Από το Μηδέν στο Ένα – Μια προβληματική

Από το Μηδέν στο Ένα – Μια προβληματική
Spread the love

Πρόκειται για ένα κείμενο πολύ διαφορετικό από τα άλλα αφού γίνεται περιγραφή πώς τα ζωντανά μαθηματικά αφήνουν το αποτύπωμά τους στη ζωή μας, πώς επανέρχεται μια ζωή και ξαναφτιάχνεται κάτι νέο, μια ιστορία από το πεπρωμένο των ανθρώπων!

Big-Bang-Explosion

Από το μηδέν πάμε στο ένα. Στη μαθηματική πράξη μηδέν και ένα ισούται με ένα. Ο θεός μετράει, είναι γεωμέτρης στα σύμπαντα που γεννήθηκαν εκ του μη όντως. Οι νόμοι του σύμπαντος είναι οι εξισώσεις. Οι εξισώσεις έχουν το ίδιο άθροισμα στο άπειρο τόσο από δεξιά όσο και από αριστερά. Παίρνουμε δύο κύκλους ο ένας έχει συν και ό άλλος μείον. Έχουν κοινό σημείο στο κάτω μέρος του ενός και στο πάνω μέρος του άλλου σε δύο ημικύκλια, εκεί έχουμε γέννηση εκεί εξισώνεται η εξίσωση η οποία έχει το ίδιο άθροισμα από την μια μεριά και από την άλλη. Τους ενώνει το ίσον, όλες οι εξισώσεις εξισώνονται. Δεν υπάρχει ανισότητα στην εξίσωση γιατί είναι συμπαντικός νόμος. Ονομάσαμε θεό κάτι πέραν του δέοντος, αν θέλουμε να μιλάμε για έναν από τους βασικότερους νόμους τους σύμπαντος είναι η εξίσωση. Εξίσωση έχουμε πριν την ενέργεια ακόμη κι όταν έχουμε ροπή σε κάτι, εμείς ή τα πράγματα γύρω μας, κι εμείς θα λειτουργήσουμε σε μια εξίσωση ίδια αν έχουμε μπει στο ημικύκλιο. Η γένεση είναι ημικύκλια όπως η γονιμοποίηση του ωαρίου, έχει σχήμα πολλαπλασιασμού.

multiverso-ondas1Η εξίσωση που έχει σχήμα διαίρεσης φθίνει και μειώνει κάτι όσο αυξάνεται κάτι άλλο που το προκαλεί κι εκεί υπάρχει ένας ισοσκελισμός, όταν από το ημικύκλιο φύγουμε και ολοκληρωθεί ένας κύκλος. Ο κύκλος όταν αυτονομηθεί μπαίνει στο τετράγωνο, αρχίζει και λειτουργεί στον επίπεδο κόσμο και όχι στον καμπυλωτό. Το ίδιο και ο πολλαπλασιασμός μπαίνει στον επίπεδο κόσμο, γι’ αυτό έχουμε και τις γεννήσεις στη γη. Στη διαίρεση, κάτι που παραγόταν άρχισε να ολοκληρώνεται και να αυτονομείται όμως με τη διαίρεση γιατί με τον πολλαπλασιασμό τελειωμό δεν θα είχε η εξέλιξη. Η διαίρεση σε κάποια στιγμή θα αρχίσει να λιώνει κύτταρα στο σημείο, είμαστε κάτω από το νόμο των εξισώσεων και εξαρτώμεθα από την προαίρεση, πριν κάτι γίνει ο νόμος της εξίσωσης το παύει για κάποιο λόγο και μια λογική που επικρατεί και εμείς δεν μπορούμε να την κατανοήσουμε. Έτσι τα πράγματα έχουν αναπάντεχα συμπτώσεις και τη δική τους μοίρα πάντοτε ακολουθούν και όχι αυτήν που τους φτιάχνουμε εμείς την πλαστική και την ψεύτικη.

Αυτό που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε είναι ότι για κάποιο λόγο η διαίρεση δεν εξυπηρετεί μόνο τον επίπεδο κόσμο αλλά και τον καμπυλωτό. Όταν κάτι δεν παραγωγίζεται πλέον στον επίπεδο και τετραδιάστατο κόσμο ή τρισδιάστατο, τότε αρχίζει και γίνεται χρήσιμο και παραγωγικό στον κόσμο τον άϋλο. Κάτι παύει να εργάζεται για τη γη, διότι είναι χρήσιμο σε άλλη διάσταση. Το ακατανόητο εκεί βρίσκεται στο γεγονός ότι μας έχει διαφύγει ένας τέτοιος λογαριασμός.

