Η Δόνηση, η Μνήμη και τα Μόρια

Η δόνηση και η μνήμη, έχουν μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους και αυτό θα το εξετάσουμε τώρα αφού εξηγήσουμε τη δόνηση της ουσίας. Η λέξη δόνηση στο μυαλό μας, θυμίζει τη δόνηση ενός κινητού, τη γη που μπορεί από ένα ηφαίστειο να δονείται ή από σεισμό, δονήσεις είναι και αυτές αλλά διαφορετικές μεταξύ τους. Η άλλη δόνηση της ουσία και των ενεργών μορίων, μοιάζει κατά πολύ με την αίσθηση, εκείνης των κυμάτων αέρος. Αν καθίσετε στο κρεβάτι σας με τη δεξιά πλευρά σας και ακουμπήσετε το κεφάλι στο μαξιλάρι και κάποιος με ένα κινητό τελευταίας τεχνολογίας που να έχει μέσα πολλά παιχνίδια, αρχίσει και παίζει, συμμετέχει π.χ στο γύρισμα των ζαριών, ένα παιχνίδι που πολλά κινητά τηλέφωνα διαθέτουν, τότε από τη δεξιά πλευρά που το αυτί θα ακουμπάει στο μαξιλάρι, θα δεχθείτε αυτό το κύμα με ένα περίεργο βουητό. Η αίσθηση ακόμη και στην ακοή θα είναι πολύ διαφορετική από την αριστερή σας πλευρά που το αυτί δεν ακουμπάει στο μαξιλάρι, ελάχιστα από ότι συμβαίνει θα αντιλαμβάνεστε. Αυτό το διαπεραστικό βουητό που θα ζώσει το σώμα σας, θα έχει αυτά τα ενεργά μόρια. Αυτά είναι μόρια του ηλεκτρομαγνητισμού, εξαιτίας του μικροτσίπ που διαθέτει το κινητό τηλέφωνο. Έχει σύνδεση το κινητό μέσω του μικροτσίπ με το κέντρο εκπομπής του ηλεκτρομαγνητισμού. Εδώ δεν πρόκειται για την κεραία μιας εταιρίας αλλά για την κεραία του σύμπαντος και συγκεκριμένα του κέντρου εκπομπής του συμπαντικού ηλεκτρομαγνητισμού. Το κινητό έχει μνήμη και χωρητικότητα, δεν έχει ψυχή είναι άψυχο, λειτουργεί μόνο με το μικροτσίπ. Αυτό είναι η «ουσία» του.

Η μνήμη στα έμψυχα είναι ουσία με μεταδοτικότητα, η μνήμη βρίσκεται παντού, το κάθε κύτταρο έχει μνήμη σε όλο το σώμα, άρα το σώμα θυμάται αλλά του μεταδίδεται συγχρόνως και κάτι, μια άλλη εντολή μια άλλη πληροφορία, επομένως, μνήμη δεν έχει μόνο ο εγκέφαλός μας. Στον εγκέφαλό μας, δεν τίθεται θέμα χωρητικότητας όπως στο άψυχο κινητό αλλά μεταδοτικότητας. Έχουν μνήμη τα ενεργά μόρια της ουσίας με πρόγραμμα και η ενέργεια χαρακτηρίζεται κακή ή καλή, θετική ή αρνητική. Επομένως και η ενέργεια κουβαλάει αυτή τη μνήμη, δηλαδή είναι και δική της. Η μνήμη, έχει τη δυνατότητα να μεταδίδεται δια της θερμότητας ή να μένει παγωμένη. Αυτή η ενέργεια αν και είναι παγωμένη δηλαδή ανενεργή όταν είναι αρνητική έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί επισκιασμό σε άλλες φωτεινές ενέργειες. Τόσο δυνατοί είναι οι ρίποι της.

Ένα σώμα έχει τη δυνατότητα να εκπέμπει ακτινοβολία εφόσον είναι έμψυχο και έχει ενέργεια η οποία αποβάλλεται στο περιβάλλον δια της θερμότητας, καθώς ο άνθρωπος σκέφτεται κινείται και καταναλώνει ενέργεια. Ό,τι απορρέει στο περιβάλλον από αυτήν την καύση αφήνεται πάλι σε μορφή συγκροτουμένων μορίων, σε κύματα αέρος είτε έχει φορά προς τα πάνω είτε προς τα κάτω ή και τα δύο. Ο ρίπος μολύνει, αέρα, γη και νερό. Είναι αμόλυντα και παρθένα τα μέρη που ακόμη δεν έχει πατήσει το πόδι του ο άνθρωπος, ο οποίος θέλει τα πάντα να τα πατήσει και να τα καταπατήσει ή όπως εκείνος εννοεί να τα κατακτήσει. Ορισμένες φορές δεν σέβεται τίποτα. Δεν ξέρει ότι αυτό που είμαστε, αυτό εκπέμπουμε κι αυτό μοιράζουμε.

