Αθανασία Χάλαρη:Πως βοιώνουν οι Έλληνες την κρίση?

Ερευνήτρια Κοινωνιολογίας στο Ελληνικό Παρατηρητηρίο – London School of EconomicsΕπίκουρη Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Worcester.

 Έρευνα

Μή Στατιστική -Ποιοτική/υπό εξέλιξη έρευνα που βασίζεται σε εκ βαθέων συνεντεύξεις που πραγματοποιήθηκαν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Σύρο και Μυτιλήνη τον Σεπτέμβριο του 2011 και 2012. Οι συμμετέχοντες:γυναίκες και άνδρες ηλικίας 20-45 από διάφορα κοινωνικό – οικονομικά στρώματα, εργαζόμενοι και μή, με μόρφωση  από αποφοίτους Λυκείου έως κατόχους μεταπτυχιακών

Ευρήματα

Είναι συγκεκριμένες και ομοιογενείς οι αντιδράσεις των συμμετεχόντων που χαρακηρίζονται από: Ανασφάλεια, Απογοήτευση, Φόβος, Θυμός, Πίεση, Άγχος, Κατάθλιψη, Έλλειψη εμπιστοσύνης:

‘Bλέπουμε τα όνειρα μας να καταστρέφονται και τις ελπίδες μας για ένα καλύτερο μέλλον να εξαφανίζονται’ (Έμμα, 28)

‘Έχουμε χάσει το κουράγιο και την πίστη μας, ζοριζόμαστε’ (Μελίνα, 32),

‘Όλα είναι απρογραμμάτιστα, δεν είμαστε ανεξάρτητοι σαν χώρα’ (Λίνα, 27),

‘Δεν υπάρχει αξιοκρατία, δεν κοιτάμε το συμφέρον της χώρας’ (Αντώνης, 29)

Η Ελληνική Κοινωνία (ιδίως η νεότερη γενιά) αλλάζει μέσα απο την αλλαγή της καθημερινότητας των Ελλήνων. Ο τρόπος που τα άτομα επιρεάζονται απο τις κοινωνικές αλλαγές αφορά τις σταδιακές μεταβολές στον τρόπο σκέψης τους, δράσης τους και τις αλλαγές στην καθημερινή τους ρουτίνα. Όσο οι άνθρωποι συμπεριφέρονται και σκεπτονται διαφορετικά ουσιαστικά συμβάλλουν σε κοινωνικές μεταβολές. Το πώς δηλ αλλάζει η Ελληνική κοινωνία σχετίζεται με το πώς αλλάζει ο τρόπος σκέψης των Ελλήνων.

Ο λόγος που η Ελληνική κοινωνία επιρέαστηκε πολύ εντονότερα απο την  παγκόσμια οικονομική κρίση, είναι ότι οι κοινωνικές δομές της συγκεκριμένης κοινωνίας ήταν και παραμένουν προχειρες κατασκευές που δεν βασίζονται σε μελετημένα  σταθερά ‘κοινωνικά θεμέλια’.

Η κυρίως όμως αλλαγή που παρατηθήκε σχετίζεται με εγκατεστημένες και παγιωμένες βλαβερές νοοτροπίες (Βόλεμα, Μέσο, Ρουσφέτι, Ωχαδελφισμός, Κομπίνα, Διαφθορά, Προτεραιότητα προσωπικου και όχι συλλογικού συμφέροντος) για τις οποίες οι συμμετέχοντες φαίνεται ότι σταδιακά γίνονται όλο και πιο κριτικοί. Επίσης είναι πολύ σημαντικό ότι αναγνωρίζουν και το δικό τους μερίδιο ευθύνης: