Μήπως σε ψεκάζουν;

Tα τελευταία χρόνια πολύς λόγος γίνεται για το ζήτημα των αεροψεκασμών. Μας ψεκάζουν, λέει, με οξείδια αλουμινίου και άλλα μέταλλα για να καταστείλουν τις αντιδράσεις μας στα διάφορα μνημόνια που επιβάλλουν, για να δημιουργήσουν ικανό περιβάλλον για την λειτουργία του υπερπρογράμματος HAARP ή για να ελέγξουν τις κλιματικές αλλαγές. Η «φιλολογία» και παραφιλολογία οργίασε, σε σημείο να εκφυλιστεί ανεπανόρθωτα το όλο ζήτημα. Για παράδειγμα, όταν κάποιος μεταφέρει μια, κάπως παράδοξη ή περίεργη πληροφορία, του αντιτείνουμε: «ρε σύ, μήπως σε ψεκάζουν;». Αυτή η φράση: «ρε, σύ, μήπως σε ψεκάζουν;» με προβλημάτισε και δημιούργησε την εδραία πεποίθηση ό,τι πίσω από αυτή την περίεργη ιστορία υπάρχει ουσία! ΑΝ όντως υπάρχει ουσία, ε, τότε, ο αγκιτάτορας πέτυχε στην κυριολεξία το σκοπό του!

[ Του Κωνσταντίνου Κούρου ]

Παρενθεντικά και πάντα σχετικά με το ζήτημα των αεροψεκασμών θα αφηγηθώ ένα ανέκδοτο, παραλλαγμένο και μεταποιημένο για την περίσταση:

Ο βλαχο-Μήτρος συναντά τον βλαχο-Γιάννο έξω από τη Λαμία, τον χαιρετάει «λεβέντικα» και τον ρωτάει με τη συνηθισμένη βλαχο-πονηριά:

– «Που πάς ωρέ Γιάννο;» Ο Γιάννος, κοιτάει το Μήτρο μέσ’ τα μάτια επίμονα και με πονηριά και του απαντά με σκέρτσο.

– «Φίλε μου Μήτρο, πάω στην Αθήνα».

Ο Μήτρος χαϊδευοστρίβει το μουστάκι του με τα μάτια καταγής για κάμποση ώρα και ανταπαντά με ένα αδιόρατο χαμόγελο.

– «Φίλε μου Γιάννο, μου λες ότι πηγαίνεις στην Αθήνα, για να μην σε πιστέψω. Εγώ όμως ξέρω ότι εσύ πηγαίνεις στην Αθήνα».

Μ’ αυτή την απλοϊκή ιστορία θέλω να πω ότι το μυστικό είναι ό,τι δεν υπάρχει μυστικό. Εμείς όμως ως «βλαχοπόνηροι επαρχιώτες»…

Διαβάστε περισσότερα στο εμείς