Τα 140 χρόνια ποδηλασίας στην Πάτρα
Μεγάλη κουβέντα γίνεται τα τελευταία χρόνια για την ανάγκη να υπάρξουν ποδηλατόδρομοι στην Πάτρα, προκειμένου να διευκολυνθεί η χρήση αυτού του οικολογικού αλλά και υγιεινού μέσου, του ποδηλάτου.
Κι όλα αυτά σε μια πόλη που έχει πνιγεί από τα Ι.Χ. και δυστυχώς την αναισθησία δεκάδων κατοίκων της, που δεν σέβονται στο ελάχιστο συγκεκριμένους κανόνες του Κ.Ο.Κ.
Σύμφωνα με το http://pelop.gr/Επειδή η Πάτρα είναι παραδοσιακά μεγάλη δύναμη στο χώρο της αγωνιστικής ποδηλασίας χάρη στον Ποδηλατικό Ομιλο Πατρών, φιλοξενεί κορυφαίους διεθνείς αγώνες, όπως ο «Γύρος Θυσίας», ενώ έχει αναδείξει αθλητές παγκόσμιας κλάσης και ολυμπιονίκες: Κανέλλος Κανελλόπουλος, Λάμπρος Βασιλόπουλος, Βασίλης Αναστόπουλος, Παναγιώτης Βουκελάτος και τόσοι ακόμα.
Ενα ακόμα στοιχείο που συνηγορεί στα όσα προαναφέραμε είναι το γεγονός πως το ποδήλατο έχει τεράστια προϊστορία στην Πάτρα, σχεδόν 140 ετών!
Το πρώτο ποδήλατο στην Πάτρα φαίνεται ότι ήλθε περί το 1875 από κάποιον ιδιώτη. Oπως βέβαια ήταν φυσικό αντιμετωπίστηκε αρχικά με δυσπιστία και φόβο, το κλίμα αργότερα άλλαξε θεαματικά υπέρ του ποδηλάτου.
Το 1891 μαζί με τον Ποδηλατικό Σύλλογο Αθηνών ιδρύεται στην Πάτρα ο Παναχαικός Γυμναστικός Σύλλογος με τμήμα ποδηλασίας είναι τα πρώτα ποδηλατικά σωματεία στην Ελλάδα.
Η Πάτρα την εποχή εκείνη ήταν το αθλητικό κέντρο της Πελοποννήσου, της Αιτωλοακαρνανίας και των Επτανήσων. Αξιοσημείωτο είναι ότι τα πρώτα αθλητικά σωματεία καθώς και τα ποδηλατικά δεν περιόριζαν την δραστηριότητά τους στην εκγύμναση των μελών τους, αλλά υπηρετούσαν με επιτυχία και διάφορους εκπολιτιστικούς σκοπούς. Οι σύλλογοι ίδρυσαν βιβλιοθήκη, φροντιστήριο ξένων γλωσσών, εσπερινή εμπορική σχολή και σχολείο μουσικής. Ετσι αποτέλεσαν σημαντικό παράγοντα πνευματικής και κοινωνικής προόδου.
Με αυτό το δεδομένο αποκτά ιδιαίτερο και γενικότερο ενδιαφέρον η ιστορία του Πατραϊκού αθλητισμού, σύμφωνα με τον αείμνηστο ιστορικό και δημοσιογράφο Νίκο Πολίτη.
Οι Πατρινοί που πίστευαν ότι η ποδηλασία απαιτούσε όχι μόνο μακροχρόνια άσκηση, αλλά και σπάνιες ικανότητες, έβλεπαν τώρα με έκπληξη να διασχίζουν τους δρόμους της πόλης τους πολλά ποδήλατα, με πολύ επιδέξιους αναβάτες.
Το μεγάλο ενδιαφέρον που δείχνει η τοπική κοινωνία για το ποδήλατο μετουσιώνεται με την ίδρυση του Ποδηλατικού Συλλόγου Πατρών στις 9 Ιουνίου 1894.
Με τον τρόπο αυτό είχε δημιουργηθεί μια ποδηλατική κίνηση στην Πάτρα αρκετά σημαντική η οποία συνέβαλε τα μέγιστα στην διάδοση του αθλήματος. Η προσφορά των πρώτων ανθρώπων του αθλητισμού της Πάτρας αναγνωρίζεται και αρκετά χρόνια μετά.