Κάποτε ρώτησα έναν πνευματικό δάσκαλο όταν ήμουν δεκαέξι ετών για μια παιδική μας φίλη που έπαψε να υπάρχει βιολογικά λίγο πριν πάει στο Γυμνάσιο. Γιατί να πεθάνει, πού είναι τώρα, τι έκανε που μέσα σε δύο μήνες μας αποχαιρέτησε. Μου απάντησε ότι την πήραν πίσω αυτοί που την έδωσαν, στους πνευματικούς συμπαντικούς νόμους δεν ταίριαζαν οι γονείς που είχε. Μου ήταν ακατανόητο να το εξηγήσω και να το ερμηνεύσω με λογική, διότι οι γονείς του κοριτσιού, διατηρούσαν βιβλιοπωλείο και μεγάλωσε με ανέσεις και αγάπη. Όταν ξαναρώτησα, πήρα την απάντηση ότι δεν επιτρεπόταν να τη στενοχωρούν, η αγάπη που έπαιρνε ήταν με λάθος τρόπο για μια καρδιά τόσο πολύ καλή. Και πάλι δεν κατάλαβα. Όταν μετά από χρόνια συνάντησα τη μητέρα του κοριτσιού στο δρόμο, είχε δίπλα της μια άλλη κοπέλα ολόϊδια με αυτήν που έχασε με το ίδιο όνομα. Μόνο τα μαλλιά ήταν ένα δύο τόνους ανοιχτά τα υπόλοιπα ήταν λες και μίλαγες με το κορίτσι που έφυγε εντελώς σύντομα μέσα σε δύο μήνες από ανίατη ασθένεια. Υπάρχουν νόμοι και κανόνες στην ουράνια ζωή που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δική μας και που δεν τους γνωρίζουμε. Άθελά τους οι γονείς διέπρατταν ανομίες, μα τόσες και τόσες γίνονται κάθε μέρα σε μικρά παιδιά, στην Ινδία στην Αφρική και σε άλλους πολιτισμένες χώρες ανεπτυγμένες εννοώ διότι άλλοι λαοί είναι πιο πολιτισμένοι από εμάς τους Ευρωπαίους. Εγκλήματα σε βάρος των παιδιών γίνονται με την ασέλγεια, την παιδική εργασία και άλλα πολλά που τελειωμό δεν έχουν αν τα αναφέρουμε τώρα.

Εδώ μιλάμε όμως για μοίρα για κάτι ατομικό, το οποίο εξηγείται με τον πάνω και τον κάτω κόσμο, όπως στην περίπτωση του κοριτσιού. Ό, τι υπάρχει εκεί υπάρχει και εδώ. Το εδώ και το εκεί είναι σημεία αλληλένδετα και τα δύο μαζί, μας κάνουν έναν κόσμο στο σύνολό του. Αν θέλουμε να εξηγήσουμε τέτοια συμβάντα ένα πρέπει να υποψιαζόμαστε, την πλαστικότητα της πραγματικότητας. Η ανίατη ασθένεια όντως υπήρξε αλλά για τα βαθύτερα αίτια είναι μια σικέ περίπτωση, η αλήθεια βρίσκεται κάπου αλλού. Εκεί που ο κόσμος μας εξουσιάζεται πολλές φορές από το Αλχημικό φως καθώς διαπερνά όλα τα σύμπαντα. Ένας σπόρος μια κουκίδα είναι αυτή που διαπερνά τα σύμπαντα. Όταν ένας κύκλος έχει μέσα μια κουκίδα έχει μέσα έναν σπόρο, έτσι είναι όλα τα σύμπαντα με έναν σπόρο. Με έναν πυρήνα αν τον ψάξουμε και τον καταγράψουμε θα έχουμε κάνει την «πυρογραφία» διότι το στοιχείο που κουβαλάει όλο αυτό το νόημα είναι η φωτιά. Το πυρ το φως!

