Ένα Αρχέτυπο το οποίο Επέστρεψε
Το στοιχείο το αρχετυπικό το πρωταρχικό, ολοκληρώνει τροχιά κάθε πέντε χιλιάδες χρόνια. Κάθε πέντε χιλιάδες χρόνια απελευθερώνεται ένα από αυτά που έπαιξαν ρόλο στη δημιουργία στην αρχιτεκτονική. Το σύμπαν εξελίσσεται και δείχνει πώς συνδέεται με τη μορφή των σωματιδίων, των ενεργειών, την βαρύτητα που ενίοτε δεν λειτουργεί. Αυτό είναι το μηχανικό μέρος της υπόθεσης των αλλαγών που παρατηρούμε στα περιβάλλοντά μας. Το άλλο μέρος είναι το φως η αιώνια ροή του σύμπαντος βρίσκεται σε κάθε μόριο και ηλεκτρόνιο της ύλης ακόμη και στην απειροελάχιστη υλη, αυτό το φως το νοητό το ονομάσαμε θεό. Και είμαστε με αυτό όλοι συνδεδεμένοι και έτοιμοι για την έναρξη της εξέλιξής μας. Το αίτιο και η αφορμή είναι ένα αρχέτυπο το οποίο αποφάσισε να επιστρέψει.
Αν κάτι γράφεται σε αυτό το βιβλίο που δεν μπορεί να αποδειχθεί δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Χρόνια πριν σημαντικοί επιστήμονες όπως ο Δρ Ervin Laszlo, ο ιδρυτής της φιλοσοφίας των συστημάτων και της γενικής θεωρίας της εξέλιξης κάνει λόγο στα βιβλία του για την συνδετικότητα και την πληροφορία.
«Η υπόθεση συνδετικότητας δείχνει ότι η ανατροφοδότηση των ενεργών πληροφοριών, που εμφανίζονται με ολογραφικό τρόπο, δημιουργούν συνοχή μεταξύ των σωματιδίων και των συστημάτων που τις δημιούργησαν. Αυτά τα συστήματα σωματιδίων μπορεί να είναι ηλεκτρόνια φωτόνια και μόρια ή κύτταρα, άνθρωποι και πολιτισμοί. Και οι πληροφορίες που τα ενημερώνουν είναι εξίσου πραγματικές με τα σωματίδια αυτά: ο νους ως ύλη. Από την άποψη αυτή ο Δρ Laszlo έχει δώσει έναν επιστημονικό φορμαλισμό σε διάφορες τέτοιες έννοιες όπως το συλλογικό ασυνείδητο, τα μορφικά πεδία και ο συσχετισμός – και για σωματίδια και για νόες».( Arntz, Chasse, Vicente, 2006, σελ. 225).
Η χημεία του σώματος, η δομή των οργάνων, των νεύρων, του εγκεφάλου και της μνήμης θα πρέπει κάποια στιγμή να μας απασχολήσει θεωρώ ότι το άπειρο είναι ένας ποταμός με δύο ρεύματα ανόδου και καθόδου, με συν και πλυν με ακίδες άπειρες σαν τη μύτη από το σπιρτόξυλο, που με την πρώτη τριβή έχουμε ανάφλεξη. Θεωρώ ότι είναι το χημικό εργοστάσιο του σύμπαντος με όλες τις ουσίες της ύλης πνευματικής και υλικής. Και τίποτε δεν είναι αδύνατον να συμβεί, όλα είναι δυνατά. Η μνήμη μας είναι ίδια με την παγκόσμια μνήμη, διότι ένας αόρατος εγκέφαλος καταγράφει αυτά που πράττουμε και αυτά που λέμε, η δύναμη της έλξης τραβάει τον ήχο κατά πάνω στο διάστημα. Τη ζωή θα τη μάθουμε όταν μας μάθουν κάποιοι ποια είναι και μας δώσουν την απάντηση στο ερώτημα, τι ήλθαμε να κάνουμε στη γη. Αυτοί είναι που στέλνουν μήνυμα σε εμάς που μας βοηθούν να καταλάβουμε το αδιανόητο, που πριν από εμάς τα έμαθαν τα έψαξαν και έδωσαν απαντήσεις.