Την ίδια χρονιά της ίδρυσης του Ποδηλατικού Συλλόγου Πατρών, το 1894, κατασκευάζεται υποτυπώδες ποδηλατοδρόμιο στην συνοικία Γυρί, η ευρύτερη περιοχή πέριξ του Σκαγιοπούλειου και αγαπημένος χώρος περιπάτου των πατρινών από τα Ψηλαλώνια. Εκεί λειτούργησε και σχολή ποδηλασίας, ενώ ο αγωνιστικός χώρος είχε σχήμα ελλείψεως με περίμετρο 400 μέτρα. Φιλοξενήθηκαν ασφαλώς πολλοί εσωτερικοί αλλά και τοπικοί αγώνες ποδηλασίας.
Οι μέχρι σήμερα αναφορές δίνουν ότι πρώτο ποδηλατοδρόμιο στη Ελλάδα ήταν εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης». Το ποδηλατοδρόμιο όμως αυτό φτιάχτηκε τέλη του 1895 και ολοκληρώθηκε το 1896 για τις ανάγκες των πρώτων Ολυμπιακών αγώνων. Της Πάτρας είχε προηγηθεί κατά 1-2 χρόνια.
Τον οργασμό γύρο από το ποδήλατο με τη ίδρυση σωματείων, την πραγματοποίηση αγώνων την κατασκευή ποδηλατοδρομίου και τόσων άλλων που γινόταν εκείνη την εποχή στην Πάτρα, περιγράφει στη στήλη της «Μύρια όσα» η εφημερίδα Πελοπόννησος που αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ευοίωνων φαινόμενον ! Εύελπι διά την κοινωνίαν και το έθνος! Αξιέπαινον και ευεργετικόν διά την νεότητα»
Το 1896 ο Νεολόγος κάνει λόγο για την πρόσκληση του Ποδηλατικού Συλλόγου Πατρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Στα επόμενα χρόνια που ακολούθησαν στην Πάτρα το μεγαλύτερο γεγονός που δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες ήταν το 1907 με την άφιξη πολυπληθούς ομάδας Ιταλικού ποδηλατικού συλλόγου που τους συνόδευε Ιταλός γερουσιαστής και βουλευτής ονόματι Μπρουνίαλντι και παρόλο ότι έφτασαν στις 5.40 το πρωί τους περίμεναν πολύς κόσμος στο λιμάνι και όλοι οι επίσημοι της πόλης. Στο πλοίο από Ιταλία ήταν και Ιταλός πρόξενος. Μεταξύ αυτών και ο Ζίγκμουντ Μινέικο, σημαντικό πρόσωπο της εποχής, αντιπρόεδρος του συλλόγου της Ιταλικής παροικίας της Πάτρας και πεθερός του Γεωργίου Παπανδρέου (πατέρας της Σοφίας). Η Ιταλική αντιπροσωπεία πέρασε από την πόλη των Λεχαινών και του Πύργου για να φτάσει στην Ολυμπία. Παντού τους υποδέχθηκαν με μεγάλο ενθουσιασμό πλήθος και αρχές του τόπου. Από την Πάτρα περνούσαν αρκετοί ποδηλάτες από το εξωτερικό, όπως ο γιος βουλευτή της Βαυαρίας και ένας Αγγλος με το ακριβότερο ποδήλατο της εποχής.
Στην Πάτρα το άθλημα της ποδηλασίας από το 1914 και έπειτα παρήκμασε για διάφορους λόγους. Χρειάστηκε να περάσουν δεκαετίες έως ότου o Ποδηλατικός Ομιλος Πατρών αναδείξει από τις τάξεις του κάποιους από τους ικανότερους Ελληνες ποδηλάτες.
Ποδηλατική κίνηση ως αθλητικό γεγονός θα συναντήσουμε μετά από 40 ολόκληρα χρόνια κυρίως λόγω των πολεμικών γεγονότων που διαδραματίστηκαν στην περιοχή μας εκείνες τις εποχές, με την ενεργοποίηση τμημάτων ποδηλασίας από την Παναχαϊκή, την ΕΑΠ, τον Εθνικό, το Σκαγιοπούλειο, τον Απόλλωνα και τέλος από τον ΠΟ Πατρών που ιδρύθηκε το 1971 με μοναδικό άθλημα την ποδηλασία και φιλοδοξεί να είναι η συνέχεια του Ποδηλατικού Συλλόγου Πατρών.