imagesΆραγε το πρώτο κορίτσι κατά λάθος είχε αυτούς τους γονείς; Όχι βέβαια, τα πάντα δοκιμάζονται και προσπαθούν να ολοκληρωθούν μέσα στην παραγωγή με το γύρισμα των πλανητών, άλλοτε ολοκληρώνεται κάτι με επιτυχία κι, άλλοτε όχι. Ένας που μπαίνει στην Αρχιτεκτονική Σχολή θα μπορούσε να συναντήσει ένα σορό εμπόδια από ατυχείς συγκυρίες και να μην αποφοιτήσει. Ή να συμβεί το αντίθετο να την τελειώσει πριν της ώρας του λόγω υψηλών επιδόσεων ή μιας προχωρημένης εργασίας μιας βράβευσης εξ’ αιτίας κάποιων προσώπων πολύ καλών που τον πλαισίωναν και του έδωσαν το έναυσμα για την αριστεία. Θέλω να πω ότι αν έναν καλό σπόρο τον ρίξεις ανάμεσα σε αγκάθια κα πέτρες δεν θα θερίσεις στο τέλος καρπό, διότι θα τον πνίξουν τα ζιζάνια και το άγονο έδαφος. Αυτό συνέβη στην περίπτωση της επιστροφής του κοριτσιού στην Πέμπτη διάσταση από όπου είχε προέλθει, διότι εκεί θα ήταν πάλι με τους δικούς της και πολύ χρησιμότερη. Το όμοιο κορίτσι που απέκτησε ξανά η μητέρα, την έκανε συναισθηματικά να νομίζει ότι ξανά είχε το κορίτσι που έχασε κι αυτό λόγω της μεγάλης ομοιότητας. Πιστεύω πως ήταν ένα σχολείο η ζωή για τη μητέρα εκείνη με μια σπουδή μεγάλη αφού εσωτερικά μέσα της επήλθε η διόρθωση. Με τη δεύτερη κόρη δεν ασχολήθηκε με θέματα ανούσια, ήταν πιο σοφή και ταίριαζε η αγάπη της περισσότερο με το δεύτερο κορίτσι όσον αφορά την προσωπικότητά του. Όλα γυρίζουν και περιστρέφονται από το τίποτα προς έναν προορισμό δεν έχουν τίποτα έτοιμο πάνε για να φτιάξουν, να υφάνουν κάτι να δημιουργήσουν από το μηδέν να φθάσουν στο ένα. Το μικρό παιδί θα μάθει γράμματα στο σχολείο θα ξεκινήσει από την Αλφα Βήτα για να γίνει κάτι. Ο μαθητής θα ακούσει το πνευματικό του δάσκαλο για να του μάθει τη ζωή, να ζήσει δοκιμασίες και να φθάσει στην ολοκλήρωση, ενώ κάποτε τίποτα δεν ήξερε από αυτήν την διδαχή. Το ίδιο και οι μαθητές του Χρηστού πριν τους «αλιεύσει» εκείνος εκείνοι αλίευαν ψάρια ή υπηρετούσαν τους Ρωμαίους, τίποτα δεν ήξεραν από το φως και την αγάπη. Από το μηδέν έφθασαν στο ένα. Όλοι αυτό κάνουμε με τον τρόπο μας, οι νόμοι του σύμπαντος λειτουργούν και σχετίζονται μεταξύ τους με τον ηθικό νόμο, ο οποίος μας διδάσκει να αποβάλουμε τα βάρβαρα αισθήματα, το εγωϊσμό την αγνωστία, την απληστία, την αδικία.

Όλα αυτά είναι λάθη που κάνουμε, με βαριές επιπτώσεις, ο δε θυμός που κανείς δεν μπορεί να τον αποφύγει, είναι δηλητήριο για τον οργανισμό ή εκείνο το περίφημο, γιατί αυτός και όχι εγώ και το λέμε με θυμό ή με φθόνο, είναι ό,τι χειρότερο για τον οργανισμό. Από το τίποτα να φθάσουμε στο ένα είναι πολύ μεγάλο κατόρθωμα. Σίγουρα αν δεν θα είμαστε αλάνθαστοι πράγμα που δεν γίνεται με κανέναν, τουλάχιστον θα έχουμε αποφύγει μια σειρά λαθών. Όπως εκείνη η μητέρα που έφθασε στο ένα αλλά με λιγότερα λάθη πλέον, αφού μέσα της πόνεσε και ήλθε η ίαση. Αλήθεια τι νόμοι είναι αυτοί, έχω αναρωτηθεί πάρα πολλές φορές. Χρειάζεται πόνος για να γίνει κανείς καλά; Η αλήθεια έχει πολλές εξηγήσεις όχι μόνο μια. κάθε περίπτωση είναι μοναδική. Η αλήθεια συνήθως δεν αρέσει…΄

Ας αποφύγουμε τα λάθη!!!

image003 της Μαρίας Σ. Άνθη
Απόσπασμα από το κεφ.3 του Βιβλίου
«Ως δια μαγείας και… κατά γράμμα».
Ηλεκτρονική έκδοση 2013

Emeis Magazine

Αφήστε μια απάντηση