Όταν λέμε ακτινοβολία, εννοούμε ακτίνες, κι όταν λέμε ακτίνες το μυαλό μας, οφείλει να πάει κατευθείαν στη σπείρα. Η σπείρα γεωμετρικώς σχηματίζει ακτίνες κυκλικά και τις στέλνει παντού, με αυτές γίνεται ο διακτινισμός, ο οποίος δεν είναι και τόσο εύκολο να τον εξηγήσουμε, βλέπουμε έναν άνθρωπο να βρίσκεται σε ένα σημείο και ταυτοχρόνως να υπάρχει μαρτυρία και από άλλους ότι εκείνη τη στιγμή τον είδα και δίπλα τους. Συμβαίνει αυτό, αλλά θα πρέπει κανείς να έχει συσπειρώσει τόσες πολλές δυνάμεις στο νου, να είναι αμόλυντος αγνός και μακριά από τα εγκόσμια έτσι ώστε να αποφασίσει το ίδιο το σύμπαν, η σπείρα να συμβεί αυτό το τόσο μαγικό και ανεξήγητο θέμα. Κανείς δεν μπορεί να πει και τώρα ….διακτινίζομαι, αυτό δεν μπορεί να συμβεί ποτέ και με κανέναν. Χρειάζεται πολλές φορές κάτι που έχουμε, που μας δάνεισαν οι οντότητες και είναι δώρα δικά τους, να τα μοιραστούμε και με άλλους, χρειάζεται να τα δώσουμε και σε αυτούς που δεν έχουν τόσα πολλά, σε κάποια άλλα μέρη, μακριά από τα δικά μας μήκη και πλάτη της γης. Τότε κανείς δεν θα μας ρωτήσει αν πρέπει να το κάνουμε ή αν μας αρέσει ή να πάρουν την άδειά μας. Αυτό το δώρο είναι ένα μέρος της ουσίας που ταξιδεύει, επομένως, την οπτασία του διακτινισμένου σώματος βλέπουν οι άλλοι, του Αλχημικού, διότι στο φυσικό πεδίο της βαριάς ύλης που βρισκόμαστε και έχουμε όλοι μας γεννηθεί, αυτό δεν είναι εφικτό. Επειδή αυτό το «δόσιμο», συμβαίνει κάπου αλλού, έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε κάτι κι εμείς από όλη αυτήν την τελετουργική διαδικασία. Σημειωτέον ότι και σε αυτόν που μπορεί να του συμβαίνει, ο διακτινισμός, άλλοι θα του το πουν. Αυτός δεν θα το ξέρει, το μόνο που θα νιώθει είναι ότι το μυαλό του βρίσκεται συνεχώς αλλού, δεν μπορεί να συγκεντρωθεί, είναι πολύ αφηρημένος, είναι βυθισμένος στην ονειροπόληση ή έχει ταξιδέψει πολύ. Ότι γίνεται στο σύμπαν ως δια μαγείας, δεν γίνεται χάρη εντυπωσιασμού αλλά γιατί το υπαγορεύει η θεία πρόνοια, η φύση ότι έχει ορίσει να κάνει, το πραγματοποιεί ή το δημιουργεί με μεγάλη οικονομία δεν σπαταλάει τίποτα ούτε πάει κάτι χαμένο.

Για τα μόρια έχω να πω τούτο: Είναι η ουσία της ουσίας, μια πολύ λεπτή ύλη, διαφανής. Αν σε ακουμπήσεις θα τη νιώσεις, στη επαφή με το σώμα αλλά δεν θα τη βλέπεις αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει, και βέβαια υπάρχει, έχει μάλιστα και πολλή δύναμη αλλά είναι αόρατη. Είναι η ελαφριά ύλη ή ημιύλη διότι δεν εκφράζεται με βαριά χημικά στοιχεία στο πυρήνα της. Είναι ρευστή αλλά και συμπαγής και συγκροτείται σε σώμα, δηλαδή τα μόρια αυτά παίρνουν μορφή και δημιουργούν σώμα, μπορεί να είναι άμορφο ή με μορφή ανθρώπινης σιλουέτας. Στο άμορφο, βλέπεις μόνο μια σκιά, οριζόντια μπορεί να τη δεις στο ημίφως ή σε σκοτεινό μέρος αρκεί να φωτίζει λιγάκι το φως.

Της Μαρίας Σ. Άνθη
Απόσπασμα από το κεφ. 1.2 «Σώμα Αλχημικό»,
του Βιβλίου «Ως δια μαγείας και… κατά γράμμα».
Ηλεκτρονική έκδοση 2013