Ο Laszlo μας λέει με την απάντηση στο «Γιατί είμαστε εδώ;», σε μεγάλη κοσμική κλίμακα: «Η εξέλιξη του μετασύμπαντος μέσω κυκλικής εξέλιξης συμπάντων συντείνει στην πλήρη υλοποίηση των εξελικτικών δυνατοτήτων που κωδικοποιούνται στο αρχέγονο κοσμικό πλήρες, στην πλήρη συνοχή όλων των πραγμάτων που υπάρχουν στο χώρο και στο χρόνο. Χαρακτηρίζει το πλήρες επίτευγμα της θεϊκής δημιουργικότητας: απόλυτη συνοχή στον νου του θεού». (Arntz, Chasse, Vicente, 2006, σελ. 226).
Η γνώση δεν μπορεί να φυλακισθεί το γεγονός ότι ο Δρ Laszlo έχει γράψει για τον ανοιχτό νου στο σύμπαν, στη φύση στη κοινωνία μπορούμε να σκεφτούμε ότι παρόλο που στρεβλώσαμε τις αλήθειες, περάσαμε μεσαίωνα στο μυαλό, έρχονται τώρα οι επιστήμονες με νέες θεωρίες προχωρημένες να εξηγήσουν της γης το ανεξήγητο όπως λέει κι ο Παλαμάς στο Δεκάλογο του Γύφτου το αριστουργηματικό αυτό ποίημα. Ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι ως φωτεινά παραδείγματα και ελπίδα για τη μεγάλη έξοδο από το μηδενισμό και την απαξίωση του μυαλού και της γνώσης.
Τα αρχέτυπα επιστρέφουν ως πανομοιότυπα μέχρι τρεις φορές. Επιστρέφουν ακριβώς τα ίδια και διαγράφουν με μαθηματική ακρίβεια πέντε χιλιάδες γήινα χρόνια κάθε φορά που πρόκειται ένα να επιστρέψει πίσω. Ενοούμε ένα από την ίδια ουσία γιατί υπάρχουν και άλλα από άλλες. Αυτό το ίδιο εκφράζει το τέλειο. Με την επιστροφή του Αρχετύπου, θα έρθει η έτοιμη τελειότητα, από τα αποθεματικά του ουρανού. Ο ουρανός είναι εκείνο το άπειρο εργοστάσιο με όλα τα στοιχεία εκφραζόμενα με την ύλη. τη χημεία, τις ενέργειες. Μπορούμε να διακρίνουμε ιδιότητες ανά κατηγορίες σε ένα εργοστάσιο που παράγει αγαθά και η γη αφoμιώνει τα χρήσιμα. Το ερώτημα ποιος είμαι και τι ήλθα να κάνω έχει σχέση με το πόσο έτοιμος και πόσο ατελείς ή ημιτελής είμαι. Ας μείνουμε σε αυτό το τεράστιο εργοστάσιο του ουρανού που κατεβάζει αϋλες ψυχές.
