Απεμπλοκή από το δικό μας μύθο

Άλλη έννοια έχει ο μύθος με την ανθρώπινη πλασματική διάσταση για να συντηρήσουμε ένα σύστημα εδραιωμένο σ’ όλο το φάσμα της κοινωνίας κι άλλο ο μύθος που υπέστη παραλογές και παραλλαγές μέσα απ’ το πέρασμα των αιώνων, επειδή ο Οδυσσέας όντως ήταν πολυμήχανος ή ο Αχιλλέας όντως ήταν ο πρώτος μεταξύ ίσων.

Μέσα σε μια εμπλοκή μύθου και πραγματικότητας αποσαφηνίσαμε τα χαρακτηριστικά αυτών των δύο εννοιών και μας ξέφυγε η ουσία. Κι αυτό έγινε μέσα από διάφορες θεωρίες ή κοσμοθεωρίες που εκφράζουν τη μηχανιστική θεωρία, αφού όπως πολύ καλά ξέρουμε και έχει αποδειχθεί, αυτός ο κόσμος είναι απόρροια της ύλης. στιλ έκφρασης και απόδειξης για το τι είναι μύθος, τι πραγματικότητα και τι στην ουσία διέπει τα ανθρώπινα, υπάρχουν πολλά, η αλήθεια όμως θα είναι ίδια. Η κάθε αυτή ουσία της αλήθεια είναι ότι υπήρξαν άνθρωποι εύστροφοι με πλούσια φαντασία κι έγραψαν Ιστορία. Υπήρξαν άνδρες γενναίοι κατά την αρχαιότητα κι έκαναν την Ελλάδα μεγάλη αυτοκρατορία. Υπήρξαν άνθρωποι με δύναμη στη ψυχή και το πνεύμα και κατάφεραν το ακατόρθωτο. Ανακάλυψαν αυτό που δεν άπτεται με τα χέρια, δεν άπτεται με τα μάτια, το αποκάλυψαν κι έσωσαν την ανθρωπότητα. Δίδαξαν την αλήθεια χωρίς καμία εμπλοκή με το ψέμα, αλλά με την αγάπη και τη σοφία.

Όπως ο Σωκράτης, ο Επίκουρος και άλλοι αρχαίοι φιλόσοφοι. Οι νεότεροι Έλληνες, μέσα στην εμπλοκή αυτή που προαναφέραμε, αμφισβητούν μέσα στη δική τους πραγματικότητα, άλλες προηγούμενες, και μέσα στο δικό τους μύθο, άλλους προηγούμενους. Η αμφισβήτηση δεν είναι κάτι αρνητικό φθάνει να μην μας κάνει να αγνοούμε γλώσσα και Ιστορία. Είναι δύο πολύ βασικοί τομείς μελέτης για την ανεύρεση της αλήθειας. Αν θέλουμε να ερμηνεύσουμε τη συμπεριφορά του άλλου φθάνει να ξέρουμε την Ιστορία του. Για να δούμε τι σκέφτεται ή κάποιους συνειρμούς που μπορεί να κάνει, φθάνει να δούμε τον τρόπο που έχει χειρισθεί και έχει δομήσει το λόγο του και ξετυλίγεται η σκέψη του. Γλώσσα και Ιστορία διευρύνουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Η βαθύτερη σκέψη σε πολύ σοβαρά ζητήματα μας ανοίγει δρόμους άβατους που δεν ακολουθούν την κοινή λογική. Αν δεν κάνουμε την υπέρβαση να δεχθούμε και κάτι πέρα από το συνηθισμένο δεν θα μπορέσουμε να απαντήσουμε σε καίρια ερωτήματα, που μπορεί να θέσουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας, είτε για μας, είτε για τους άλλους, είτε για τη φυσική και θα συνεχίσουμε λέμε ότι από καταβολής κόσμου έτσι ήτανε.

Μας λείπει η γνώση επομένως, αφού δεν γνωρίζουμε την βαθύτερη αιτία των πραγμάτων. Δεν αποβάλαμε ούτε το μύθο ούτε την πραγματικότητα, αλλά δημιουργήσαμε έναν άλλο, δικό μας μύθο, κλείνοντας ερμητικά τη πόρτα σε οτιδήποτε νέο που ανατρέπει τα προηγούμενα. Δεν πρέπει μόνο να μας ενδιαφέρει η περαιτέρω επιστημονική επίτευξη ή η επανάσταση του αιώνα.

Ατενίζοντας το μέλλον εκείνο που πρωτίστως πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι ποιος θα μπει στη διάσταση έξω από το χώρο και το χρόνο, θα ανακαλύψει, θα επιστρέψει σώος και αβλαβής και σώοι και αβλαβείς θα μείνουν και οι γύρω του.

Επομένως μας ενδιαφέρει ο πιο άμεσος και ο πιο αποτελεσματικός. Αυτός που δεν άπτεται των φραγμών εντός κι εκτός πραγματικότητας. Δυνάμεις εξουσιαστικές που διέπουν τα ανθρώπινα τροφοδοτούν και συντηρούν ένα συγκεκριμένο σύστημα και είναι καταστροφικό για την πνευματικότητα, ώστε να ωθείται κανείς όλο κι πιο πολύ σε υλικά ανόητα αγαθά, λαμβάνοντας άχρηστες πληροφορίες και πολλές φορές χάνοντας το δρόμο του. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος θα πορευτεί και με σοφία θα βρει το δρόμο του. Για την ώρα αγνοούμε τον ανθρώπινο βίο και αυτό μας εμποδίζει στην ανοιχτή σκέψη, αλλά δεν ξέρουμε πόσο αυτό ακόμη θα διαρκέσει…..

 Γράφει η Μαρία Σ. Άνθη
Η επανάληψη… Το άνοιγμα των πυλών