Επικίνδυνη Διάβαση

Το ανώτερο επίπεδο των γνώσεων, μας επιτρέπει να κάνουμε μια ευρύτερη γνωριμία με τα πράγματα αποκτώντας τη γνώση και τη σύνεση για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις. Μας ωθεί στο ανώτερο εκφραζόμενο συναίσθημα σώματος και πνεύματος για να συμβάλουμε στη δημιουργία και να περάσει το συναίσθημα με κίνηση στο σώμα.

Ένας ζωγράφος θα ανακατέψει με το πινέλο το χρώμα, με λεπτομέρεια θα σταθούν στις άκρες του όλες οι αποχρώσεις για να φανούν ύστερα στη γραμμή που τράβηξε το σταθερό του χέρι. Όμοια γραμμή στο ίδιο έργο δεν πρόκειται να ξανατραβήξει. Παρόμοια μπορεί. Η κάθε ανώτερη αίσθηση είναι ασύλληπτη στο ανακάτεμα και τη σταθερότητα των χρωμάτων. Πολλές ίδιες γραμμές αποδίδονται, διαφορετικά και μοναδικά. Είναι τέτοιος ο βαθμός διαφοροποίησής τους μέσα στο χώρο και το χρόνο, όπου αυτή αποτελεί την υπερέξαψη και της φαντασίας. Το δε έργο είναι πλέον φθασμένο. Η συγκεκριμένη προσπάθεια, η ενέργεια, λέγεται απόδοση.

Η συνέχισή της θα αντλήσει τη γνώση από το υποσυνείδητο και η επανάληψη στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα είναι η αποκάλυψη. Μ’ αυτόν τον τρόπο συνεχώς αποκαλυπτόμεθα κι ανακαλύπτουμε. Στην ανοιχτή σκέψη, στην τέχνη, στην πολυδιάστατη μορφή του ασυνείδητου, του υποσυνείδητου, αλλά και στις μεταβάσεις. Οι δρόμοι των μεταβάσεων, είναι αναρίθμητοι και όλοι οι άνθρωποι διακατέχονται από αυτούς.

Είναι εκστατικοί, εμπεριέχουν μορφές εμπνεύσεων και στάδια αντιλήψεων. Κάνουν τους ανθρώπους να ταξιδεύουν παρέα και δημιουργούν την αίσθηση, ότι βγήκαμε από ένα τούνελ και είμαστε στο τέρμα. Ένας εκπαιδευμένος φλοιός εγκεφάλου, μπορεί σε μια προχωρημένη μετάβαση που θα «ταξιδέψει» να εξηγήσει πολλά και να βρει τη λύση για τ’ ανθρώπινα γύρω του. Αυτό είναι το σημείο που μπορεί να οδηγηθεί κανείς μόνος του, ανακαλύπτοντας ολοένα το άγνωστο.

Την παράμετρο αυτή ακολουθούν ούτως ή άλλως άνθρωποι που η δύναμη, η ενέργεια και η οξυδέρκεια του πνεύματός τους, συνεχώς γεννάει. Εκεί ακριβώς πάνω σε αυτή τη πορεία η ψυχολογική διάσταση, κρατάει τ’ άδυτα της ανθρώπινης ψυχής και συνιστάται προσοχή γιατί είναι επικίνδυνη. Ξεπερνάει κανείς την αίσθηση του χρόνου, τη μακρινή απόσταση.

Δεν είναι καλό να αφήνεται κανείς σε οπτασίες, χωρίς γυρισμό, γιατί δεν υπάρχουν όρια σε αυτού του είδους τη δημιουργική φαντασία. Η επικίνδυνη διάβαση έχει αόρατη γραμμή, κι απεικονίζει το διαχωρισμού κόσμου με το υπερπέραν. Δεν μιλάμε μόνο για άλλη διάσταση πραγμάτων, αλλά για την υπερδιάσταση. Η εντύπωση που κυριαρχεί είναι κάτι μεταξύ στην αναζήτηση του νόμου της παγκόσμιας έλξεως και του κρυμμένου κυβερνήτη. Υπάρχει η εμμονή και ψευδαίσθηση που τρελαίνει τον άνθρωπο, για την εύρεση τελικά του πανάγαθου φωτός ή του χάους κι είναι κάτι που δεν θα απαντηθεί ποτέ.

Πρέπει να μην αγγίξεις αυτό το όριο. Υπάρχει κίνδυνος να μην επιστρέψεις από τη μετάβαση και να περιπλανηθείς στο κενό. Τα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής είναι επικίνδυνη διάβαση. Είναι ο καθρέφτης της ανθρώπινης φρικαλεότητας του αναπάντητου γιατί. Και ενώ είναι διάφανος δεν τον διαπερνά κανείς. Όσοι τον άγγιξαν, έμειναν με τη ψευδαίσθηση ότι κάτι έκαναν.

 Γράφει η Μαρία Σ. Άνθη
Η επανάληψη… Το άνοιγμα των πυλών