Έλα να πάρεις !
Λαϊκή αγορά στη Μαρτίου σήμερα. Λίγο πιο πέρα από τους πάγκους, στη γωνία δύο δρόμων, ένας μανάβης με το αυτοκίνητό του έχει αράξει και διαλαλεί την πραμάτειά του. Κυρία πλησιάζει και κοιτά τα ζαρζαβατικά. Ο διάλογος αυτούσιος είχε ως εξής.
– Έλα να πάρεις καλέ κυρία..ούτε στο ντιμπέτ δε δίνουν τέτοια πράματα…
– Ποιο ντιμπέτ άνθρωπέ μου; τι τα θέλουν τα πιπέρια στο ντιμπέτ; δεν έχουν δικά τους;
– Ντικά τους ντεν έχουν, ντεν ντίνουν και ντεν τέλουν να ντώσουν! Έτσι κατάλαβα! Γκύφτοι! Να ντείς κυρία μου να ντείς! Εγώ’ μαι Ρομά, όκι σαν αυτούς, γκύφτο πσέφτη.
– Βρε πας καλά; Τι να δω; τί δουλειά έχω στο ντιμπέτ;; σάματις με πάει πουθενά ο ερίφης; εδώ για μια βόλτα και τον παρακαλάω….
– Κυρία μου στο ντιμπέτ ντεν παρακαλάς τίποτα. Γκελάνε μόνο και σύ ακους γκέλια και λες κάτι καλό γκίνεται. Αντε κυρά μου πάρε πιπέρια ..τώρα που’ χω…γιατι μετά το ντιμπέτ όλα τα βλέπω μαύρα σαν τα πόδια του παιντιού μου.
– Βρε κακιά λύσσα με το ντιμπέτ… δεν πήγα σου λεω…
-Αλήθεια; Μαύρα; Πότε πήγες βρε συ στο ντιμπέτ;
– Ποτέ ντεν πήγα!
– Εμένα τότε τι με ζαλίζεις με το ντιμπέτ; ο Δαλάι Λάμα είσαι;
– Εγώ σε ζαλίζω ή Μεμαράκης και Τσίπρας; Νταλάι Λάμα μ’ είπες; Είχε Νταλάι Λάμα στο ντιμπέτ;
– Ωχ τι έπαθα πρωί πρωί… ντιμπέιτ βρε εννοείς!!!!!Ντι μπέ ιτ…όχι ντιμπέτ…και νόμισα πήγες στο Θιβέτ!
– Ναι, αυτό! γιατί τώρα εσένα που ντεν πήγες Καλλικράτεια ούτε εγώ στο ντιμπέτ, σε χαλάει που λέω το ντιμπέτ ..ντιμπέτ; …παρε κυρία μου πιπέρια, να πάω στο τσαντίρι μου έχω γκιναίκα και παιντί μου! Άντε! σε λέω ο άτρωπος… Καλέ κυρία, Νταλάι Λάμα καλός άτρωπος ή γκύφτο;
Έμπορος και πελάτης συνεννοήθηκαν στο τέλος. Άλλωστε ο ένας πουλούσε κι ο άλλος αγόραζε. Κερδισμένοι κι οι δύο. Ίσως κάπου στο Θιβέτ, ο Δαλάι Λάμα να κάνει διαλογισμό να σωθεί ό,τι σώζεται από την πιάτσα της κρατικής δίαιτας. Γιατί κάποιος κόσμος μασάει… μασάει ακόμα …και σίγουρα όχι ζαρζαβατικά.