Είναι πρωί…

Είναι πρωί… Έφτιαξα έναν καφέ κι έβαλα μουσική για να χαλαρώσω, να κάνω αυτό που λένε “daydreaming”, για να ξεκινήσει η μέρα όμορφα. Χτυπάει το τηλέφωνο, “Παρακαλώ;”, κάποιος κλαίει, “Ναι; ποιος είναι;”. “Καλημέρα εγώ είμαι”, λέξεις ανάμεσα σε λυγμούς.

“Έλα παιδί μου, τι έπαθες; Τι συμβαίνει;”, “Τίποτα” λέει και συνεχίζει να κλαίει.

“Να σου πω άσε τις βλακείες και μίλα. Πες τι έγινε;”

“Βρήκα κάτι φωτογραφίες του με κοπέλα.” (κλάμα)

“Ηρέμησε λίγο, σε παρακαλώ”

“Δεν το αντέχω.” (κλάμα) “Πάντα είχα στο μυαλό μου πως κάτι δεν πάει καλά” (κλάμα)

“Σταμάτα να κλαις, δεν καταλαβαίνω τι λες.”

“Δε μπορώ σου λέω, είμαι χάλια!”

“Καλά κλάψε, αλλά μίλα καθαρά.”

“Δεν το έψαξα, τυχαία τις βρήκα.” (κλάμα)

“Άκουσε με, ο άνθρωπος αυτός έχει φύγει από τη ζωή σου. Δεν υπάρχει λόγος να σκαλίζεις το παρελθόν.”

”Δεν το σκαλίζω, εκείνο εμφανίζεται μπροστά μου με κάθε τρόπο.”

“Πάνε τρία χρόνια από τότε που χωρίσατε και μιλάς σαν να είσαστε ακόμα μαζί!”

“Αφού τα πράγματά του δεν τα έχει πάρει ακόμη.”

“Να τα πετάξεις, σήμερα κιόλας, τώρα, ακούς τι σου λέω;”

“Δεν ξέρω αν μπορώ”

“Σίγουρα μπορείς, αρκεί να θέλεις”

“Φοβάμαι”

Αφού μιλήσαμε κανένα τρίωρο, ανάμεσα σε κλάματα, γέλια, θυμό, νοσταλγία, θλίψη, αναμνήσεις, παρελθόν και μέλλον ήταν παρόν. Αν τότε έκανα εκείνο, είχα πει το άλλο, τώρα θα ήμουν αλλιώς, θα ζούσα διαφορετικά, θα ήμουν ευτυχισμένη κτλ. Μια μηχανή του χρόνου θέλαμε για να αλλάξουμε τα γεγονότα και να τα φέρουμε στα μέτρα μας. Οι αποφάσεις μας, ο τρόπος σκέψης, ο τρόπος που αντιδρούμε στα γεγονότα διαμορφώνουν το παρόν και μόνο. Το μέλλον είναι πάντα αβέβαιο. Πολλές φορές ζούμε μια κατάσταση που δε μας αρέσει και στενοχωριόμαστε, γκρινιάζουμε γιατί είμαστε άτυχοι ή γιατί κάτι κάναμε λάθος. Μα αν κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας, τότε θα δούμε πως αυτό που μας στενοχωρεί είναι αυτό που επιλέξαμε. Για κάποιο λόγο ο καθένας μπαίνει σε μια θέση, σε μια κατάσταση που κάτι του προσφέρει, ακόμα κι αν είναι δύσκολο. Μέσα από τα δύσκολα ανακαλύπτουμε μικρά θαύματα, παίρνουμε μαθήματα που μας κάνουν πιο δυνατούς. Αν καταλάβουμε πως ότι ζούμε τώρα είναι δική μας ευθύνη, πως έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε ό,τι δεν μας αρέσει, τότε θα φανερωθεί ένα κομμάτι του εαυτού μας που θα αλλάξει τουλάχιστον τις σκέψεις μας κι αυτό είναι μια αρχή.

Η αρχή, άλλωστε, εστί το ήμισυ του παντός – Η αρχή αποτελεί το μισό κάθε ενέργειας ή προσπάθειας (Πλάτων).

Άρθρο: Μαριλένα Χρόνη
Γραφίστρια – Εικαστικός
ΠΗΓΗ