Είδη ζώων υπο εξαφάνιση
Η βιολογική και οικολογική έννοια της εξάλειψης ενός συγκεκριμένου είδους ζώου σημαίνει το τέλος ύπαρξής του ως βιολογικός οργανισμός. Δεκάδες είδη ζώων και φυτών εξαφανίζονται κάθε μέρα λόγω του κυνηγιού, της ρύπανσης της ατμόσφαιρας, της μόλυνσης των θαλασσών, των κλιματικών αλλαγών και της ανεξέλεγκτης συρρίκνωσης των βιοτόπων τους. Είναι ξεκάθαρο ότι ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει συμβάλει και αυτός στις αλλαγές ενός οικοσυστήματος. Ενα ζώο θεωρείται ότι δεν αποτελεί πλέον μέρος του οικοσυστήματος όταντο τελευταίο τού είδους του πεθάνει. Ωστόσο μπορεί η διαδικασία της εξαφάνισής του να έχει ξεκινήσει ήδη από πολύ πιο πριν, που σημαίνει ότι μια πιθανή σωτηρία να μην είναι πλέον εφικτή. Οι πιο πολλές εξαλείψεις συγκεκριμένων ζώων έχουνε προκύψει από φυσικά αίτια, πριν καν ο πρώτος άνθρωπος περπατήσει στη Γη. Υπολογίζεται ότι από τότε που υπάρχει ζωή στον πλανήτη μας έχει εξαφανιστεί το 99,9% του συνόλου των ζωντανών οργανισμών, που σημαίνει ότι ενώ χάνονται κάποια είδη για πάντα, άλλα τόσα δημιουργούνται. Παρ’ όλα αυτά επιστήμονες του πανεπιστημίου τού Μπρίστολ υπολογίζουν ότι μέχρι το 2100 ένα 50% των ζωντανών οργανισμών του πλανήτη θα έχει εξαλειφθεί. Ενα ποσοστό που επαληθεύει το γεγονός ότι στις ριζικές αλλαγές του πλανήτη μας δεν ευθύνεται πλέον μονάχα η φύση.
Το «Διαβατάρικο Περιστέρι» της Αμερικής (Ectopistesmigratorius), είναι ένα τρανό παράδειγμα που αποδεικνύει τον ανθρώπινο παράγοντα για τα αίτια της εξάλειψης του συγκεκριμένου είδους πτηνού. Ηταν ένα από τα πιο συνηθισμένα πουλιά της βόρειας Αμερικής, που μέσα σε 100 χρόνια λόγου της δημοσιότητας πού απέκτησε το κρέας του, κυνηγήθηκε σε μέγιστο βαθμό. Το τελευταίο του είδους του πέθανε στον ζωολογικό κήπο του Σινσινάτι το 1914. Ονομαζόταν Μάρθα…
Ο «Τίγρης της Τασμανίας» (Thylacinus cynocephalus), που ζούσε για 2,000 χρόνια στην Αυστραλία, κυνηγήθηκε ιδιαίτερα από ιθαγενείς μέχρι που εξαφανίστηκε από την ήπειρο. Κατάφερε να επιβιώσει μονάχα στο νησί Τασμανία, μέχρι που εμφανίστηκαν οι Ευρωπαίοι. Ο πληθυσμός του συγκεκριμένου είδους, που είναι μια μίξη τίγρη και σκύλου, μειώθηκε αισθητά τον 20όαιώνα, κάνοντας μη εφικτή τη διάσωσή του. Ο τελευταίος «Τίγρης της Τασμανίας» πιάστηκε το 1933 και πέθανε τρία χρόνια αργότερα στον ζωολογικό κήπο στο Χόμπαρτ στην Αυστραλία.
Το άσπρο δελφίνι του ποταμού Γιανγκτζέ (την πιο πολυσύχναστη δίοδο της Κίνας) είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα εξαφάνισης μεγάλου ζώου από τον πλανήτη μας. Είναι η τέταρτη οικογένεια θηλαστικών η οποία εξαλείφεται από τη Γη τα τελευταία 500 χρόνια και αναμφίβολα η ανθρώπινη δραστηριότητα οφείλεται γι’ αυτό. Ενα σχεδόν τυφλό δελφίνι που θεωρείται πολύ έξυπνο ζούσε στην περιοχή για 20 εκατομμύρια χρόνια. Κατάφερνε να προσανατολιστεί κυρίως με τη βοήθεια του ήχου μιας και δε μπορούσε έτσι κι αλλιώς να δει μέσα στα θολά νερά του ποταμού. Μια τεχνική επιβίωσης που γινόταν όλο και πιο δύσκολη να ασκηθεί από το συγκεκριμένο δελφίνι, λόγω του ότι ο ποταμός γέμισε με φορτηγά πλοία, μαούνες κάρβουνου, και ταχύπλοα. Το 2006, ψάχνοντας τον ποταμό για 6 περίπου εβδομάδες θαλάσσιοι βιολόγοι και ερευνητές δεν κατόρθωσαν να βρουν ούτε ίχνος του, επιβεβαιώνοντας έτσι την εξαφάνισή του. Ο βιολόγος ΣαμΤάρβεϊ της Ζωολογικής Κοινότητας του Λονδίνου, ο οποίος ήταν και ο υπεύθυνος για την αποστολή αναζήτησης του δελφινιού, είχε τονίσει πως η εξαφάνισή του από τον ποταμό Γιανγκτζέ αντιπροσωπεύει την εξαφάνιση ενός ολόκληρου κλάδου του δένδρου της εξέλιξης της ζωής και οι συνέπειες για το συγκεκριμένο οικοσύστημα είναι τεράστιες. «Το πιο θλιβερό απ’ όλα είναι ότι ο Γιανγτζέ αποτελεί ένα σύστημα με μοναδική ποικιλία ενδημικών ειδών. Αν εξαφανιστούν εκεί, τότε έχουν εξαφανιστεί παντού» επισήμανε ο βιολόγος επιστήμονας.
Γιατί λοιπόν να τίθεται θέμα για ένα είδος ζώου μονάχα όταν αντιληφθούμε την πιθανή εξαφάνισή του; Μήπως όταν το αντιληφθούμε είναι πλέον αργά;
Πηγή:nobile.gr
