Εις Σώμα Ένα – (Ένα Σώμα, Γίνονται Όλα)

Εις Σώμα Ένα –  (Ένα Σώμα, Γίνονται Όλα)
Spread the love

arxes_kbantikis

Τέλος στο σύμπαν το παντοτινό, των ουρανίων σωμάτων δεν υπάρχει. Μέσα στο συνεχές, στο αέναο σώμα, το ατελεύτητο υπάρχει η πράξη η ανθρώπινη με τη βούληση και τη δύναμη των συναισθημάτων, που δρουν σε ένα όριο ανερμάτιστο που δεν έχει βάλει σύνορο στην επενέργεια των ανθρώπινων πράξεων και της δυναμικής τους. Πράξεις και σκέψεις δημιουργούν μετουσιώσεις, ακόμη κι ένας θάνατος και μια επιτυχία μπορούν να δημιουργηθούν από αυτό. Αυτές οι Αλχημείες μετουσιώσεων γίνονται ένα σώμα και δημιουργούν καταστάσεις καθώς και τα συμβαίνοντα. Εμείς αυτά τα αγνοούμε. Δεν μπορεί κανείς να τα ελέγξει διότι δημιουργούν καταστάσεις αμφίδρομες ηδονής και οδύνης μαζί, ικανές για τις συμπτώσεις και τα αναπάντεχα τις οποίες μπορούμε να δούμε και να αντιληφθούμε με τη διόραση λίγο πριν γίνουν. Δηλαδή μπορούμε να τις δούμε από το πριν ή τώρα στο μετά. Όχι όμως ότι μπορούμε απόλυτα να τις χειριστούμε, διότι η μαθηματική μήτρα έχει σε σχέδιο ορθή και ανάποδη ροπή. Και εννοούμε το γεωμετρικό σχέδιο, διότι όλες οι μαθηματικές εκφράσεις στο σύμπαν έχουν μέσα τους γεωμετρία είναι γεωμετρημένες. Αγγίζουν το τέλειο.

Αλχημείες από ενώσεις πράξεων είναι μια διάχυση στην ατμόσφαιρα. Οι ενώσεις είναι η μετάλλαξη από δύο αντίθετα, αν το ένα έχει βαρύ μέταλλο μπορεί να προκαλέσει ακούσια ακόμη και την ατμόσφαιρα ώστε να έχει ασθένεια. Δύο ατμόσφαιρες κάνουν μια τέτοια ένωση, με κεντρικό πυρήνα. Πολλοί τέτοιοι πυρήνες δημιουργούν πλέγμα. Το πλέγμα μέσα έχει ισοσκελή τρίγωνα όταν κάτι έχει ασθενήσει και ισόπλευρα όταν είναι υγειές. Το υγειές ενώνεται πάντα με τον ποιητικό συμπαντικό νου, έχει σύνδεση και είναι σε θέση ισχύς. Το μη υγειές είναι αποκομμένο και αποσυνδεδεμένο και είναι σε θέση αδυναμίας. Για να υπάρχει το πλέγμα, πρέπει η αρχική κίνηση να αφορά το όλον, ανεξάρτητα από τη φύση των αντιθέσεων στον καθένα. Η δημιουργία πυρήνων σημαίνει ότι κάτι υπάρχει που το προκαλεί, αυτό συμβαίνει και στο ανθρώπινο σώμα και έξω από αυτό στη φύση. Όταν βλέπουμε τέτοια φαινόμενα κάπου κάτι έχει συμβεί και θα γενικευτεί. Η ολότητα αφορά όλο τον κόσμο, το φαινόμενο θα είναι γενικό. Ποτέ οι πυρήνες που σχηματίζουν ένωση και σώμα δεν είναι ξεκομμένοι και ούτε δρουν απομονωμένα, είναι μεταξύ τους συνδεδεμένοι. Αν παρατηρήσουμε το φυσικό περιβάλλον, ή αν γνωρίζουμε να το μελετάμε, θα δούμε ότι κι εκεί υπάρχει κάποια αλλαγή, σχετιζόμενη με τον κεντρικό πυρήνα ή νευρώνα. Το όλον είναι μέχρι και την τελευταία απόληξη του νευρώνα. Κάθε εξελικτική αλλαγή θα ταξιδεύσει παντού σε όλες τις διακλαδώσεις του ποταμού και των αρτηριών με τα παρακλάδια τους.

