τα μόνα συστατικά του νου κι ίσως μπορούν να μειωθούν, όπως γίνεται με τα άτομα των χημικών στοιχειών. Θεωρούσε το νου ως «σύστημα ψυχονίων», περίπου με την έννοια που το σώμα είναι «σύστημα κυττάρων». Τα ψυχόνια είπε, συνδέονται μεταξύ τους σε ομάδες συσχέτισης, περίπου όπως τα συνδέονται με κολλητικές δυνάμεις και τα άτομα με ηλεκτρικές δυνάμεις. Αυτή είναι μια από τις πρώτες παρουσιάσεις της ιδέας ότι ο νους μας επειδή είναι ουσιαστικό πράγμα, πρέπει να έχει κάποια δομή. Πρέπει να είναι φτιαγμένος από μη ύλη, ή αυτό που αποκαλούμε ψυχική ύλη». (Playfair, 1979, σελ. 109, 110).

Αναφέραμε επιστήμονες που ερεύνησαν την σύνδεση του υλικού με του μη υλικού κόσμου και βρήκαν ένα είδος ημιύλης ή μη ύλης που λειτουργεί με τη μέθοδο των συστημάτων όπως και τα άλλα συστήματα π.χ το σύστημα κυττάρων στο σώμα. Η θεωρία των συστημάτων έχει εκφραστεί από φυσικούς αστροφυσικούς και άλλους επιστήμονες που έχουν ερευνήσει τη θερμοδυναμική, τα ανοιχτά και κλειστά συστήματα του σύμπαντος.

Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα φυσικά λειτουργούν μαζί με τα μεταφυσικά είναι ρίζες συμπαντικές αναμφισβήτητες και απορρέουν από την ενότητα. Τα ευφυή αποτελέσματα έχουν κι ευφυή ρίζες, Ο Κάριγκτον και ο Μπερ, αυτό ήθελαν να αποδείξουν τη σύνδεση του πνεύματος με την ύλη και άλλοι επιστήμονες οι οποίοι έκαναν σπουδαίες ανακαλύψεις αλλά δεν μπόρεσαν να τις αποδείξουν. Όλοι αυτοί οι προικισμένοι άνθρωποι από τη φύση τους, αφιέρωσαν όλη τους τη ζωή πάνω στην επιστήμη τους, κόμισαν το νέο. Από το πουθενά έτσι ξεκάρφωτα δεν έρχεται τίποτα. Και όσοι μελετούν και ερευνούν κάτι για να το αποδείξουν μπορεί να περάσουν πολλά χρόνια. Η υλιστική αποτύπωση της μηχανικής στα φυσικά και στα μεταφυσικά είναι πολύ επίπονη σχεδόν ακατόρθωτη. Μεγάλες ανακαλύψεις μπορεί να μείνουν μια για πάντα στο συρτάρι. Αν θέλουμε να πρωτοπορήσουμε πρέπει να ξεπεράσουμε αυτό το φράγμα αποβάλλοντας τα βαρίδια από τα πόδια που μας έχουν υποχρεώσει σε αναλγησία. Πως ψάχνουμε στη φυσική να ξεκλειδώσουμε αινίγματα, να βρούμε το μυστικά του κόσμου, πόσες φορές δεν είδαμε αυτό το φυσικό κόσμο να προβάλει μεγαλειώδης και μαγικός από πού πηγάζει το μεγαλειώδες και το μαγικό από το πουθενά; Δεν το νομίζει κανείς. Διότι αρκεί και μόνο να δούμε πως λειτουργεί η σπείρα η επίπεδη του Αρχιμήδη και η άλλη η λογαριθμική του Καρτέσιου, πώς η αιώνια ροή του σύμπαντος γεννά και γεννά ξανά και ξανά με μαθηματική ακρίβεια.

  Της Μαρίας Σ. Άνθη
Απόσπασμα από το κεφ 4.2 Από το βιβλίο
«Ως δια μαγείας και κατά γράμμα».
Ηλεκτρονική έκδοση 2013