Βλέπουμε ότι άλλοι έχουν την τελειότητα έτοιμη, άλλοι θα την φτιάξουν, θα την παράξουν, διότι είναι ημιτελής και βρίσκονται προς εξέλιξη, εκεί μπορεί και κάτι με ελάχιστες πιθανότητες, αυτήν την εξέλιξη, να την σταματήσει.. Άλλοι πάνε σίγουρα για την τελειότητα, είναι δεδομένη δηλαδή σίγουρα θα φθάσουν στην πολυπόθητη τελειότητα ήλθαν εξελιγμένοι και θέλουν λίγο ακόμα για να ολοκληρωθούν τελείως διότι θα παράγουν προς εξέλιξη συνεχώς χωρίς ποτέ να τους διακόψει κάτι.. Άλλοι αναλώσιμοι, θα έχουν διακοπή της εξέλιξης, θα αντικατασταθούν σε νεαρή ηλικία από έναν κόσμο που θα κατεβάσει στη θέση τους και στην κατηγορία τους το νεώτερο – όμοιο και περισσότερο εξελιγμένο. Το αρχέτυπο μειώνει το ατελές συνεχώς, δεν αφήνει περιθώρια για κολλυσιεργείες. Η στρατηγική αυτή έχει μια λογική που απαντάται με ένα μικρό λογιστικό κύκλωμα στη γήινη ζωή, δηλαδή με μικρολογαριασμούς στο μικρόκοσμο που έχουν συν και μείον. Δεξιά συν και αριστερά μείον. Το ζητούμενο πάντα είναι, ότι και να συμβαίνει, η ισότητα, αν αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί πρέπει να γίνει διόρθωση και να επέμβει η φύση που τα πάντα με σοφία εποίησε.
Πάντως όσο και να αμφισβητηθούν αυτά, η τελειότητα θα επιστρέψει πίσω στην τελειότητα της πρώτης ύλης κι έτσι θα υπάρχει επάρκεια. Κι αυτό γιατί η πρώτη ύλη, πρέπει να κάνει μια διαδρομή. Κατά τη διαδρομή αυτή, θα ξοδέψει την ύλη την οποία όμως θα παραδώσει αφού την ξαναμαζέψει. Μετά την παραγωγή την εξέλιξη και τη δημιουργία κατευθύνεται η ενέργεια που είναι ύλη και τα κατάλοιπά της σε μια ανοδική πορεία καθώς θα στείλει ψηλά στο άπειρο την ενέργεια αυτό είναι το ξαναμάζεμα μετά από ένα μεγάλο άπλωμα.
Στο μεταφυσικό πεδίο το σύστημα που γράφει αυτή τη λογιστική με μικρολογαριασμούς, είναι διπλό και έχουν προηγηθεί αλγεβρικές εξισώσεις. Αν μειώνεται ο λογαριασμός με αρνητικές πράξεις και εξισώσεις που προηγήθηκαν και έχουν αποτέλεσμα αρνητικό πρόσημο τότε θα αυξηθεί το ενεργητικό το σύν, αλλά ότι έχω στη κληρονομιά μου που τα απέκτησα από τον προκάτοχό μου, μπορεί να επηρεαστεί αναλόγως δηλαδή μια θετική πράξη μπορεί και να μου το μειώσει. Αυτό σημαίνει ότι έχω ξοδέψει ότι έχω στην αποθήκη μου, μπορεί να είναι και η αποθήκη πληροφοριών μου, που έχω κληρονομήσει από άλλες ζωές. Πρόκειται για ένα διπλογραφικό σύστημα που ότι είναι κακό δεν είναι απόλυτα κακό και ότι είναι καλό δεν είναι απόλυτα καλό, κάπου αλλού για κάποιους άλλους. Το κενό το σημείο που ισορροπεί τα πάντα φέρνει αρμονία. Αλλά δεν είναι εύκολο να συμβεί αφού μόνο για λίγο μπορεί να διαρκέσει. Η βαρύτητα, η βαριά ύλη δεν αφήνει πολλά περιθώρια εκεί όπου δημιουργούνται οι αριθμητικές πράξεις και στη συνέχεια παράγονται οι εξισώσεις, του φυσικού πεδίου, για μια ζωή ανάλαφρη και απαλλαγμένη από αβεβαιότητα. Η βαρύτητα ανακόπτει την ανοδική πορεία σε οτιδήποτε, παρά μόνο όπου ακυρώνεται ή μετατοπίζεται μπορεί να συμβεί το αντίθετο δηλαδή να έχουμε καλοτυχία και να αλλάξουμε πορεία στο πεπρωμένο.
της Μαρίας Σ. Άνθη
Απόσπασμα από το κεφ.4 του Βιβλίου
«Ως δια μαγείας και… κατά γράμμα».
Ηλεκτρονική έκδοση 2013