3049_24-explosion_estelar

Τα τελευταία χρόνια όπως λέγεται η συνειδητότητα της γης έχει εισέλθει σε νέα φάση, έχει συντονιστεί με πολύ υψηλές συχνότητες οι οποίες φτάνουν στη γη από διαφορετικές πηγές ενέργειας, οι οποίες έχουν εναγκαλιστεί με την πηγή του Ενός. Αυτές φωτίζουν περιοχές της συνειδητότητάς μας, αναλόγως τι συμβαίνει κάθε φορά. Όπως π.χ αν πλησιάζει πολύ κοντά το φεγγάρι στη γη, αν ο ήλιος εκτοξεύει ισχυρά μαγνητικά κύματα που επηρεάζουν τη γήινη ατμόσφαιρα κ.λ.π. Εκείνο όμως που μετράει είναι η δυναμική της ολότητας, η οποία ξεκινάει από μια κινητική αρχή, κι αυτή είναι αξεπέραστη και κάτι ανώτερο. Βρίσκεται πάνω από κάθε φυσική συνέπεια, πάνω από κάθε λογική, στην ψυχή εκείνων που με αυτοματισμό φθάνουν στη μεγάλη έμπνευση που αποδίδει με ακρίβεια αυτό που λογικά και πραγματικά είναι ο ανθρώπινος νους. Το Όν. Αυτό είναι προνόμιο των θείων οντοτήτων, σε εμάς τους ανθρώπους. Γι’ αυτό, το ανώτερο από την επιστήμη και το νου, μας πληροφορεί ο Αριστοτέλης καθώς άλογα όντα εξασφαλίζουν την επιτυχία. «Απαράλλακτα όπως εις στο σύμπαν έτσι κι εκεί (εις την ψυχήν), όλα ο θεός τα κινεί διότι δυνάμεθα να είπωμεν ότι το έν ημίν θείον στοιχείον κινεί τα πάντα. Πλην όμως αρχή του ορθού λόγου δεν ημπορεί να είναι ο ίδιος ο ορθός λόγος, αλλά κάτι ανώτερο. Αλλά τι ανώτερο από την επιστήμην και τον νουν μπορεί να υπάρξει, αν όχι ο θεός; Διότι η αρετή δεν είναι παρά όργανο του νου. Και γι’ αυτό οι παλαιοί έλεγαν, ότι ευτυχείς καλούνται όσοι με την παρόρμησιν του ενστίκτου σημειώνουν επιτυχίας, άλογοι όντες. Και το να διαλογίζονται δεν συμφέρει εις αυτούς διότι έχουν μιαν αρχήν που είναι ανώτερη από κάθε νουν και διαλογισμόν (οι άλλοι έχουν τον ορθόν λόγον, αλλά την αρχήν αυτήν δεν την έχουν). Και ο ενθουσιασμός ακόμη δεν τους εξασφαλίζει την επιτυχίαν εφ’ όσον άλογοι όντες, επιτυγχάνουν εις την ζωήν». (Αριστοτέλους, Ηθικά Ευδήμεια Θ΄, 1248a, σελ. 153).

Εδώ μπορούμε να συμπεράνουμε ότι κατά τον Αριστοτέλη, η αρχή είναι κάτι ανώτερο και όχι ο ορθός λόγος. Ακόμη κι αυτοί που δεν διαλογίζονται αλλά λειτουργούν με την παρόρμηση του ενστίκτου, ενώ έχουν κάτι το ανώτερο εξασφαλίζουν την επιτυχία. Ακόμη και οι σοφοί, που με μια ματιά μαντεύουν αυτό που πρέπει να κάνουν, η ταχεία ικανότητά τους σύμφωνα πάντα με τον Αριστοτέλη, δεν οφείλεται αποκλειστικά στην λογική τους. Αυτό το αποκλειστικά σημαίνει ότι δεν είναι δική τους η επιτυχία, αλλά ένα μέρος αυτής. Γι’ αυτό και ο κάθε άνθρωπος όσο και να έχει ακολουθήσει τους θείους νόμους κατά γράμμα, δεν μπορεί να ξέρει τις αιτίες των πραγμάτων ούτε επ’ ακριβώς ποιοι είναι οι ανώτεροί του. Για να μελετήσει κανείς τι αποδίδεται και πού αποδίδεται, θα πρέπει εκτός από τα ηθικά, να γνωρίζει και τα γεωμετρικά σχήματα που δημιουργούνται, γιατί η μεν ηθική εξηγεί πως γίνεται κάτι ενώ η γεωμετρία δείχνει την ενέργεια και την επενέργεια δηλαδή πως επενεργεί αυτό που γίνεται. Η θεία γεωμετρία έχει την απάντηση που αναζητάει ο άνθρωπος. Πέρα από το λογικό και το εξηγήσιμο, ο θεός μετράει εκεί όπου τέλος και αρχή δεν υπάρχει. Αυτό τελικά το συνεχές το αϊδιον, το άπειρο, το ατελεύτητο είναι και μετρήσιμο, διότι όσο απομακρύνονται τα ουράνια σώματα τόσο μεγαλύτερη είναι η μεταξύ τους σχέση στην τέλεια έσχατα σύμπαντα που μας κάνουν την τέλεια διαφορά τη νοητική την έλλογη. Αυτή η έλλογη είναι που ενεργεί και η επενέργεια σχηματίζει ενότητα και φτιάχνει σώματα, ένα σώμα γίνονται όλα. Από την άυλη και υπερβατική χημεία στην οργανική χημεία, από την υπερβατική και κβαντική φυσική στην κλασική φυσική.

image003  Της Μαρίας Σ. Άνθη
Απόσπασμα από το κεφ. 7 του Βιβλίου
«Ως δια μαγείας και… κατά γράμμα».
Ηλεκτρονική έκδοση 2013

Emeis Magazine

Αφήστε μια απάντηση