Για τους περιπλανώμενους

Σε όσους έλαχε να ασχοληθούν με κάτι που τους επηρέασε σε τέτοιο βαθμό, ώστε να κάνουν μια απότομη στροφή με αλλαγή πορείας σε όλο τους το είναι, δεν απέφυγαν τη περιπλάνηση ούτε την απελπιστική μοναξιά, ούτε το αδιέξοδο σε ό,τι καταπιάστηκαν. Ήταν σαν να μην είχαν οίκο διαμονής πουθενά και αυτό κουράζει τη ψυχή αφόρητα. Εξάλλου, όπως γνωρίζουμε, για να περιπλανηθεί κανείς θα πρέπει πρώτα να απομακρυνθεί από την ίδια του την εστία, να εκθέσει τον εαυτό του στο κίνδυνο και να εκτεθεί στους άλλους. Είναι μια κατάσταση που προηγείται της περιπλάνησης. Δεν χρειάζεται να διακρίνεται κανείς από ευτέλεια ή υψηλή ευαισθησία για να συμβεί η εν λόγω κατάσταση.

Γίνεται έτσι από ανθρώπινη ανάγκη που δημιουργείται από την ανθρώπινη αδυναμία του περίγυρου του περιπλανώμενου. Η φυσιογνωμία, το παρουσιαστικό και ψυχοσύνθεση μπορεί πάλι να είναι οποιαδήποτε. Αυτό δεν επηρεάζει πρόσωπα και πράγματα. Η περιπλάνηση θα παραμείνει περιπλάνηση. Υπάρχει ο φόβος, το άγχος, η αντιμετώπιση του άγνωστου μέλλοντος, του αβέβαιου παρόντος. Υπάρχει ο κίνδυνος, αλλά και η γνώση και οι αμέτρητες περιηγήσεις μέσα από την εκτίμηση των αξιών. Όλα έρχονται και παρέρχονται κι είναι επώδυνα στον αβέβαιο αυτό κόσμο αλλά τελειώνουν σαν κάνεις ένα διάλειμμα για να ξαναρχίσεις να περνοδιαβαίνεις ανάμεσα στους άλλους την επόμενη ημέρα.

Η νύχτα είναι αποκαλυπτική κι εξίσου εξοντωτική, αλλά ο περιπλανώμενος δεν έχει ανάγκη κανέναν γιατί μέσα από την παραλλαγή αυτή μέρας και νύχτας, όλα περνούν μέσα από τις στιγμές του. Κι είναι ο μόνος που εκτίθεται μέσα από τις στιγμές του. Κι είναι ο μόνος που εκτίθεται τόσο συχνά στο κίνδυνο, ώστε να αγγίζει και το θάνατο που περνάει παραδίπλα. Η απομάκρυνση από την εστία είναι ίδια, είτε γίνεται στην κυριολεξία είτε νοερά. Οι επιπτώσεις για τέτοιου είδους περιηγητές στη κοινωνία είναι ίδιες. Οι άνθρωποι είναι το ίδιο επίπονοι για κάθε περιηγητή σε αυτή τη περιπλάνηση. Επίπονοι δεν θα είναι όταν ολοκληρώσουν το κύκλο τους.

Η καταγωγή και το χρήμα δεν αλλάζουν κάτι, διότι όλοι όσοι περιπλανώνται στο πλήθος είναι αιωρούμενοι – μετέωροι με όπλο τη γνώση τους. Γι’ αυτό είναι και έρμαια του ίδιου τους του εαυτού. Κανείς δεν μπορεί να σώσει ή να περιμαζέψει κανέναν από αυτούς. Διακρίνουν εύκολα τον οίκτο. Όταν επιστρέψουν, πάλι θα ξαναφύγουν. Πιστεύουν ακράδαντα ότι οι άλλοι δεν τους αποδέχονται. Τα πρότυπα ζωής που απορρίπτουν είναι περισσότερα από αυτά που παραδέχονται και ποτέ καμία περιπλάνηση δεν είναι για τους συνηθισμένους.

Οι προβληματισμοί δεν επαρκούν για να απομακρυνθεί κανείς από όλους, επομένως είναι άνθρωποι υπερευαίσθητοι και θέλουν άλλη μεταχείριση. Οι πληροφορίες που μπορούμε να πάρουμε από αυτούς αρκούν για να μάθουμε το αληθινό πρόσωπο της κοινωνίας σε όλους τους σχηματισμούς και έχει αρκετό ενδιαφέρον να εξετάζουμε το θέμα. Όλα είναι ρευστά και ψεύτικα για τους περιπλανώμενους και σκέτη δυστυχία, έτσι τα βλέπουν. Γι’ αυτό πιστεύουν πως οι δημιουργοί είναι βαθύτατα άνθρωποι και γήινοι εκφραστές. Απέχουν από μύθους και είδωλα και συνεχίζουν τη πορεία τους για δυο λόγους γιατί μέσα από αυτήν διακρίνουν την ανθρώπινη υπεροχή αλλά και τη ματαιότητα. Τελικά οι όροι αντιστρέφονται, η περιπλάνηση δεν είναι αδυναμία.

Είναι στάση ζωής και δύναμη!…

  Γράφει η Μαρία Σ. Άνθη
Η επανάληψη… Το άνοιγμα των πυλών